Ardie vond na acht jaar haar vermiste kat Sjors terug

Zo kwam Sjors in mijn leven

“In 2013 was ik in between jobs en omdat ik veel van dieren hou en me nuttig wilde maken, ging ik als vrijwilliger aan de slag op de dierenambulance. Op een dag kwam er een melding dat er een kitten vastzat in een muizenval, dus ik ging er in de ambulance naartoe. De kitten die klem zat, was pas vier weken oud. Hij was zo klein dat ik hem in de auto in mijn armen hield, in plaats van hem in een hokje te doen. ‘Die moet naar het asiel’, zei mijn collega. Ik had thuis al twee katten, waaronder Mirtos, een straatkat die ik op vakantie in Griekenland had leren kennen en later naar Nederland had laten brengen. Maar toch kon ik het niet, deze grijze kitten wegbrengen. Ik besloot hem daarom thuis wat groter te laten groeien en noemde hem Sjors. Als hij wat ouder was, zou ik hem alsnog naar het asiel brengen. Mirtos en Sjors waren al snel vier pootjes op één buik. Mirtos waste Sjors en ze lagen samen te slapen. Het was zó lief om te zien. Natuurlijk kon en wilde ik Sjors toen niet meer wegbrengen, dus besloot ik hem te houden.”

Zo verdween Sjors uit mijn leven

“Sjors mocht lekker naar buiten, ik heb een kleine eengezinswoning. Hij ging graag op stap en kwam altijd weer terug. Het leek wel of Mirtos hem kon ‘roepen’ en dan kwam hij altijd aanlopen. Tot die ene dag in 2016 waarop het stil bleef en Sjors niet meer thuiskwam. De eerste dagen hoopte ik dat het wel goed zou komen. Mirtos zat die week aangeslagen voor het raam naar buiten te kijken en ik ging de buurt door om overal flyers op te hangen. Ik ben zelfs nog met de dierenambulance op pad gegaan om hem te zoeken. Sjors was gechipt, maar niets hielp. Na een tijdje gaf ik het op. Ik bleef naar hem uitkijken, maar verwachtte toen niet meer dat hij terug zou komen. Omdat Mirtos zichtbaar verdrietig was, regelde ik een andere kitten. Minos. Een heel lieve kat, maar hij kon Sjors niet vervangen. Acht jaren gingen voorbij. Acht jaren waarin Sjors een plekje in mijn hart bleef houden.”

Zo kwam Sjors weer terug in mijn leven

“Begin dit jaar was ik aan het werk in mijn eigen trimsalon, toen ik werd gebeld. Ik herkende het telefoonnummer niet en was net bezig met een hondje dat het altijd wat lastig heeft met het trimmen van de voorpootjes. Toch nam ik op. Een mannenstem vroeg me: ‘Mag ik je wat vragen, ben jij een kat kwijt?’ ‘Wacht even’, zei ik en ik zette het hondje op de grond. De man vertelde: ‘Jouw kat is hier, bij mijn buurman in de tuin, al een paar jaar.’ Ik wist niet wat ik hoorde… Mijn hart maakte een sprong en de tranen stonden in mijn ogen. De man die mij belde, legde me uit dat hij al jaren een kat aan zag komen lopen bij zijn buurman. Omdat de buurvrouw allergisch was, mocht de kat niet binnenkomen. Daarom maakte de buurman buiten een huisje voor de kat en voerde hij hem dagelijks. De man vertelde dat hij het opmerkelijk vond en een chipreader kocht. Toen Sjors weer eens kwam aanlopen, las hij de chip uit en vond hij mijn naam. Zodoende belde hij nu naar mijn trimsalon. Ik wilde maar één ding: mijn kat Sjorsophalen! De eigenaar van de half getrimde hond begreep dat helemaal. Met de auto reed ik acht kilometer, naar de straat die de man aan de telefoon me had doorgegeven. Ik kon het niet geloven, maar daar zat hij, buiten voor het raam, bij zijn nieuwe baasjes. Ik herkende Sjors direct aan het vlekje op zijn neus. Hij was een stuk ouder geworden en zag er wat verfomfaaid uit. Toen ik zijn naam riep, kwam hij langzaam naar me toe. Maar toen ik hem wilde oppakken, liep hij weg. Hij was het reismandje niet in te krijgen. Ik heb aangebeld bij het huis. De man die al jarenlang voor mijn kat zorgde, was aan het werk. ‘Ik neem Sjors mee’, zei ik tegen zijn allergische vrouw, die me vertelde dat haar man de kat ‘Lievie’ noemde. Sjors was vermagerd en ik vond hem er onverzorgd uitzien. Thuis heb ik hem met een kattenbak en een mandje boven in een kamer gezet. Ik was zó blij dat hij er weer was. Hij accepteerde mij gelukkig meteen, terwijl hij naar onbekenden flink kon blazen. Ik kocht een tracker, want Sjors is een buitenkat en ik wilde hem niet binnenhouden. Soms zie ik hem een hele week niet, maar het is goed zo. Ik zet buiten brokjes neer en geef hem de vrijheid die hij nodig heeft. Met het tijdelijke baasje van Sjors heb ik nog steeds contact. Hij kwam na een paar weken al op bezoek, omdat hij Sjors miste. Het is een groot wonder dat ik mijn kat weer terug heb en daar ben ik elke dag blij om. Voor mij kan dit jaar niet meer stuk.”

Foto: privébezit

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.