Eveline: ‘Afgelopen zondag begonnen onze eerste ‘proeverij-dagen’’

Tekst: Eveline Karman

28 oktober 2025

Eveline (52) en haar partner Emiel raken op vakantie betoverd door een veel te vervallen villa. Na lang twijfelen besluiten ze dat hun toekomst in Frankrijk ligt. Dat betekent wel dat er enorm veel op ze afkomt.

In Vriendin deelt ze elke week hoe het ervoor staat met hun paleisje.

Het is een ongebruikelijk warme oktobermaand. De temperatuur is nu al bijna twee weken zo aangenaam (tussen de 21 en 24 graden), dat we ongehoord genieten. Familie in Nederland klaagt over buien en kilheid, terwijl Emiel en ik anderhalve week geleden een ritueel introduceerden. Elke dag rond vijven spraken we af in de tuin. Emiel nam twee frisjes mee. Ik een snackje. En terwijl de zon ons verwarmde, bespraken we de week en luisterden naar de vogels.

Proeverij-dagen

Deze week is ons ritueeltje verstoord, want afgelopen zondag begonnen onze eerste ‘proeverij-dagen’. Vijf dagen vol vrijheid en blijheid in de herfstige Haute Vienne, maar elke avond eten we samen. We testen nieuwe gerechten die ik volgend jaar wil serveren aan gasten die willen blijven eten. Table d’hôte heet dat in Frankrijk. Je eet wat de pot schaft.

Voor mij is deze week handig om te kijken of de receptuur klopt en of een recept té kostbaar of tijdsintensief wordt. Voor de gasten is het een heerlijk vooruitzicht om al ‘proefkonijnerig’ elke dag vier gangen te mogen testen. Geen autorijden in het donker. Lekker een wijntje drinken. Na een paar dagen worden de gesprekken intensiever omdat je elkaar steeds beter leert kennen. Het voelt vertrouwd. Tien personen. Tien werelden. En vijf lange, ontspannen avonden aan tafel waarbij je mag zijn wie je bent.

Emiel dekt de tafel op z’n mooist met linnen en kaarsen in bijpassende tinten. Ik sta in de keuken. Vanaf half acht in de ochtend (gedoucht en wel) voor het ontbijt. Daarna het ‘preppen’ van de recepten, en dan door tot middernacht. Het zijn lange dagen. Maar de groep is zó leuk, dat we leven op adrenaline.
Een koppel heeft Hitster meegenomen. Een spel waarbij je aan de hand van een muziekfragment moet raden welk lied je hoort en uit welk jaar dat komt. ‘Ik ben geen spelletjesmens’, mopperde ik tegen Emiel. Emiel suste me. ‘Het komt vast goed, schatje.’ Chagrijnig luisterde ik hoe Emiel en acht anderen geconcentreerd focusten op een one-day-fly-liedje van een hittepetitterig zangeresje uit 1991. Niemand wist wie zij was. En ik wist dat niemand het wist. Dit idiote spel zou vast niet lang meer duren.

Hitster

De volgende dag scheen de zon alweer. Iedereen was om 16.00 uur binnen in Villa Verte. ‘Potje Hitster spelen?’ vroeg iemand.
Een kwartier later zaten we buiten in een kring. De zon lachte naar ons. En toen ik als enige twee liedjes raadde had die niemand kende, kreeg ik er lol in. Emiel bracht drankjes. Ik was niet weg te slaan. Nog een potje! Toen ik écht de keuken in moest, trok ik mezelf los van mijn tuinstoel.
De rest speelde door totdat het té fris werd, want aan de avonden merk je wel dat het half oktober is geweest. Vanavond wil ik vragen of we Hitster na het eten aan tafel kunnen spelen. Eén potje maar?
Misschien neemt een gast van onze tweede proefweek het spel ook wel mee. Stiekem hoop ik er al op….

Meer lezen van Eveline? Je leest haar columns elke week in Vriendin. Volg haar ook op Instagram @villaverte87.