Vriendinnen Karin en Edith redden ‘hun’ dorpscafé en staan nu zelf achter de toog

Tekst: Marloes de Moor

22 april 2025

In het dorp Westwoud is Café De Lindeboom al meer dan een eeuw een begrip. Toch was het café bijna voorgoed verdwenen. Met liefde, lef en doorzettingsvermogen wisten de vriendinnen Karin (53) en Edith (62) de kroeg van de ondergang te redden. Nu staan ze samen achter de bar.

Een druilerige vrijdagmiddag. Haastig loopt Edith heen en weer met dozen eieren, emmers mayonaise en kratten vol grootverpakkingen, die ze uit de kofferbak van haar auto haalt. Zorgvuldig stalt ze alles uit in de keuken van het cafe. Vriendin Karin komt even later ook binnen en neemt wat regelklusjes met Edith door: “Is de man van de dartkasten nog geweest? En weet jij waar dat bord ‘evenement’ op straat over gaat?” Dan schuiven ze aan bij een van de cafétafels, gedekt met een ouderwets Perzisch tapijtje, zoals het hoort in een bruine kroeg. Het café is nog gesloten voor andere bezoekers en daardoor ontdaan van warmte, rumoer, muziek, volle dienbladen en klakkende biljartballen op het laken. Over een paar uur, als de avond valt, zal alles anders zijn en vullen gezelligheid en vertier de ruimte. Karin en Edith zijn er, zoals elke vrijdag, klaar voor. “Het wordt weer een vol weekend. Vanavond de biljarters, morgen een feest en zondag een bijeenkomst na een uitvaart.”

Heinde en verre

Karin en Edith zijn sinds anderhalf jaar uitbaters van het legendarische dorpscafé De Lindeboom, ook wel ‘De Hoek’. Al meer dan een eeuw is de kroeg niet weg te denken uit het dorp. Plaatselijke verenigingen voor toneel, carnaval, biljart, muziek of zang vonden er onderdak. Kermissen en feesten werden er steevast uitbundig gevierd. In de jaren zeventig was het café dé uitgaansplek van West-Friesland. Jongeren kwamen er van heinde en verre naartoe. Vooral op zondagavond was het de place to be. Nederlandse artiesten als André Hazes, Drukwerk, Rob de Nijs en de Havenzangers traden er op. Generaties Westwouders en Westfriezen dansten, lachten en dronken er, werden er verliefd en kregen verkering. Het had maar even gescheeld of deze plek was voorgoed ter ziele gegaan. Karin: “Het café was jarenlang van de familie Rinkel. Nadat zij ermee stopten, nam de familie Brandsen het over. Maar door corona moesten ze dicht en konden ze het vervolgens niet meer bolwerken. Heel sneu. We schrokken toen we hoorden dat het café verkocht was en er plannen waren om huizen op deze plek te laten bouwen.” Want ook Karin koestert mooie herinneringen aan de kroeg. “In mijn jeugd verzamelden we altijd bij De Lindeboom en gingen van daaruit met een taxi naar andere plaatsen om te gaan stappen. Op de terugweg, als we nog niet genoeg hadden gehad, gingen we weer naar De Lindeboom voor een soppie- een biertje op z’n Westfries. Later, toen ik al getrouwd was, heb ik er nog veertien jaar achter de bar gewerkt.” Edith, die oorspronkelijk uit de Wieringermeer komt, leerde het café pas later kennen. “Wij woonden in Oosterblokker. Mijn jongens voetbalden bij de club Woudia in Westwoud. Daar ken ik Karin ook van. Nadat ik bij hun wedstrijden had gekeken, dronken we vaak nog wat bij De Lindeboom. Dat was vaste prik. Het werd ‘onze’ kroeg. We maakten er zoveel mee. Mijn zoon vierde hier zijn 25e verjaardag en wij onze vijftigste. Met de kermis was het altijd supergezellig. We zouden het daarom heel jammer vinden als dit café voorgoed dicht ging.”

