Eveline: ‘Onze vrienden deden het bijna in hun broek van het lachen’
Eveline (55) en Emiel raken op vakantie betoverd door een veel te vervallen villa. Na lang twijfelen besluiten ze dat hun toekomst in Frankrijk ligt. Een intensieve – nog niet helemaal afgeronde – verbouwing volgt en inmiddels is hun chambre d’hôte officieel geopend. Hun nieuwe leven is nu echt begonnen!
In Vriendin deelt ze elke week hoe het ervoor staat.
De maand dat we in Nederland zijn, logeren we overal en nergens. We vieren Sinterklaas met onze families. Verjaardagen. En omdat we onze agenda elke keer opnieuw té vol gepropt hebben, forenzen wij van hot naar her. We slapen in Rijswijk. Bij mijn moeder. Bij vrienden in Westervoort. En in het vakantiehuisje in Sauerland, waar ik al kom sinds ik acht was. Ik speelde er in mijn ski-jasje van toen nog supermarkt ‘Trefcenter’. Twee vlechtjes had ik. Heidi in de bergen. Van Duitse kindjes leerde ik de taal. Ik kocht ‘brötchen’ bij de bakker en ‘zwiebelmetwurst’ bij de slager.
Het is een mooi verhaal, maar nóg mooier is het dat Emiel mijn liefde voor het Sauerland is gaan delen. Voor ons is het een vertrouwde plek tussen de logeerpartijen door. Wickie weet waar haar mand staat. Emiel koopt mijn zwiebelmetwurst die nog steeds op dezelfde manier wordt gemaakt. Het is onze ‘veilige haven’. Het plekje waar ik schrijfwerk inhaal terwijl ik kijk naar de fonkelende lampjes in het dorp onder aan de berg. Waar Emiel hike-tochten maakt en we heerlijk ‘vertrutten’. Het zijn onze beste twee weken vakantie.
‘Winterberg-virus’
Misschien hebben we er iets te veel over opgeschept. Misschien keken we wel héél erg gelukkig, eenmaal terug in Saint-Mathieu. Maar lieve vrienden van ons werden aangestoken door ons ‘Winterberg-virus’. Toen ze hoorden dat een van de appartementen in ‘onze’ flat te koop zou komen, haastten ze zich eerst naar de Open Dag en daarna naar de notaris.
Tijdens onze eerste Duitslandweek was daar hun eerste klusdag. We dansten door de flat, beoordeelden de uitgekozen kleuren verf en bewonderden hun smaak toen ze foto’s lieten zien van de nieuwe lampen en vertelden over de gekozen raambedekking. Samen aten we kaiserbrötchen met zwiebelmetwurst.‘We willen onze nieuwe flat graag inwijden en jullie bedanken voor de tip. Champagne om vier uur?’ We knikten. Emiel knipoogde naar mij. Ik wist meteen wat hij bedoelde. Het. Plastic. Krat.
Plastic krat
Lezers die ooit in Villa Verte hebben gelogeerd, weten inmiddels al wie Vincent is. En Ridder Sidder. En er is ook nog Françoise, de marktkoopvrouw. Ik ga niet spoileren. Daarvoor moet je zelf maar naar Villa Verte komen. Maar ik ga jullie wel vertellen over Karl-Heinz en Heidi, want dat Emiel en ik soms gekkigheid uithalen, zal niemand verbazen.
En dus rommelden we in de kelder tussen stapels handdoeken en rollen wc-papier tot we Het. Plastic. Krat. terugvonden. Een stukje Villa Verte in Duitsland. Daarna begon de voorpret. Een kohlpotlood was zo gevonden. En had ik nog ergens haarelastiekjes?
Exact om vier uur trommelden we op hun voordeur, vergezeld van een foute schlager op Spotify. Onze vrienden deden het bijna in hun broek van het lachen. En zo liepen we de polonaise, intussen voorzichtig de tuinstoelen en de natte kranten vol karamelkleurige verfspatten ontwijkend. Een glas champagne in de hand. Onze vrienden in een geluksroes. De fles ging leeg die dag. En ik ben weer dolverliefd op mijn eigen Karl-Heinz.
Meer lezen van Eveline? Je leest haar columns elke week in Vriendin. Volg haar ook op Instagram @villaverte87.
Foto: Pauline de Vos
LEES MEER
Eveline (52) en haar partner Emiel raken op vakantie betoverd door een veel te vervallen villa. Na lang twijfelen besluiten ze dat hun toekomst in Frankrijk ligt. Dat betekent wel dat er enorm veel op ze afkomt.
Volg Eveline haar verhalen
Uit andere media
