Makelaar Mandy: ‘Mijn handen gaan naar zijn nek, zijn borst’

Tekst: Redactie Vriendin

5 augustus 2025

Mandy (32) is single en werkt als makelaar in een kantoor in een middelgrote stad. Mandy heeft een verhouding met haar biseksuele buurman Tijn. En wat wil haar nieuwe baas toch van haar? Of verbeeldt ze zich dat?

Volg elke doordeweekse dag haar avonturen op Vriendin.nl.

Dinsdag 5 augustus

Ik heb heerlijk geslapen. Zelfs de uil die vannacht oehoede in de bomen, stoorde me niet. Ik rek me uit, zie dat Saskia al een van de rolgordijntjes een klein stukje heeft geopend waardoor zonnestralen naar binnen komen. Een nieuwe dag. Dit is vakantie ten top.

‘Het gaat goed met me’

Mijn huid zindert van de zon en van het idee dat er even niets hoeft. We ontbijten met yoghurt en plakjes abrikoos, en daarna eet ik een halve meloen uit de schil. Al dat fruit doet me goed. Mijn lippen plakken, mijn vingers glanzen van het sap. Saskia zit met haar voeten op het tafeltje en roert in haar koffiemok. We knipogen naar elkaar. Het is goed zo. Twee vriendinnen op vakantie en tot en met vandaag is er nog geen onvertogen woord gevallen.
Ik stuur mijn moeder een appje met twee foto’s. Eentje van de campingplek, eentje van mezelf met zonnebril. Het gaat goed met me, typ ik. Ik voel me heerlijk.
Ze stuurt een hartje terug. Beauty!

We poetsen samen de camper met microvezeldoekjes, schoonmaakmiddel en een emmer water. We lezen het nieuws op onze telefoons, luisteren naar de harde muziek van de aerobicles in het zwembad. Daarna lunchen we op de klapstoelen, brood met brie en tomaat, voeten in slippers. De wereld is klein, overzichtelijk, warm.
‘Waarom doen mensen zo moeilijk als het ook zo kan?’ vraagt Saskia.
‘Geen idee,’ zeg ik. ‘Van mij mag het altijd zo blijven.’

Restaurantje

’s Avonds douchen we in het toiletgebouw. Ik was mijn haar met kleine beetjes shampoo die ruiken naar citrus. Als ik terugkom bij de camper, heeft Saskia al mascara opgedaan.
‘Ik voel me zestien,’ zegt ze. ‘Wat moet ik aan?’
‘Je jurk met die strik bij het decolleté. Die is sexy zonder te doen alsof.’
We tutten. Lippenstift. Parfum. Ik draag een zwarte zomerjurk met spaghettibandjes. Mijn schouders zijn lichtgebruind.

De Zwitserse jongens wachten al bij de uitgang. Ze zien er netjes uit, geuren naar aftershave. We lopen naar het restaurantje tussen oude muren en druivenranken. De tafels zijn van hout, het bestek is licht gebogen van gebruik.
Tijdens het eten vertelt Luca dat hij striptekenaar is. ‘Absurdistische figuren. Rare koppen. Dieren die roken.’
Saskia grijnst. ‘Laat eens wat zien dan.’
Hij tekent iets op een servetje. Een zwaan met zonnebril. We moeten zó hard lachen dat de ober ons aankijkt.
Dan trekt Saskia haar top op. ‘Teken eens op mij.’
Luca aarzelt een seconde. Dan haalt hij een viltstift uit zijn borstzakje. Op haar buik tekent hij een kleine kat met zonnebril, midden tussen haar navel en haar heupbot.
De sfeer is los. Wijn. Gelach. Blikken. Ik bestel nog een karaf.

Spanning

Op de terugweg zwijgen we meer. De avond is zacht. Een krekel zingt. Het grind knispert onder onze voeten. Saskia loopt iets voor ons uit met Luca, haar hand in zijn achterzak. Ze heeft net al gefluisterd dat ze hem een cutie vindt, dus ik loop wat langzamer om hen wat afstand te geven.
Silvan legt zijn arm weer om mijn schouders. Net zoals gisteren. Zijn duim beweegt nu zacht over mijn bovenarm. Er zit een spanning in mijn buik die ik de hele dag al heb genegeerd. Ik voel me ontspannen. Vrij.

Geen voorzichtige kus

Bij het toiletgebouw blijven we hangen. De muur is warm van de dag. Hij kijkt me aan, schuin, vragend. En dan is er geen ruimte meer voor denken.
Zijn lippen vinden de mijne. Het is geen voorzichtige kus. Het is hongerig, nat, zacht en ruw tegelijk.
Mijn handen gaan naar zijn nek, zijn borst. Hij kreunt zacht. Ik trek zijn shirt iets omhoog, voel zijn huid. Hij duwt me tegen de muur.
Zijn voorhoofd rust tegen het mijne. Onze ademhaling klinkt als golven in een nauwe baai.

‘Joehoe? Waar blijven jullie nou? Nog een afzakkertje?’ Saskia’s stem verbreekt het moment. Silvan strijkt lief zijn duim tegen mijn wang. ‘Später, vielleicht.’ Hij kust me. En dan lopen we richting onze klapstoelen en het geluid van een fles die ontkurkt wordt.

Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.