Gaan als een gieter

Op een feestje besloten de vriendinnen met een drankje erbij dat zíj het café wel wilden overnemen. En nee, dat was geen grap of wat gemijmer op een late avond; ze meenden het écht. De nieuwe eigenaar zag wel wat in hun plan en ging ermee akkoord dat zij uitbaters werden. “Thea, die eerst ook meedeed, stopte al na een paar dagen mee. Wij zijn met z’n tweeën verder gegaan. Gewoon beginnen en we zien wel! De familie Brandsen had al veel opgeknapt en verbouwd, dus we kwamen in een gespreid bedje terecht en hoefden er nauwelijks nog iets aan te doen.” Op 6 mei 2023 openen de vriendinnen het café, nadat het drie jaar lang dicht was geweest. De eerste klant krijgt een gratis gieter vol bier. Edith wijst naar de tientallen groene gieters die boven de toog hangen. “Dat is een beetje ons handelsmerk geworden. Toen we opengingen, zeiden we: ‘We gaan als een gieter’. Sindsdien horen die gieters bij ons.” Doordat het café net grondig opgeknapt was, hebben Karin en Edith veel hetzelfde gelaten, maar de huiskamer is wel helemaal door hen bedacht en aangekleed. Karin: “We hadden die zaal over en wisten niet goed wat ermee aan moesten. We hebben er een huiselijke sfeer gecreëerd met comfortabele stoelen en een tv. Jongeren maken er veel gebruik van. Ze kijken er bijvoorbeeld naar sport of zitten te kletsen. Gasten gebruiken het grote scherm ook om foto’s aan elkaar te laten zien.”

Vis in het water

Nu, anderhalf jaar later, voelen Edith en Karin zich als een vis in het water in hun café. Het werk is niet helemaal nieuw voor hen. Ze hebben allebei veel ervaring in de horeca. Edith: “Het zit in mijn aderen. Ik heb twintig jaar bij een partycentrum gewerkt en daarna jarenlang bij een dorpshuis. Hartstikke leuk vond ik dat. Als er een bruiloft was, legde ik vaak het dienblad opzij en danste even mee. ‘Je bent niet goed wijs’, zeiden sommige mensen dan, maar mij kon het niks schelen! Je wilt toch een beetje sfeer maken. Verkleden vinden Karin en ik ook leuk. We hadden laatst het Lindeboom Spektakel met verschillende spellen en hapjes erbij. Ik verkleedde me als een puntzak friet en serveerde bakjes patat. Vond iedereen erg grappig. Ja, je moet wel wat leven in de brouwerij brengen, toch?!” Edith draagt zorg voor de keuken, Karin doet de bar, het personeel en de aankleding en tafelschikking voor bruiloften en partijen.” Edith: “Toen we begonnen heb ik gezegd dat ik graag wilde koken. Ik maak eenvoudige gerechten zoals een schnitzel, een saté- of hamburgermenu, pizza’s en vijf soorten Engelse pies. Een professioneel kok ben ik niet, maar we zijn dan ook in de eerste plaats een café en geen restaurant. Voor de gasten is het leuk als ze naast een drankje ook nog wat bij ons kunnen eten. Dat werkt heel goed. We vinden het wel belangrijk om kwaliteit te leveren. Alles wat ik maak is helemaal vers. Vanavond ga ik bijvoorbeeld aardappelen schillen voor een aardappelgratin.” De vriendinnen wisselen elkaar af met diensten. “Personeel hebben we alleen als het heel druk is. Soms springen onze volwassen zoons bij. Die van mij zijn 19 en 23 jaar en die van Edith 33 en 35. Ze komen ook regelmatig een biertje bij ons drinken en vinden het erg leuk dat we dit doen.” Als het café gesloten is, werkt Edith bij een groothandel voor behang en Karin was tot voor kort receptioniste en had een eigen schoonheidssalon. Karin: “Daar ben ik mee gestopt, dus ik zoek nog naar een baan erbij, want van alleen het café kan ik niet leven. We zijn van vrijdagavond tot en met zondag geopend. Op zaterdag en zondag gaan we ’s middags al open. Doordeweeks is het te rustig om rendabel te zijn; dan hebben we nauwelijks aanloop.”

