Eveline: ‘Een collega kreeg een wel heel bizarre mail’

Tekst: Eveline Karman

19 augustus 2025

Eveline (52) en haar partner Emiel raken op vakantie betoverd door een veel te vervallen villa. Na lang twijfelen besluiten ze dat hun toekomst in Frankrijk ligt. Dat betekent wel dat er enorm veel op ze afkomt.

In Vriendin deelt ze elke week hoe het ervoor staat met hun paleisje.

Fransen lusten alles,’ zeg ik weleens. Bijna tweeënhalf jaar kook ik nu in Villa Verte voor onze gasten. Ons systeem heet ‘table d’hôte’: het dagmenu, in dit geval van de gastheer. Je eet als het ware ‘wat de pot schaft’. Voor Fransen is dit concept vertrouwder dan voor ons Hollanders. Ze kennen het al generaties lang en gebruiken het woord ook in restaurants. Ruilen kan niet. Als je iets niet lust, sla je het over en wacht je op de volgende gang of je eet er ‘rondomheen’.

Zonder gekkigheid

Zelf kook ik gerechten die bijzonder zijn, maar niet te afwijkend. In onze regio is ‘tête de veau’ een klassieker: kalfskop. Ik woon in een boerenstreek. Hier worden nog gewoon zult, bloedworst (boudin), niertjes en slakken gegeten. In andere streken zijn hersentjes, kikkerbillen, maagjes en koeientong heel gangbaar.
Zo ver wil ik niet gaan, maar ik maak wel gerechten met vis (gewone zalm of garnalen en geen grapjurken zoals zeeslakken of vampiervis (lamproie)). We eten hier lekker en verrassend zonder gekkigheid. Vraag het maar na aan onze gasten.

Vergunning

Om überhaupt eten te mogen serveren, moet je in Frankrijk een ‘permis d’exploitation’ halen: een vergunning. Emiel en ik volgden een cursus voor licentie III. Licentie IV staat voor een vergunning voor sterke dranken, en met een permis V mag je alles zonder beperkingen schenken en serveren in een horecagelegenheid. Het halen van deze vergunningen is erg duur en tijdrovend en bij elke vergunning horen andere eisen.

Emiel en ik hebben ons aan een aantal spelregels te houden. Zo horen wij ons diner aan te bieden aan één grote tafel en niet aan diverse kleintjes. De aanvangstijd moet ook gelijk zijn, dus bij ons eet iedereen om 19.30 uur. Wil je met z’n tweetjes tafelen of stipt om 18.00 uur, dan zul je naar een officieel restaurant moeten met een hogere vergunning. Een andere vereiste volgens onze licentie is dat wij mee-eten. Gelukkig vinden wij, en onze gasten, dat altijd heel gezellig.

Avontuur

Fransen krijgen dit soort dingen met de paplepel ingegoten. Ze weten dat zij gast zijn bij mensen die hun privéhuis en privéspullen voor hen openen. Voor veel Nederlanders is Villa Verte nog een avontuur en we ontvangen regelmatig gasten die nog nooit in een Chambres d’Hôtes hebben geslapen. Soms moeten we ze even helpen met een briefje dat ze in onze tuin geen supermarktbier kunnen drinken. Onze B&B is ons inkomen. Toch verwachten sommige mensen dat wij per dag zes handdoeken op de badkamervloer vervangen.

Maar afgelopen week kreeg een collega een wel heel bizarre mail van een Franse dame over ‘wat de pot schaft’. Ze wilde graag mee-eten met drie personen, alleen er waren wel wat ‘dingetjes’. Zo at haar zoon enkel vegetarisch. Geen vlees. Geen vis. En geen ei. Daarbij bliefde hij geen rauwe producten. Geen producten met lactose. Oh ja, en zelf at ze niets met zuivel, niets rauws of met alcohol, en ook wilde ze geen bespoten ingrediënten. Of dat een probleem was?

Meer lezen van Eveline? Je leest haar columns elke week in Vriendin. Volg haar ook op Instagram @villaverte87.