Home
Makelaar Mandy
Makelaar Mandy: ‘Tijn duwt me tegen de muur’

Makelaar Mandy: ‘Tijn duwt me tegen de muur’

9 juli 2025

Mandy (32) is single en werkt als makelaar in een kantoor in een middelgrote stad. Mandy heeft een verhouding met haar biseksuele buurman Tijn. En wat wil haar nieuwe baas toch van haar? Of verbeeldt ze zich dat?

Volg elke doordeweekse dag haar avonturen op Vriendin.nl.

Woensdag 9 juli

Wat wilt u precies van mij?
Ik typ het op mijn telefoon, lees het terug, wis het, typ opnieuw.
Wat heeft u precies gevonden?
Te defensief.
U schreef dat ik iets heb laten liggen. Kunt u aangeven wat u bedoelt?
Ik staar naar het scherm. Dan druk ik op verzenden.
Mijn lijf staat strak. Mijn bh-band snijdt in mijn huid. Mijn tong is droog.
Ik probeer me op mijn werk te concentreren, maar het lukt niet. Ik open het bezichtigingsverslag van een appartement in de Heemraadstraat en zie alleen wazige vakjes. Geen idee of ik het al heb ingeleverd. Geen idee of er iets ontbreekt.’
Ik wil geen gedoe. Geen vaag spelletje van een eigenaar met teveel vrije tijd en een camera in zijn schuurtje. Maar het overkomt me wel. En ik zit in de problemen.

Tijn

Rond het middaguur komt er een appje van Tijn.
Hoe is het hoofd?
Vol, typ ik
Wil je een verzetje?
Ik twijfel. Maar dan typ ik:
Graag.
Hoe graag?
Erg.
Zo graag dat je een middagje vrij zou nemen?
Misschien wel.
Ik haal je over 20 minuten op.’
Ik stuur een glimlachje terug, met een zonnetje. Geen uitleg. Geen details. Deze man is perfect. En daarom ben ik zo verliefd op Tijn dat het zeer doet.

‘Andere bestemming’

Als hij appt dat hij om de hoek staat van Hoeksteen Makelaardij, stap ik in zijn auto. Hij draagt hij een zonnebril en een T-shirt dat strak zit om zijn bovenarmen. ‘Strand?’ vraag ik.
‘Andere bestemming,’ zegt hij.
Bij afslag 8 stuurt hij een parkeerplaats op. Een wit gebouw met blauwe luiken. Drie sterren. Motel.
‘Serieus?’ vraag ik.
Hij grijnst. ‘Weet je nog hoe graag je een verzetje wilde?’

De kamer ruikt naar wasmiddel en citroenspray. Het bed is groot. De vitrage wappert in de tocht van de airco.
Tijn duwt me tegen de muur. ‘Ik wil je zonder aarzeling. Zonder verhaal. Nu.’
Hij kust me. Geen voorzichtige kus, maar ruw. Tongen die botsen.
Hij trekt mijn blouse open. Er valt een knoop op de grond. Ik lach. Hij grijnst terug. Mijn bh schuift opzij. Zijn mond vindt me. Zijn tanden. Zijn adem.
Ik trek zijn broek los. Mijn hand glijdt erin. Hij is hard. Onbeschaamd.
‘Bed,’ zeg ik.
‘Nee,’ zegt hij.
Hij tilt me op en legt me op de vensterbank. Gordijnen open. Buiten alleen parkeerplaatsen en vrachtwagens. Zijn vingers vinden hun weg. Mijn broek omlaag. Slip weg. Mijn benen wijd.
Hij knielt voor me. Zijn tong is zacht. Dan snel.
Ik hap naar adem. Hij likt me alsof ik een ijsje ben dat op mag.
Mijn hoofd knalt achterover tegen het glas. Alles in mij spant zich samen. Mijn spieren trillen. Mijn onderbuik explodeert in golven.
‘Nu jij,’ hijg ik.
Hij duwt me op handen en knieën op het bed. Duwt zichzelf in mij.
Elke stoot laat me kreunen. Hij trekt mijn haar. Bijt mijn schouder.
‘Jij maakt me gek,’ sist hij.
Zijn hand op mijn keel. Niet hard. Precies goed. Alles bonkt. Alles klopt.
Als hij komt, voel ik het overal. Zijn hitte. Zijn adem. Zijn lijf.
We liggen nog even in stilte. Dan staan we op. Kleden ons aan.
‘Je was stil vandaag,’ zegt hij.
‘Drukte op werk,’ zeg ik.
Hij knikt. Gelooft me. Gelukkig.