Ontmoetingsplek

Het café fungeert net als vroeger weer als een ontmoetingsplek voor jong en oud. Sinterklaas, Derde Kerstdag, de dorpskermis, verjaardagen, bruiloften, spelletjesavonden, familiedagen, feesten met zangers of dj’’s: Karin en Edith zetten altijd wel iets leuks op het programma. “We kennen vrijwel iedereen van gezicht. Er waait wel eens iemand aan, maar de meeste gasten komen uit het dorp of de nabije omgeving. Je voelt je soms net een maatschappelijk werkster, want ze vertellen je van alles. Wij bieden een luisterend oor, terwijl ze hun hart luchten. En ze weten dat wat hier gebeurt of besproken wordt, ook hier blijft,” vertelt Karin. Ze houdt van haar werk omdat mensen altijd blij zijn als ze komen. “Het is een uitje voor ze. De biljarters gaan de ene keer half twee weg, maar het wordt ook weleens half vier ‘s nachts. We sturen ze niet weg, want het is hun uitje. Hooguit dimmen we de lichten een beetje en zetten we de muziek wat zachter. Meer dan twaalf man is er op zo’n avond niet binnen, dus dat red je makkelijk in je eentje. Voor de gezelligheid nemen we soms zelf ook een borreltje.” Van lastige, dronken klanten, baldadige pubers of caféruzies hebben de vriendinnen tot nu toe geen last. “Soms wil een jongen die nog geen achttien is toch een Bacardi cola en dringt aan. Dat gaan we niet doen; daar zijn we streng in. Op de avonden tijdens de kermis is het wel spannender. Op zaterdag komen er dan ook veel mensen van buiten. Het is dan erg druk. Je weet dan niet precies wat er gaat gebeuren, hoe de sfeer is. De laatste keer was het ontspannen. Iedereen was vriendelijk en het liep lekker, maar dat kun je vooraf niet voorspellen,” vertelt Karin.

Best heftig

Na zulke drukke avonden praten ze samen na. “Dan is er even tijd om alles te laten bezinken en emoties te uiten. Het werk is leuk, maar kan ook best zwaar zijn. Je bent steeds aan het regelen. Voor feesten en bruiloften ben je twee weken van tevoren al mee bezig; inkopen, aankleding enzovoorts. Met je andere werk ernaast kan het best heftig zijn.” Edith: “Ik probeer per dag te bekijken wat ik moet doen. Dat houdt me rustig. Voor vandaag en morgen heb ik alles in mijn kop en klaar gezet op het aanrecht. Zondag begin ik dan met de hapjes. Zo deel ik mijn werk in stukjes. Lichamelijk voel ik het soms ook wel. Ik ben de hele week vroeg op voor mijn werk en ga in het café tot laat door. Als je moe bent, kan dat zwaar zijn. Het duurt wat langer voordat ik hersteld ben en me weer fit voel. Vroeger had ik daar nooit last van. Als je achttien bent, gaat alles nu eenmaal makkelijker. Het voordeel is wel dat ik inmiddels boven het café woon en na het werk zo mijn bed in kan.” In Westwoud zijn de mensen blij dat Karin en Edith het café gered hebben. “We krijgen veel positieve reacties. Bij de kermis kregen we van verschillende mensen een schouderklopje. Als gasten weer blij en tevreden naar huis gaan en alles tijdens een druk weekend goed is verlopen, weet je dat het niet voor niks is geweest. Dan zeggen we tegen elkaar: ‘We hebben dit toch maar mooi samen gedaan!” Foto: Yasmijn Tan Visagie: Wilma Scholte Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.