Makelaar Mandy: ‘Maureen. Waarom belt ze?’

Tekst: Redactie Vriendin

31 juli 2025

Mandy (32) is single en werkt als makelaar in een kantoor in een middelgrote stad. Mandy heeft een verhouding met haar biseksuele buurman Tijn. En wat wil haar nieuwe baas toch van haar? Of verbeeldt ze zich dat?

Volg elke doordeweekse dag haar avonturen op Vriendin.nl.

Donderdag 31 juli

De weg naar Pavia kronkelt tussen gele velden en stoffige dorpjes met luiken die dichtgeklapt zijn tegen de zon. De camper bromt tevreden. We hebben een kleine camping gevonden net buiten de stad, met cipressen langs het pad en een zwembad dat glinstert tussen de bomen. Het voelt goed. Rustig. Alsof het leven op een lager pitje kookt. We besluiten hier minstens een nacht te blijven.

Bij het inchecken krijgen we een kaartje van het terrein. Saskia flirt opzichtig met de jongen van de receptie, die een knotje draagt en ons uitleg geeft in charmant gebroken Engels. ‘You park, swim, eat, relax, bella vita, yes?’
‘Perfetto,’ zegt Saskia met een knipoog. De jongen bloost.

‘Het leven’

We parkeren de camper onder een boom en zoeken snel onze badlakens. Vijf minuten later liggen we in het zwembad. Het water is koud. Ik zwem op mijn rug en kijk naar de lucht. Een vogel zweeft boven ons, de lucht is helder blauw, met dat flonkerende randje dat alleen Italië heeft.
We hangen over de rand. Onze armen op het warme beton. Saskia’s wimpers zijn nat, haar haar ligt strak tegen haar schedel geplakt.
‘Dit is het leven,’ zegt ze.
‘Kunnen we hier blijven?’
‘Tot oktober.’
We lachen. Spatten elkaar nat. Mijn huid ruikt naar chloor, zonnecrème en vrijheid.

Dit is vakantie

Terug bij de camper willen we de luifel uitzetten. Dat blijkt ingewikkelder dan gedacht.
‘Dit moet naar links, toch?’
‘Nee, jij trekt nu de poten al omlaag. Die moeten nog even blijven zitten!’
We duwen en trekken, zwoegen en zuchten.
‘Beeldbellen,’ zegt Saskia uiteindelijk. Ze toetst haar zus in.
Haar zus verschijnt op het scherm met een baby op schoot. ‘Hebben jullie de pin vergeten?’
‘De wát?’
‘De borgpen. Die moet je eruit trekken. Dan pas klapt hij open.’
We proesten en na de juiste handelingen rolt het ding soepel uit. Een zalige schaduw valt over de tafel. We hangen onze natte bikini’s op een wasrekje. Ik trek een jurk aan, loop op slippers. Mijn haren zijn nog vochtig.
In de camper bakken we pannenkoeken. Het beslag sist in de pan. Saskia strooit er suiker op, ik neem jam. Buiten zakt de zon langzaam tussen de bomen. Er klinkt een brommende grasmaaier in de verte, ergens schalt Italiaanse popmuziek. Dit is vakantie. Precies zo.

Maureen

Ik zit net met mijn voeten op een krukje als mijn telefoon trilt.
Maureen.
Ik staar naar het scherm. Waarom belt ze?
Saskia werpt me een blik toe. ‘Serieus?’
Ik neem op.
‘Hé Mandy, hoe gaat het daar?’
‘Goed. Warm. We zitten net buiten Pavia.’
‘Je klinkt ontspannen,’ zegt ze.
Ik wacht. Maar er komt geen reden voor het bellen.
‘Was er iets?’ vraag ik.
‘Nee hoor. Gewoon… even je stem horen.’
Er valt een stilte. Alleen mijn eigen ademhaling, zacht gesuis aan de andere kant.
Dan zegt ze: ‘Ik mis je een beetje.’
Ik schrik van haar toon. Zacht. Intiem. Niet werk-gerelateerd.
‘Ik ben op vakantie,’ zeg ik voorzichtig.
‘Ik weet het.’ Ze pauzeert. ‘Maar ik wilde gewoon… even iets anders horen dan vergaderingen en mijn eigen gedachten.’
Ik weet niet wat ik moet zeggen. Mijn hart slaat nét een slag te veel.
‘Oké,’ zeg ik alleen.
Als ik ophang, kijkt Saskia me strak aan. Ze tikt met haar vork tegen haar glas.
‘Ik heb je gewaarschuwd,’ zegt ze.

Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.