Christien (61) vond een schat onder de vloer

Tekst: Lydia Zittema

10 september 2025

Ondanks financiële stress lukten het Christien (61) en haar partner jaren geleden om een huis te kopen. En dat bleek hun beste aankoop ooit…

Net als Vriendin brengt ook Mijn Geheim de allermooiste persoonlijke verhalen, die we hier graag elke week met je willen delen.

Meer verhalen die raken? Abonneer je op Mijn Geheim!

‘‘Mijn geheim voert ons terug naar 1997. Het jaar waarin mijn man en ik na heel veel getwijfel, slapeloze nachten, grote stress en eindeloos gereken ons eerste koophuis kochten. Als niets tegen zou zitten de komende jaren, als Bert en ik beiden onze fulltime baan zouden behouden en als het huis geen bouwkundig fiasco bleek, zou het financieel allemaal net moeten lukken.

Oud huis met karakter

We voelden druk om juist nú te kopen. De huizenmarkt was relatief stabiel in die tijd, maar de prijzen stegen al en alles wees erop dat dat de huizenprijzen daarna alleen nog maar hoger zouden worden. Bouwkundige kenners waren we zeker niet. We gingen af op ons gevoel en onze sympathieke makelaar. De woning waar we als een blok voor vielen was oud en ietwat verwaarloosd, maar ontzettend sfeervol. Hoge plafonds, deuren met glas in lood en houten vloeren. De scheuren in de muren, de scheve vloer en de kromgetrokken kozijnen zagen we wel, maar namen we voor lief. Het was een oud huis met karakter dat wat liefde en verzorging nodig had. We waren verliefd: dit moest óns huis worden.

Penetrante geur

Eigenaresse van ons gedroomde paleisje was een negentigjarige dame, die in Frankrijk aan de Côte d’Azur woonde en niet voornemens was ooit nog naar Nederland terug te keren. Zaken deden we met haar makelaar, een trendy figuur in een mooi pak. Misschien hadden we argwaan moeten krijgen toen ons bod – ver onder de vraagprijs – binnen een uur geaccepteerd werd, maar we waren alleen maar dolgelukkig. Wat ons tijdens de bezichtiging niet was opgevallen, maar wel direct onze aandacht trok toen we het huis na de sleuteloverdracht binnengingen, was de penetrante lucht die optrok vanuit de kelder. Dat kwam vast omdat het huis zo lang had leeggestaan en niet gelucht was, hielden we elkaar voor. Helaas bleek al snel de echte reden: de balken onder de vloer van de hele benedenverdieping zagen zwart van de schimmel. Ze waren zo zacht als een spons, je kon er zo doorheen knijpen. Alles moest eruit.

Onze makelaar deed haar best, maar de trendy man liet het afweten. Ook ons verzoek om contact te kunnen hebben met de verkoopster liep op niets uit. De welgestelde, kinderloze weduwe zat niet te wachten op gedoe. Bovendien hadden we geen bouwkundige keuring laten uitvoeren. Het was niet anders. Even waren Bert en ik boos en teleurgesteld in de mensheid, maar dat duurde niet lang. We waren nog steeds dolblij met ons mooie plekje, dat vrienden en familieleden quasi grappig de reünie noemden.

Houten kistje

Vol goede moed kroop Bert onder de vloer om de schade van dichtbij te bekijken. Al snel kwam zijn hoofd weer uit het luik in de grond. In zijn handen had hij een houten kistje, beschimmeld en loodzwaar. Nieuwsgierig wrikten we het open. Het kistje was tot aan de rand gevuld met gouden sieraden. Het huis had ons een cadeau geschonken dat al onze zorgen over de toekomst verdreef. We besloten dit geschenk te accepteren en deze bijzondere vondst voor onszelf te houden. We hadden geen enkele behoefte om de eigenaresse op de hoogte te stellen, die kennelijk niets meer met het huis te maken wilde hebben. Met de opbrengst konden we moeiteloos ons huis renoveren, waar we tot op de dag van vandaag van genieten.”

Uit privacy-overwegingen zijn de namen in dit verhaal gewijzigd.
Foto: Getty Images

Geraakt door dit verhaal? Word abonnee van Mijn Geheim en ontvang nog meer échte verhalen in je brievenbus!