Home
Makelaar Mandy
Makelaar Mandy: ‘Ik ga, en ik vraag nergens om’

Makelaar Mandy: ‘Ik ga, en ik vraag nergens om’

28 oktober 2025

Mandy (32) is single en werkt als makelaar in een kantoor in een middelgrote stad. Tijn, haar biseksuele minnaar, heeft hun relatie on hold gezet. Mandy is er kapot van. En hoe gaat het verder op kantoor met haar nieuwe collega?

Volg elke doordeweekse dag haar avonturen op Vriendin.nl.

Dinsdag 28 oktober

Ik trek de gordijnen open en zet het raam op kiep. Mijn balkon ruikt naar koude regen. Ik douche me als een robot, vis een veilig ‘werksetje-completje’ uit mijn kast en vertrek.

Kantoor

Op kantoor tref ik de resten van gisteren: een lege doos waar de toner uit is gehaald, een fles allesreiniger op mijn bureau, en in het keukentje twee bekers met opgedroogde chocolademelk. Eva zit al rechtop in een korter rokje dan mijn moeder in haar hippietijd durfde.
‘Goedemorgen,’ zingt ze. ‘Ik voel nog steeds zóveel ruimte na m’n retreat.’
‘Ruimte verkoopt,’ zeg ik, en ik open mijn agenda, nukkig dat ze blijkbaar veel innerlijke ruimte heeft, maar de tonerdoos en de chocolademokken niet ziet.
Na mij komt Nick binnen met zijn ‘ik ga iets groots bereiken in mijn leven’-lach.
Ik duik de dossiers in. Valkenburgerweg krijgt een nieuwe kijkroute: eerst rechts de master, dan pas de sombere tweede kamer; ramen op een kier voor frisse lucht. Bij Wittenstein noteer ik: ‘hallicht aan en kattenbak onder kapstok schuiven’. Ik bel een fotograaf terug, plan twee nabezoeken, en stuur Maureen drie korte updates — precies genoeg om haar rust te geven.

Erwin

Mijn telefoon trilt. Leuk dat je erbij wilt zijn. Dinsdag 4/11, half acht, appt Erwin. Geen speeches. Casual kleding.
Prima, typ ik. Ik ben van de casual.
Mooi. Alleen jezelf meenemen.
Ik lees ‘alleen jezelf’ twee keer en leg mijn telefoon omgekeerd neer. Bedoelt hij dat ik ook met alleen mezelf weer naar huis moet, of zoek ik hier — op z’n Mandy’s — te veel achter?

’s Middags plan ik de bezichtigingen strak. Maureen mailt dat Eva de telefoon nog even niet hoeft te doen; ze herkent de stemmen van onze klanten nog niet. Ik antwoord dat ik dat al had ingecalculeerd. Eva vangt ondertussen drie keer haar eigen spiegelbeeld in het raampje bij de printer en lacht erbij alsof ze een verkiezingscampagne heeft gewonnen. Mijn hoofd noemt haar de barones en het voelt meteen lichter.

Ik ga

Thuis kook ik pasta met citroen en peterselie. Ik schenk water in, zet het neer, en pak een klein glas wijn. Eén slok, nog één. Ik voel het zachte randje waarachter mijn gedachten eindelijk ophouden met tetteren.
Op bed leg ik een zwarte broek en witte blouse voor morgen klaar. Het colbertje gaat terug de kast in. Of toch… misschien met een minirok, net zoals Eva-de-barones? Ik grinnik om mezelf.
Mijn telefoon pingt. Judith. Fien slaapt. Robin haalde school zonder drama. Jij oké?
Ik sta op, ik werk, ik adem, typ ik.
Als dit gaat over dinsdag: je kunt ook vertrekken als het niks is.
Ik kijk naar die zin totdat hij zachter wordt. Dankjewel, typ ik, en laat het gesprek rusten. Geen analyse. Geen script. Gewoon gaan.
Ik zet Netflix aan, trek mijn berenplaid tot mijn kin en beloof mezelf twee dingen: ik ga, en ik vraag nergens om. We zullen het zien.