Eveline: ‘Ze zocht mijn ogen op. Ik las de boodschap’

Tekst: Eveline Karman

5 augustus 2025

Eveline (52) en haar partner Emiel raken op vakantie betoverd door een veel te vervallen villa. Na lang twijfelen besluiten ze dat hun toekomst in Frankrijk ligt. Dat betekent wel dat er enorm veel op ze afkomt.

In Vriendin deelt ze elke week hoe het ervoor staat met hun paleisje. Al vanaf dat ze me opmerkte, keek de Vlaamse dame zuinig naar me. Haar man was daarentegen vlot en makkelijk. Hij leek een beetje op voormalig president Reagan. Een heel normale man om te zien, tenger, maar met een gulle glimlach. Ik bracht ze naar hun kamer en vertelde over de historie van Villa Verte. Midden in mijn verhaal kreeg Emiel pas door dat onze gasten waren aangekomen. Hij had niets gehoord omdat hij op de grasmaaier zat. En dus stelde Emiel zich voor in ‘grasmaaier-tenue’: een felgele korte broek met een shirt vol verf. Zijn haar zat in de war en ik zag vegen aarde op zijn knieën, omdat er weer eens een tak onder het mes was blijven haken. Maar ik zag ook de meest sexy blik die ik maar kan verzinnen. Want het is wel míjn Emiel. De dame nam hem op. Vergeleek Emiel met mij op de schaal van bekoorlijk. Er was een duidelijke winnaar.

Meneer Vlaming

Die avond aten we samen met nog een koppel. Ik zat naast Meneer Vlaming. Als ik hem iets vroeg, gaf zij antwoord. Toen mijn rugkussentje op de grond viel, raapte hij het voor me op, flufte het en schoof het attent terug. Mevrouw gaf hem een schop. De dag erna zat ze bij het avondeten op mijn plek. In onze tuin staan ligstoelen. Als gasten zonnen, zwemmen of lezen, maken Emiel of ik een rondje. Vaak wil iemand iets drinken of even zijn ‘ei’ kwijt over de belevenissen van die dag. “Kom even gezellig kletsen en ga zitten”, zei Meneer Vlaming. Hij wees naar de oranje poef naast hem. “Ik heb liever een glas wijn.” Mevrouw stuurde me weg. Toen ik hun drankjes neerzette, hield ze zijn arm vast. “Ga je mee zwemmen, schat?” Ze zocht mijn ogen op. Ik las de boodschap. Die avond stelde ik haar wel honderd vragen bij het avondeten. Hoe lang waren ze getrouwd? En was ze al oma? Waar vierden ze elk jaar kerst? Emiel hield zich, op mijn verzoek, bezig met haar man. Dat beviel haar beter. De lange Hollandse blondine was buiten beeld.

Jaloezie

Bizar eigenlijk, want ik loop niet alleen rond als een manke-nelis-eend (zeer zeldzaam) met astronautenlaarsjes en steunkousen bij veertig graden, ik ben ook nog heel erg verliefd op Emiel. Samen zorgen we voor onze gasten. Onze B&B. We bouwden hem ‘from scratch’ op. Hebben onze eigen taken. Rituelen. En vaste gasten. We vouwen samen de dekbedhoezen. Bij het ontbijt pak ik de kan en schenkt Emiel de jus d’orange in. Hij snijdt het brood. Ik zet de suiker en melk op tafel. We hebben onze eigen dynamiek. Raken elkaar continu aan in het voorbijgaan. We grappen en grollen en we noemen onszelf het E-team, een verbastering van een jarentachtigserie. Wij lossen alles samen op. De bergen en de dalen. Pas toen Mevrouw Vlaming dát doorkreeg, ontspande ze en werd het alsnog erg gezellig. Maar heel eerlijk? Wat vind ik jaloezie toch een lelijke eigenschap.

Meer lezen van Eveline? Je leest haar columns elke week in Vriendin. Volg haar ook op Instagram @villaverte87.