Bente raakte zwanger ondanks haar koperspiraaltje

Tekst: Renee Brouwer

22 oktober 2025

Begin dit jaar berichtte het tv-programma Radar dat al meer dan honderd Nederlandse vrouwen ongepland zwanger zijn geraakt met het Ballerine koperspiraal, terwijl dit voor 99% betrouwbaar zou moeten zijn. Bente (35) was een van die vrouwen.

Net als Vriendin brengt ook Mijn Geheim de allermooiste persoonlijke verhalen, die we hier graag elke week met je willen delen.

Meer verhalen die raken? Abonneer je op Mijn Geheim!

Het was vrijdagavond, eind oktober 2020. Na een drukke werkdag in de gehandicapten-zorg zat ik met mijn dochters, Ronja (destijds twee) en Jutta (destijds bijna een) in de auto. Ik had ze net opgehaald bij mijn ouders, die hadden opgepast. We reden naar huis en ineens voelde ik hoe mijn hart begon te bonzen. Echt van die hartkloppingen, uit het niets. Ik wist niet waarom, maar opeens voelde ik me erg onrustig, alsof mijn lijf me iets probeerde te vertellen. En plotseling dacht ik: dit herken ik. Dit had ik ook bij mijn eerdere zwangerschappen, helemaal aan het begin. Was ik misschien… zwanger? Maar dat kon helemaal niet, want ik had een koperspiraal. Toch bleef mijn onrust hangen en toen we thuis waren, herinnerde ik me dat ik nog ergens een zwangerschapstest had liggen. Gewoon even doen, dacht ik. Dan kan ik het uit mijn hoofd zetten.

Terwijl mijn man Rob zich over onze meiden ontfermde, trok ik me terug in de badkamer om een test te doen. Ik had nog niks tegen Rob gezegd, ik wilde eerst zeker weten wat er aan de hand was. Maar al snel zag ik dat er een duidelijke streep tevoorschijn kwam: ik was zwanger, daar was geen twijfel over mogelijk. Met grote ogen keek ik ernaar. Dit kon toch niet waar zijn? Met de test in mijn hand liep ik naar Rob. Die keek me verbaasd aan toen ik zei dat ik een zwangerschapstest had gedaan. ‘Hij is positief,’ voegde ik eraan toe. Even was het stil. Rob moest duidelijk zoeken naar woorden en dat kon ik goed begrijpen. Zelf was ik ook helemaal overdonderd. ‘Maar je hebt toch een spiraal?’ zei Rob uiteindelijk. ‘Ja,’ zei ik, ‘maar ik ben dus toch zwanger.’ We moesten het allebei echt even laten bezinken, maar gelukkig bleef Rob kalm. ‘Nou ja’, zei hij. ‘Dan komt er gewoon nog een kindje.’ Terwijl mijn hoofd nog vol vragen was, leek hij zich al bij de situatie te hebben neergelegd.”

Ontzettend druk

“Zelf was ik op dat moment totaal in de war. Vooral omdat Jutta nog één moest worden en Ronja ook nog zo klein was. Nóg een baby erbij leek me gewoon ontzettend druk. Bovendien was ik ook nog aan het herstellen van mijn tweede keizersnede. Ronja en Jutta waren op deze manier op de wereld gekomen, omdat een normale geboorte bij beiden helaas niet gelukt was. Rob en ik hadden na Jutta’s geboorte weleens gepraat over een derde, maar we zagen dat meer als iets voor de toekomst. Misschien als de meiden wat ouder waren en mijn lichaam weer een beetje was bijgekomen. Niet nu al. Niet zó kort na elkaar. Vandaar dat ik vooral dacht: en nu?  Mijn lijf kan dit niet nog een keer. Twee zwangerschappen zo kort op elkaar, twee zware keizersnedes… dat trek ik niet. Maar ja, er groeide ongepland iets in mijn baarmoeder. En daar moesten we iets mee.

