Julia (44) heeft baard-groei en daar schaamt ze zich vreselijk voor

Tekst: Marianne ter Mors

10 september 2025

Al haar hele leven is Julia (44) onzeker over de haartjes op haar kin en bovenlip. Een geheim dat niemand over haar weet. Ook haar toekomstige partner niet.

Net als Vriendin brengt ook Mijn Geheim de allermooiste persoonlijke verhalen, die we hier graag elke week met je willen delen.

Meer verhalen die raken? Abonneer je op Mijn Geheim!

‘‘Je hebt een snor!’ Ik zal het moment nooit meer vergeten dat de jongen waar ik stapelverliefd op was dat tegen me zei. We waren met school op reis geweest en zaten in de bus terug naar huis. Verschrikt schoot ik overeind, ik herpakte me en switchte naar de brutale puber die ik toen was: ‘Ja joh, ik zal het maar gewoon zeggen, ik ben eigenlijk een man’. Met mijn stem imiteerde ik Meta, de transvrouw die op dat moment furore maakte in GTST en de parodie daarop ‘Pittige Tijden’. Ik lachte het weg, zoals ik altijd doe wanneer ik me niet op mijn gemak voel.

Maar die avond zat ik wel voor de spiegel. Ik was zeventien en had voor een vrouw aardig wat haargoei. Dus óók wat haartjes op mijn kin en bovenlip. Zeker aan de linkerkant van mijn kin staken wat lange haren uit. Ik schaamde me kapót, dit was zo niet vrouwelijk! De volgende ochtend pakte ik mijn scheermesje. Tot die tijd had ik daar alleen mijn benen mee geschoren, maar nu haalde ik het resoluut over mijn kin. Waar ik toen niet over had nagedacht, is dat die onschuldige haren serieuze stoppels zouden worden, zoals een echte baard bij een man.

4000 euro

Rond mijn dertigste was ik die stoppels zat. Van alles had ik al geprobeerd. Van harsen kreeg ik een allergische uitslag die nog erger opviel dan die stoppels en met een epileer-apparaat trok ik mijn huid kapot. Ik maakte een afspraak bij een gespecialiseerde kliniek en kreeg te horen: ‘Je haren zijn te licht om te laseren, we kunnen alleen met een elektrisch naaldje de haarzakjes kapotmaken. Uiteindelijk zal je beharing minder worden.’ Ik gokte het erop. Dat ik drie dagen voor de behandeling niet mocht scheren, nam ik maar voor lief. Lees: ik durfde nauwelijks naar buiten of deed een sjaal om mijn kin.

Anderhalf jaar en 4000 euro verder had ik nog net zoveel haren op mijn kin. Nu alleen vergezeld van kleine littekens van de elektrolyse. Als je mijn gezicht bekijkt, zie je geen haren. Daar zorg ik wel voor. Ik moet iedere ochtend mijn gezicht scheren. In het begin alleen mijn kin, maar nu is het ook doorgetrokken naar de zijkant van mijn mond richting mijn bovenlip.

Stress

Zolang niemand aan mijn gezicht zit, is het prima. Maar elke keer als een man me hartstochtelijk zoent en daarbij mijn gezicht in zijn handen neemt – wat ik waanzinnig sexy vind – schiet ik in de stress. Een vrouw met stoppels, ik kan me geen grotere afknapper bedenken! En dan het eindeloze gedoe van alleen moeten douchen om privé mijn gezicht te kunnen scheren… je draagt altijd een geheim met je mee en dat vind ik echt verschrikkelijk.

Er schijnen nu wel behandelingen te zijn die beter werken. Maar ja, ik heb écht heel licht haar en het is duur. Voorlopig blijf ik nog een vrouw met een baard. Een geheim dat echt niemand mag weten. Nee, dus ook mijn partner niet.”

Uit privacy-overwegingen zijn de namen in dit verhaal gewijzigd.
Foto: Getty Images

Geraakt door dit verhaal? Word abonnee van Mijn Geheim en ontvang nog meer échte verhalen in je brievenbus!