Eveline: ‘Emiel zag de bui alweer hangen. Daar ging ons ‘leuke-dingen-potje’’

Tekst: Eveline Karman

23 september 2025

Eveline (52) en haar partner Emiel raken op vakantie betoverd door een veel te vervallen villa. Na lang twijfelen besluiten ze dat hun toekomst in Frankrijk ligt. Dat betekent wel dat er enorm veel op ze afkomt.

In Vriendin deelt ze elke week hoe het ervoor staat met hun paleisje.

Villa Verte is een prachthuis. We zijn er maar wat trots op na alle tranen en wanhoop tijdens de verbouwing. Toch is een oud huis nooit ‘af’. Zo stormde het hier een paar weken geleden flink. De tuin lag bezaaid met afgebroken takken, er was een bloempot omgewaaid en twee tuinstoelen treurden tegen de muur. De regen had een krater geslagen in het grind en de speciale drainagestrook kolkte over. In de stromende regen, we zaten net met gasten te eten, vloog Emiel naar buiten. Druipend trok hij de roosters van de drainagegoot en schepte de afvoer vrij.

Herfst

De volgende dag ruimden we alles op. We harkten het grind terug en ontdekten dat de goot vóór Emiels heldenactie helaas al was overgelopen. De garage stond blank. En achter het huis lagen een paar dakpannen op het grind. Losgerukt door de storm.
‘Het wordt herfst’, knikte ik tegen Emiel. Zodra hij besefte wat dat betekende, staarde hij mokkend voor zich uit. De dakgoot moest leeggeschept worden. We hebben veel bomen in de tuin en het bruine blad valt wel in de goot, maar niet keurig in de kliko. ‘Dat is balen.’ Emiel sipte verder.

Ons huis is zo hoog dat de dakgoot niet te bereiken is. Van al onze ladders haalt geen enkele de goot. Bovendien: de combinatie Emiel en ladder is een beetje… eh… onhandig. Hij is bang en verliest daardoor zijn evenwicht. Vorig jaar hing hij dapper met een kinderschepje uit de raamkozijnen, maar daarmee schraapte hij nog niet eens de helft van de troepjes weg. Uiteindelijk huurden we een meneer met een steiger die het hele huis rond ging voor tweehonderdvijftig euro. Een fiks bedrag.
Emiel zag de bui alweer hangen. Daar ging ons ‘leuke-dingen-potje’ van dit kwartaal.

Anaïs

Opeens herinnerde ik me Anaïs, de jongedame die hier pruimen en kersen plukt en ons daarvoor beloont met potjes jam en coulis. Ze is momenteel ongewenst werkloos – in onze regio werken de mannen als boer of ze zijn loodgieter of timmerman. Voor de dames zijn er baantjes in de supermarkt of bejaardenzorg. Het werk in de stad is te ver voor degenen die hier hun kindjes van school moeten ophalen. En ja hoor, Anaïs was blij. Haar man, een bouwvakker, had een grote trap. En deze week had hij ook nog vakantie!

De volgende dag kwamen ze al. Een grote bus met een joekel van een ladder. Een emmer, een veiligheidskoord en een bigbag om alle blaadjes mee te nemen. Serge klom omhoog en deed het allemaal. ‘Heb je nog nieuwe dakpannen?’ Anaïs kwam naar me toe. ‘Dan legt Serge ze meteen. Anders krijg je lekkage.’
Een halve ochtend was hij bezig. De dakgoten zaten niet heel vol, maar de afvoeren waren wel verstopt met ‘melange du herfst’.
‘Wat krijg je van me?’ vroeg ik toen hij klaar was. Ik zag hem hoofdrekenen. ‘Doe maar veertig euro’. Anais knikte. En Emiel? Die had ineens weer een grote glimlach op zijn gezicht.

Meer lezen van Eveline? Je leest haar columns elke week in Vriendin. Volg haar ook op Instagram @villaverte87.