Diezelfde avond appte ik mijn verloskundige een foto van de positieve test. ‘Dit moet toch eigenlijk niet kunnen?’ vroeg ik. De verloskundige was net zo verbaasd als ik. Ze had de Ballerine koperspiraal zelf bij mij gezet. Dat hij voor 99 procent betrouwbaar was, had ze toen wel gezegd, maar dat gold volgens haar voor alle spiralen. De kans dat ik zwanger zou worden, was echt heel erg klein.Omdat ik nog borstvoeding gaf en mijn cyclus na Jutta’s geboorte ook nog steeds niet regelmatig was, had ik geen idee hoe lang ik al zwanger was. Daarom mocht ik dat weekend direct langskomen voor een echo. Voor mij was dat heel spannend. Vooral omdat de verloskundige vertelde dat de kans op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap groter was door de spiraal die waarschijnlijk nog in mijn baarmoeder zat. Een spiraal voorkomt namelijk dat een bevruchte eicel zich in de baarmoeder innestelt. Maar als dat dan toch gebeurt, nestelt zo’n eicel zich soms op de verkeerde plek in, bijvoorbeeld in een eileider. Gelukkig liet de echo zien dat het vruchtzakje in mijn baarmoeder zat. De spiraal bevond zich aan de voorkant en het vruchtzakje zat wat meer naar achter. Volgens de verloskundige was ik ongeveer vijf weken zwanger. Er was nog geen kloppend hartje te zien, maar op dat moment zag alles er – op de spiraal na – goed uit.”

Prachtig cadeau

“Na de echo stuurde de verloskundige me door naar het ziekenhuis. Daar kreeg ik weer een echo en opnieuw werd er bevestigd dat ik geen buitenbaarmoederlijke zwangerschap had. Omdat ik met de spiraal een verhoogd risico op complicaties had, stelde de gynaecoloog voor om hem direct te verwijderen. Dit was niet zonder risico, want het kon zijn dat ik door het weghalen van de spiraal een miskraam zou krijgen. Dat vond ik wel spannend. Want hoewel ik nog niet helemaal gewend was aan het idee, voelde ik meteen dat ik er alles aan wilde doen om dit kindje gezond ter wereld te laten komen. Ik was er nog steeds niet over uit hoe we het allemaal moesten gaan doen, maar ik zag het nieuwe kindje toch als een prachtig cadeau.Gelukkig ging het verwijderen van de spiraal vrij makkelijk, maar toch was ik daarna heel onrustig en de dagen daarop super alert. Elke kramp in mijn lichaam voelde als een potentieel alarmsignaal. En precies een week later, op 9 november – Jutta’s eerste verjaardag – kreeg ik een bloeding. Ik schrok enorm, maar gelukkig stopte de bloeding een dag later en herinnerde ik me dat ik bij mijn eerdere zwangerschappen ook zo’n bloeding had gehad.Bij mijn zwangerschappen van Ronja en Jutta had ik meteen veel vertrouwen gehad, maar bij dit kindje voelde het compleet anders en had ik vooral veel vragen. Omdat het zo onverwacht was, duurde het ook langer voor ik me emotioneel zwanger voelde. Mijn hoofd moest echt nog een inhaalslag maken. Daarom vroeg ik in het begin ook vaker om extra echo’s, gewoon om even te kunnen kijken hoe het ging.
De zwangerschap verliep daarna verder redelijk goed, al merkte ik wel dat ik in vergelijking met mijn vorige twee zwangerschappen eerder last kreeg van mijn bekken en rug. Ook was ik sneller moe. Logisch ook, want ik had twee kleine kinderen thuis en werkte vier dagen per week als begeleider in de gehandicaptenzorg. Waar ik totaal niet op had gerekend, was dat ik rond mijn 40ste zwangerschapsweek een longontsteking kreeg. Het begon met hoesten, wat steeds erger werd. Zo erg dat ik er niet meer van kon slapen en me met de dag zieker begon te voelen. Omdat het coronatijd was, moest ik eerst allerlei testen doen en werd ik van het kastje naar de muur gestuurd. Uiteindelijk bleek het ‘gewoon’ een longontsteking te zijn, maar omdat ik er echt ziek van was, besloot mijn gynaecoloog me op te nemen in het ziekenhuis. Zo kon ik met de juiste medicatie en goede nachtrust een beetje bijkomen. En de dag daarna werd meteen de keizersnede gepland.”

