Eveline: ‘Dingen die voor jullie allemaal zo normaal zijn, maar voor ons een feestje’
Eveline (55) en Emiel raken op vakantie betoverd door een veel te vervallen villa. Na lang twijfelen besluiten ze dat hun toekomst in Frankrijk ligt. Een intensieve – nog niet helemaal afgeronde – verbouwing volgt en inmiddels is hun chambre d’hôte officieel geopend. Hun nieuwe leven is nu echt begonnen!
In Vriendin deelt ze elke week hoe het ervoor staat.
En dan rijden we de Nederlandse grens over. Bekende borden. Teksten die we gewoon kunnen lezen. Een feest der herkenning. De rit naar Nederland heb ik benut om na te denken over mijn schrijfwerk. Ik lig achter, moet veel inhalen, maar daar heb ik zin in. Ik heb ook weer schrijfkriebels. Misschien toch boek vier? Ik leg puzzels in mijn hoofd. Bedenk geniale ideeën en gooi ze weg als het bij een tweede puzzelronde toch niet zo’n geniale ideeën blijken te zijn.
“Bonjour”, zeg ik tegen de meneer bij het pompstation, want ik ben even in de war. Ik verwonder me over de prijzen van de bloemen in de stad. In Frankrijk zag ik ooit een bos tulpen voor vijftien euro. We eten vlaai in Limburg. Drinken échte chocomel in Duiven. Meteen maar even naar de kerstmarkt, want in Frankrijk gaat dat toch echt anders. Onze vrienden in Westervoort kochten speciaal voor mij Nibbit-chips. Nog meer vlaai. In de winkels liggen pepernoten. Marsepein met chocola eromheen. Rollen inpakpapier met pietjes en schoorstenen erop. Ik ontdek Vinted en laat bijna zeventigduizend pakjes naar mijn schoonmoeder sturen. Een broek van mijn lievelingsmerk en ook nog in mijn maat met het prijskaartje er nog aan voor 25 euro. Een geurkaars voor de helft. Ik ben en blijf natuurlijk een nazaat uit het land van zegeltjes sparen en kiloknallers. Os bent zuunig, nietwaar?
Lekker Hollands
Ouderwetse spelletjesavonden. We hebben er in Frankrijk amper tijd voor en trekken weinig op met Nederlandse mede-emigranten. Als we al afspreken, is het om tijd in te halen en voeren we lange gesprekken. In Nederland komt daarentegen de pot thee op tafel, een schaal koekjes en Triviant of Hitster. De pot thee wordt een borrel. De lege koekjesschaal opnieuw gevuld, ditmaal met borrelnootjes. Lekker Hollands. Dingen die voor jullie allemaal zo normaal zijn. Maar voor ons een feestje.
Maar het meest genoten wij van onze eerste stop. Laat in de avond arriveerden we bij ‘os mam’. We logeerden daar, kregen verse jus d’orange en een eitje bij het ontbijt en knuffelden tot ik eruitzag als Zorro met mijn uitgelopen mascara-oog. De volgende dag reden we door. Rondje supermarkt (hallo pure hagelslag, tokkelroom en volkorenbrood!). Hop, nog een vel Sinterklaasstickers in de kar en gaan. En toen stond hij daar. Ik zag hem toen ik Wickie even uitliet, want onze lieve zwarte drol gaat overal met ons mee naartoe.
Twee haringen, alstublieft
Een viskraam. De geur van lekkerbekjes. Paling. Kauwende mensen. Ik werd ernaartoe getrokken alsof ik eindelijk het einde van de regenboog had gevonden. Emiel stak zijn duim op. Ik bestelde. Twee nieuwe haringen. Eén met uitjes, één zonder. In stukjes gesneden, alstublieft. Met een vork en een servet. Daar stonden we, naast elkaar. “Oooh”, kreunden we na het eerste hapje. “Aaah”, na het tweede. Net zo lang tot het schaaltje helemaal leeg was. Met een brede glimlach op onze koppies vertrokken we weer. Op naar de volgende cultuurclash!
Meer lezen van Eveline? Je leest haar columns elke week in Vriendin. Volg haar ook op Instagram @villaverte87.
Foto: Pauline de Vos
LEES MEER
Eveline (52) en haar partner Emiel raken op vakantie betoverd door een veel te vervallen villa. Na lang twijfelen besluiten ze dat hun toekomst in Frankrijk ligt. Dat betekent wel dat er enorm veel op ze afkomt.
Volg Eveline haar verhalen
Uit andere media
