Eveline: ‘Een appje: ‘Hebben jullie tijd voor ons jaarlijkse eetavondje?”

In Vriendin deelt ze elke week hoe het ervoor staat met hun paleisje.

Het is kort voor vertrek naar Nederland en tussen de twee proefweken in dat we een appje ontvangen van Dea: Hebben jullie tijd voor ons jaarlijkse eetavondje?
Emiel en ik kijken elkaar aan. Of we daar tijd voor hebben? Daar máken we tijd voor!
Dea is een lieve dame. Samen met haar man Piet is ze al ruim twintig jaar eigenaar van een woning in Saint-Mathieu. Zo’n zeven maanden per jaar wonen ze hier, de rest van het jaar in Zuid-Holland. Samen met haar vriendin Anja schreef ze me ooit: Ben jij dé Eveline uit de Vriendin die bij ons om de hoek dat groene huis heeft gekocht?

Dea

Ze vonden het wonderbaarlijk. Toen ik bevestigend antwoordde, werden Emiel en ik uitgenodigd voor een apéro — een Franse borrel. In hun zonnige tuin dronken we limonade, er werden foto’s gemaakt (ze is het écht!) en we lachten. Emiel en ik zaten midden in de klusellende, en het was ongelooflijk fijn om even verwend te worden. Om in het Nederlands te mopperen over leveringen die te laat kwamen, bouwvakkers die niet samenwerkten en de lekkende boiler die het nieuwe plafond had verramsjt. Met een grote glimlach namen we afscheid en hielden contact.
Komen jullie voor ons vertrek naar Nederland een keertje bij ons eten? vroeg ze dat allereerste jaar. Ze wilde weten welke stamppot we het liefst lusten, want die zou ze dan maken. Dat was ‘lekker Hollands’. Het was geen moeilijke vraag: Emiel en ik zijn allebei stapelgek op zuurkool. En laat Dea nou net één rookworst over hebben.
Samen met Dea, Anja en ‘de mannen’ hadden Emiel en ik een heerlijke avond. Afwassen hoefden we niet, en we kregen nog een handvol courgettes uit de moestuin mee. Dat we toen nog geen keuken hadden, vergaten we voor het gemak.
D. en P. bleven naar Frankrijk komen. En wij bleven apéro’s met hen drinken. Af en toe bij ons, en toen onze keuken eenmaal was geplaatst, kon er ook in huize Villa Verte een etentje vanaf. Emiel hielp met het verven van hun zwembad. Wij kregen pompoenen. We lunchten samen. En altijd was het gezellig.
Elk jaar vóór hun wintervertrek plannen Dea en Piet sindsdien een ‘zuurkoolavondje’. Met worst. Emiel en ik smullen ervan.

De Zuurkoolclub

Direct nadat we dit jaar oktober de uitnodiging accepteerden, kwam het bericht: Anja is nu ook hier. En raad eens wat ze heeft meegenomen? Er zat een foto van een rookworst bij. We telden de dagen af.
Dit jaar was onze derde bijeenkomst van de Zuurkoolclub — want zo noemen we onszelf. We hopen de vijf jaar vol te maken, want Dea en Piet hebben deze zomer hun huis te koop gezet. Het is voor hen welletjes, na bijna vijfentwintig jaar in Saint-Mathieu.
Van ons had het niet gehoeven. Wij gaan ze missen. Hun verhalen. De borreltjes. En zeg nou zelf: hoe vaak in je leven word je nu gevraagd als lid van de Zuurkoolclub?

Meer lezen van Eveline? Je leest haar columns elke week in Vriendin. Volg haar ook op Instagram @villaverte87.

Eveline (52) en haar partner Emiel raken op vakantie betoverd door een veel te vervallen villa. Na lang twijfelen besluiten ze dat hun toekomst in Frankrijk ligt. Dat betekent wel dat er enorm veel op ze afkomt.

Volg Eveline haar verhalen

Lees meer van Eveline

Eveline: ‘Terwijl de tuin vol blaadjes komt te liggen, begint het gemis’

Eveline: ‘‘Wat ben je toch een gek mens,’ zei Emiel’

Eveline: ‘Afgelopen zondag begonnen onze eerste ‘proeverij-dagen’’

Eveline: ‘Ik zag hem voor me in dat gele pak, zijn gezicht zwart van het werk’

Eveline: ‘Hij kreeg tranen in zijn ogen toen hij zag wat ik hem aanbood’