Esther verloor in anderhalf jaar drie dierbaren

Tekst: Redactie Vriendin

19 april 2024

Welke dag zal jij nooit vergeten? Elke week vertellen lezeressen over een bepaalde dag in hun leven die ze altijd bij zal blijven. Deze week is dat Esther (46) die in 2022, 2023 én 2024 een belangrijk persoon in haar leven verloor.

Esther: “Via de salsadansschool. Zo leerde ik mijn goede vriendin V. tien jaar geleden kennen. Zij danste met haar partner en ik met de mijne. Vanaf het moment dat we elkaar ontmoetten, hadden we meteen een goede klik. Daarom spraken we al snel met z’n tweeën buiten de danslessen af of we gingen samen met de mannen iets leuks doen.”

Uitgezaaide darmkanker

“Dat ze ernstig ziek bleek te zijn, had ik nooit verwacht. Ze was zo’n energieke en vrolijke vrouw, maar helaas kreeg ze vorig jaar steeds last van haar buik. Omdat er niks opvallends uit haar bloedtesten kwam, zag haar huisarts in eerste instantie geen reden om haar door te sturen voor verder onderzoek. Totdat ze vorig jaar zomer een zeer heftige buikpijnaanval kreeg. V. werd opgenomen in het ziekenhuis en het bleek dat ze een grote tumor in haar darmen had. Ook waren er uitzaaiingen in haar lymfeklieren te zien. Een paar zaten dichtbij haar aorta, waardoor een operatie te gevaarlijk was. Helaas kon ze niet meer genezen en met een beetje mazzel zou ze nog drie tot vijf jaar te leven hebben.”

Heftig nieuws

“Ik was echt in shock toen ik het nieuws hoorde. Vooral omdat mijn andere vriendin in november 2022 al op 42-jarige leeftijd was overleden, ook door kanker. Dankzij een experimenteel medicijn heeft langer dan was voorspeld kunnen leven, maar ze is alsnog veel te vroeg heen gegaan. Net als mijn moeder die op mijn vijftiende door kanker overleed. Daarna verloor ik ook nog mijn oma, tante en neef aan de vreselijke ziekte en in 2020 bleek mijn vader blaas- en prostaatkanker te hebben. Sindsdien was ik samen met mijn zussen zijn mantelzorger.”

Alsnog mis

“Kanker was dus een rode draad in mijn leven. Ik hoopte dat de chemobehandelingen V.’s levensduur zouden verlengen, maar helaas sloegen ze niet aan. Gelukkig knapte ze wel op door hormoontherapie. De tumor slonk en er leek zelfs een kans dat er toch nog een operatie kon plaatsvinden. Jammer genoeg ging het na een paar weken alsnog helemaal mis. Begin januari hoorde ze dat haar tumor in korte tijd weer flink was gegroeid. Op pijnbestrijding na konden de artsen niks meer voor haar doen.”

Vader

“In de tussentijd overleed mijn vader op 19 december 2023. Natuurlijk was dat erg verdrietig, maar ik troostte mezelf met de gedachte dat hij een mooi leven achter de rug had en een respectabele leeftijd van 84 jaar had bereikt. Dit in tegenstelling tot de belangrijke vrouwen die ik al was verloren. Zij waren veel jonger toen ze stierven en V. was ook nog maar 49 jaar.”

Achtbaan van emoties

“Uiteindelijk overleed ze begin dit jaar, op 13 januari. Ook dit was enorm verdrietig. Ik kon het amper bevatten dat ik in anderhalf jaar tijd drie belangrijke personen in mijn leven was kwijtgeraakt. Het ging allemaal zo snel. Alsof ik in een achtbaan van emoties zat en er met geen mogelijkheid uit kon stappen.”

Verwerkingsproces

“Inmiddels ben ik een paar maanden verder, maar het besef is er nog steeds niet echt. Ik weet wel dat mijn vriendinnen en mijn vader er niet meer zijn, maar het komt nog niet goed bij mij binnen.
Alles rondom het overlijden van mijn vader heb ik net afgerond. Nu probeer ik mijn leven weer op te pakken. Makkelijk zal dat niet worden, want ik merk dat ik nog veel moet verwerken. Voor mijn gevoel kom ik daar alleen nog niet bij. Ik voel me echt een beetje lamgeslagen en leef vooral op de automatische piloot. Die klap zal misschien vanzelf wel komen en tot die tijd neem ik het leven maar zoals het is. Ik kan toch niks forceren. De rest komt later wel…”

Tekst: Renée Brouwer
Foto: eigen foto

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.