Home
Makelaar Mandy
Makelaar Mandy: ‘Hij blijft naast me staan, te dichtbij’

Makelaar Mandy: ‘Hij blijft naast me staan, te dichtbij’

6 november 2025

Mandy (32) is single en werkt als makelaar in een kantoor in een middelgrote stad. Tijn, haar biseksuele minnaar, heeft hun relatie on hold gezet. Mandy is er kapot van. En hoe gaat het verder op kantoor met haar nieuwe collega?

Volg elke doordeweekse dag haar avonturen op Vriendin.nl.

Donderdag 6 november

In het keukentje staat Maureen met haar mok, elleboog tegen het kozijn.
‘Vanmiddag Forelstraat, drie uur,’ zegt ze.
‘Stond al,’ zeg ik.
Ze kijkt me aan zoals alleen Maureen dat kan: kort, warm, niet gevaarlijk. ‘Adem,’ zegt ze.
‘Ik adem,’ zeg ik. Ze tikt met haar mok tegen de mijne. Het klinkt als een klein akkoord.

Koffietent

Op straat loop ik even de stad in voor een broodje en stempelinkt. Bij de hoek van de koffietent tuurt iemand door het raam. Zonnebril. Kaaklijn. Ik krijg een app voordat ik kan doen alsof ik hem níet heb gezien.
Nu dan koffie?
Ik typ terug zonder te blijven staan. Vandaag werk.
Hij stuurt een huilende emoji die niets oplost. Ik voel zijn blik tot de volgende hoek. Pas dan vraag ik me af of het toeval is dat hij er staat of dat hij me opzoekt. Het laat me glimlachen. Hij is leuk. En bijzonder lekker. En stout. Maar momenteel zit Tijn me teveel in de weg en mijn gevoelens voor hem. Of moet ik Tijn maar afschrijven en gewoon genieten van de dingen die me toegeworpen worden?

Forelstraat

Terug op kantoor verander ik op verzoek van een verkoper de condities voor een financieringsvoorbehoud en controleer een overnamelijst. Op de klok is het half drie. Net als ik Eva wil bellen waar ze blijft, huppelt ze naar binnen in een donkerblauwe minijurk die ze ‘toevallig’ gekozen heeft.
‘Ik doe de entree,’ zegt ze.
‘Jij doet de entree,’ zeg ik. ‘En je noteert alle redenen van enthousiasme en alle redenen van twijfel. Letterlijk. Dan bespreken we alles als we terug zijn.’
‘Ja juf,’ zegt ze.

Om kwart voor drie staan we op de stoep van de Forelstraat. De lucht ruikt naar natte hond. Eva laat de kijkers binnen, haar glimlach op standje warm. Ik doe het hallicht aan, duw de kapstok wat verder de hoek in zodat de hal groter lijkt en zet de slaapkamerdeur op kier.
‘Veel licht,’ zegt Eva tegen het stel.
‘Dubbel glas, label C,’ voeg ik toe. ‘Zomerzon vanaf elf uur.’
De vrouw knikt. De man fronst bij de kinderslaapkamer.
‘Je kunt hem ook perfect inrichten als thuiskantoor door het daglicht,’ zeg ik. ‘En als er ooit een kind komt, verhuis je de ordners.’ Hij lacht. De spanning zakt.
In de keuken noem vat ik alles nog even samen en wijs op de openslaande deuren naar buiten. Eva schrijft. Goed zo.
Na afloop lopen we het pad af. De vrouw draait zich om. ‘We willen morgen bellen met ons antwoord,’ zegt ze.
‘Dat kan,’ zeg ik. ‘Wij zijn er voor u.’
‘Dank u,’ zegt ze. Ze geven ons allebei een hand en stappen daarna lachend in hun zilverkleurige Volvo.
Eva ademt uit. ‘Dat voelde… goed,’ zegt ze.
‘Omdat je luisterde en noteerde,’ zeg ik. En niet door je minirok, wil ik erachteraan zeggen, maar ik houd mijn mond.

Tijn

Op de galerij ruikt het naar gebakken uien. Kookluchtjes van de benedenburen. Ik loop langs het appartement van Rens, vervolgens langs mijn deur en krab een vuiltje van mijn ruit. Tijn komt de hoek om met een doos onder zijn arm. Zijn jas is open, zijn haar warrig door de wind.
‘En? Nog wat verkocht vandaag?’
‘Dat zou best eens kunnen. Ik hoor morgen meer.’
Hij blijft naast me staan, te dichtbij om afstand te heten. ‘Gister… ik sliep pas laat,’ zegt hij.
‘Ik ook,’ zeg ik.
Hij tilt de doos hoger.
‘Het is moeilijk.’
Ik voel van alles, schuld, irritatie om deze situatie, smachten. Maar ik adem langzaam uit tot hij doorloopt.

Binnen zet ik geen muziek aan. Ik leg mijn telefoon op tafel en zie het scherm oplichten. Je loopt in mijn hoofd, your royal sexyness, van de BN’er. Ik reageer niet. Er komt niets terug als ik niets stuur. Zo werkt dat.
Ik hang mijn jas op en kijk naar de jurk die ik dinsdag droeg. Zwart, simpel, eerlijk. De lingerieset ligt ernaast op de vloer. Ik gooi het ondergoed in de wasmand en hang de jurk terug in de kast. Ik app Robin een mopje over een pannenkoek, vraag Judith hoe het met haar en Fien gaat en bedenk me dat ik mijn moeder al even niet meer heb gesproken. Meteen bel ik haar op, maar ze neemt niet op. Wat is hier aan de hand?