Megababy

“Op 8 juli 2021 werd Oskar geboren. We wisten van tevoren niet dat het een jongetje was, want dat wilden we graag, net als bij de oudste twee, een verrassing laten zijn. Oskar woog ruim vijf kilo en was 59 centimeter lang. Echt een megababy. Ik was zo blij dat hij er eindelijk was. Ons wonderkindje. Onverwacht, ongepland, maar zo welkom! Na Oskars geboorte meldde ik mijn zwangerschap bij het bijwerkingencentrum Lareb. Niet omdat ik niet blij met hem was of iemand persoonlijk iets kwalijk nam, maar omdat ik vond dat dergelijke gevallen wel geregistreerd moesten worden. Met een spiraal zwanger worden, hoort in principe niet. Aan het begin van mijn zwangerschap dacht ik echt dat ik bij die één procent vrouwen hoorde die ondanks de Ballerine koperspiraal toch zwanger was geworden. Totdat ik rond mijn vierde, vijfde maand op tv een uitzending van RADAR zag over deze spiraal. Blijkbaar waren er meer vrouwen die ondanks dit middel in verwachting waren geraakt. De Ballerine spiraal mocht om die reden niet meer worden verkocht door de fabrikant. Maar de Ballerines die al verkocht waren, mochten nog wel gebruikt worden. Dat vond ik best vreemd. Nu had ik het geluk dat ik een stabiele relatie, een warm thuis en de financiële middelen had om voor een derde kindje te zorgen. Maar voor een jonge meid van zeventien of achttien jaar was dat waarschijnlijk een ander verhaal. Op zo’n leeftijd kan een ongeplande zwangerschap veel problemen geven en dat nam ik de fabrikant van de Ballerine spiraal wél kwalijk. Toen RADAR begin dit jaar opnieuw aandacht aan de spiraal besteedde en bekend maakte dat er meer dan honderd vrouwen in Nederland zwanger waren geraakt met de Ballerine, vond ik dat echt schokkend.”

Dankbaar

“Inmiddels is Oskar bijna vier en hij doet het fantastisch. Hij is energiek, sociaal, nieuwsgierig en altijd in beweging. Totaal anders dan de meiden en dat maakt hem juist zo leuk. Soms kijk ik naar hem en kan ik me niet voorstellen dat hij er bijna niet was geweest. Het idee dat hij er per ongeluk is gekomen, voelt nu een beetje gek. Ik zou me geen leven meer zonder hem kunnen voorstellen. Hoe onverwacht zijn komst ook was, ik ben elke dag dankbaar dat hij bij ons is.

Ik heb inmiddels een hormoonspiraal, dezelfde die ik vóór de Ballerina al had. Ook deze spiraal is niet voor honderd procent betrouwbaar, maar tot nu toe bevalt ie goed. Maar helemaal zorgeloos ben ik niet meer. Zodra ik iets voel dat ik niet helemaal kan plaatsen – een steek, een vreemd gevoel, een cyclus die afwijkt – doe ik voor de zekerheid een test. Gewoon, om zeker te weten dat het niet wéér gebeurt. En mocht dat wel zo zijn, dan zouden we er opnieuw voor gaan. Natuurlijk, het zou wel weer even schakelen zijn, maar ik weet nu dat we een ongeplande zwangerschap aankunnen. En als Oskar me iets heeft geleerd, is het wel dat onverwachte dingen soms de mooiste blijken te zijn.”

Foto: Tjimke Prins

Geraakt door dit verhaal? Word abonnee van Mijn Geheim en ontvang nog meer échte verhalen in je brievenbus!