Makelaar Mandy: ‘Ik verstijf. En ik duik terug mijn appartement in’

Tekst: Redactie Vriendin

28 juli 2025

Mandy (32) is single en werkt als makelaar in een kantoor in een middelgrote stad. Mandy heeft een verhouding met haar biseksuele buurman Tijn. En wat wil haar nieuwe baas toch van haar? Of verbeeldt ze zich dat?

Volg elke doordeweekse dag haar avonturen op Vriendin.nl.

Maandag 28 juli

Het huis ruikt naar zonnebrand. Er staat een opengeslagen tas op de bank, een stapel schone was ernaast. Mijn sandaaltjes liggen klaar bij de deur. Op de vensterbank ligt een gids over Toscane met ezelsoren in de hoofdstukken over dorpjes met markten.
Ik strijk een jurk, vouw ondergoed, vouw het weer open. Niets past in de tas zoals ik wil. De wc-rol voor onderweg rolt onder de tafel. Ik raap hem op met een zucht. Mijn telefoon trilt.
Saskia: Moet ik nu al tanken of morgen?
Ik typ: Morgen. Vandaag chillmodus. Morgen stressmodus.
Ze stuurt een sticker van een opblaasflamingo in een zwembad. Mijn lippen krullen, maar mijn buik blijft onrustig. Ik leg de telefoon weg en gris de vuilniszak van onder het aanrecht.

Tijn en Erwin

Als ik de voordeur open, slaat de lucht me tegemoet. Op de galerij is het benauwd. De zon hangt als een uitgebluste lamp boven de daken. Mijn blote voeten plakken aan de tegels. Ik sjok richting de container.
Beneden, op de parkeerplaats, zie ik twee figuren.
Tijn.
En Erwin.
Mijn hart schiet omhoog in mijn borst.
Ze staan naast hun auto. Tijn maakt een gebaar, zijn armen breed, een wanhopige beweging. Erwin staat tegenover hem, voeten wijd, handen in zijn zij. Zijn hoofd schudt. Een vinger priemt richting Tijns borst. Ze praten hard, schreeuwen naar elkaar, maar ik kan er geen zinnen van maken. Te ver weg. Maar de spanning stijgt tot waar ik sta.
Tijn buigt zijn hoofd. Zijn schouders hangen. Erwin draait zich om, loopt met snelle passen weg. Zonder omkijken. Tijn blijft staan, een hand langs zijn gezicht. Zweet? Tranen?
Dan tilt hij zijn hoofd. Kijkt omhoog. Naar mijn kant.
Ik verstijf. Mijn vingers klemmen om het plastic van de vuilniszak. Een seconde.
En ik duik terug. Vlucht mijn appartement in. Hartslag bonzend. De vuilniszak zet ik neer bij de voordeur.

Binnen is het stil. Te stil. Ik leun tegen de muur. Mijn hart dendert nog na. Alles in mij wil hem appen. Gaat het? Wil je praten? Ben je oké?
Maar ik pak mijn telefoon niet. Geen appje. Geen emoji. Geen enkel woord.
Ik vul mijn toilettas. Lippenbalsem, paracetamol, maandverband. Ik vergeet steeds wat ik al had ingepakt. Pak weer uit. Weer in. Mijn hoofd zit vol Tijn. En Erwin. En het gezicht van Tijn toen hij naar boven keek. Had hij me gezien? Had hij op mij gerekend?

Vreemde mannen

Dan bel ik mijn moeder. Ze neemt op met het geluid van een pan die borrelt op de achtergrond.
‘Ha meisje! Alles ingepakt?’
‘Bijna,’ zeg ik. ‘Wat ben je aan het maken?’
‘Groentesoep. Als je straks terugkomt heb ik vast weer een diepvriesbakje voor je. Je neemt wel genoeg onderbroeken mee, hè?’
Ik lach zacht. ‘Ja mam.’
‘En goed opletten bij tankstations. Niet met vreemde mannen mee.’
‘Ik blijf wel in de camper, oké?’
Ze lacht. ‘Dat lijkt me verstandig. Je straalde trouwens, gisteren. Volgens mij is je aura helemaal opengezet.’
Ik kijk naar mijn spiegelbeeld in het keukenraam. Mijn haar in een rommelige knot, een zweetvlek onder mijn borst. ‘Zeker weten,’ zeg ik.
Als we ophangen, blijf ik even staan. Alles in mij trilt. Van verwachting. Van twijfel. Van iets dat ik niet kan benoemen.
Ik loop naar mijn tas. Leg de pas gestreken jurk er voorzichtig bovenop. Mijn hand rust er even op, alsof het iets goedmaakt.
Dan fluister ik, hardop: ‘Morgen.’
Nog een nachtje slapen. Dan stap ik uit mijn routine en ga ik op vakantie.

Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.