Makelaar Mandy: ”Je was scherp vanmorgen. En verleidelijk. – M’, lees ik’

Tekst: Redactie Vriendin

3 juli 2025

Mandy (32) is single en werkt als makelaar in een kantoor in een middelgrote stad. Mandy heeft een verhouding met haar biseksuele buurman Tijn. En wat wil haar nieuwe baas toch van haar? Of verbeeldt ze zich dat?

Volg elke doordeweekse dag haar avonturen op Vriendin.nl.

Donderdag 3 juli

Mijn huid prikt nog na van gisteravond als ik achter mijn laptop zit. Elke keer dat ik naar mijn collega kijk, die net als ik geconcentreerd aan het tikken is, denk ik aan gisteravond. Mijn mondhoek krult elke keer als ik mijn armen beweeg. Tijn zit onder mijn nagels, in mijn haar, tussen mijn dijen. Ik drink water. Veel water. Maureen loopt binnen in een zachtgrijs pak dat precies één maat te klein lijkt te zijn. Haar lippen knalrood, haar hakken klikklakken met opzet. ‘Goedemorgen, Mandy.’ Ze zingt mijn naam. Haar ogen glijden over mijn blouse alsof ze iets zoekt. Of telt. ‘Er is een pand in de Vlierboomstraat met een aparte gîte in de tuin,’ zegt ze. ‘Kopers uit Bergen. Eco-types met centen. Kun jij dat straks doen?’ Ik knik. Ze blijft staan. Haar vinger glijdt over mijn bureau, traag. ‘Ik vind het fijn dat jij er bent,’ zegt ze. Het voelt alsof er iets anders in de lucht hangt dan gewoon werk. ‘Dank je,’ zeg ik, te langzaam.

Huidhonger

Tegen drieën fiets ik naar de afspraak. Zomerwarm. De woning is een vrijstaand jarendertighuis met een betegeld paadje en hortensia’s in bloei. De gîte in de tuin is compact, modern, strak wit met zwarte kozijnen. Als de kijkers weer zijn vertrokken, blijft het stil. Alleen een merel fluit. Ik loop terug de gîte in. Alles is daar stil en licht. De zon valt door een bovenlicht precies op het bed. Mijn lijf zindert. Ik denk alwéér aan Tijn. Het moet niet gekker worden. Ik voel zacht zijn adem in mijn nek, zijn hand onder mijn blouse, zijn heupen tegen de mijne. Aan de manier waarop hij me aankeek voor hij me optilde. Mijn hoofd suist van verlangen. Alles aan hem zit nog in mij. Ik doe de deur dicht. Draai het slot om. Mijn hand glijdt langs mijn heup, dan naar beneden, tussen stof en huid. Een snelle zucht. Alles in mij wil weer voelen. Mijn broek gaat los. Mijn slip omlaag. Ik leun tegen de muur en denk aan zijn vingers. Aan zijn stem. Aan die avond. Mijn vinger beweegt — langzaam, dan sneller. Mijn ademhaling schokt. Alles trekt samen. Ik steun met mijn hand tegen de muur. Mijn benen trillen. Mijn hoofd klapt achterover. Een geluid ontsnapt me — zacht, onbedoeld. Mijn lijf golft. Tintelt. Mijn binnenste pulseert na. Ik blijf even zo staan. Mijn haar plakt aan mijn voorhoofd. Mijn hart bonkt in mijn keel. Dan trek ik mijn slip omhoog, rits mijn broek dicht. In de spiegel zie ik een rode blos op mijn wangen, glinsterende ogen. Geen spijt. Geen schuld. Alleen maar honger. Huidhonger. En mijn herinneringen.

Toekomst

Op weg terug naar kantoor stuur ik Tijn een foto van een zonsondergang die ik onderweg tegenkom. Geen woorden. Hij antwoordt met een oranje hartje. Er is geen plan. Geen belofte. Maar mijn lijf weet het allang: ik hoor bij hem. Wat dat ook betekent. En hoe vaag het ook is. Verdraaid. Hoe moet dat nou verder met ons? Soms denk ik: was ik er maar nooit aan begonnen. Want hoe fijn het ook is met Tijn, dit hele verhaal vreet me op. Hoe zie ik dit allemaal voor me in de toekomst? Terug op kantoor ligt een Post-it op mijn bureau. In sierlijke, rode letters: ‘Je was scherp vanmorgen. En verleidelijk. – M.’

Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.