Home
Makelaar Mandy
Makelaar Mandy: ‘Een surpriseparty. Voor mijn minnaar’

Makelaar Mandy: ‘Een surpriseparty. Voor mijn minnaar’

28 oktober 2025

Mandy (32) is single en werkt als makelaar in een kantoor in een middelgrote stad. Tijn, haar biseksuele minnaar, heeft hun relatie on hold gezet. Mandy is er kapot van. En hoe gaat het verder op kantoor met haar nieuwe collega?

Maandag 27 oktober

Ik stond nog met mijn hand aan de deurklink toen hij het zei.
‘Het is een verrassing, maar ik wilde je persoonlijk vragen.’
Erwin. In een donkerblauwe meneertjestrui, haar netjes, en een glimlach alsof hij auditie deed voor de rol van ideale schoonzoon. Of is het mijn jaloezie dat hij degene is die elke nacht naast Tijn ligt? Die ’s morgens zijn slaapadem ruikt, die ziet hoe hij opstaat en naar de douche stommelt, die koffie voor hem mag zetten?
‘Tijn is volgende week jarig’, zei hij. ‘Ik geef een klein feestje. Een surpriseparty. Misschien vind je het leuk om ook te komen. Jullie kunnen zo goed met elkaar opschieten, toch?’
Ik dacht even dat ik het verkeerd hoorde. Zijn man is jarig. Hij organiseert het feest. En hij nodigt míj uit. Alsof ik een buurvrouw ben die gezellig komt aankakken met een fles Bacardi. ‘Hij weet van niks,’ zei hij nog, alsof dat het minder absurd maakte. Ik knikte, te beleefd om te weigeren, te overrompeld om te praten.

Toen hij weg was, bleef ik staan. Mijn voorhoofd tegen het hout. Een surpriseparty. Voor mijn minnaar. Georganiseerd door zijn man, degene waarvan ik nog steeds niet weet of hij wel of niet in de gaten heeft wat er tussen ons heeft gespeeld. Wat kon er misgaan?

Ik schonk wijn in. Eén glas om te begrijpen wat er net was gebeurd. Een tweede om te doen alsof het me niets deed. En een derde omdat ik besloot dat het grappig was. Zaterdag was minder grappig. Mijn hoofd bonkte, mijn maag protesteerde. Waarom drink ik de laatste tijd zoveel? Nu heb ik net mijn verslaving onder controle en is de tijd dat ik zinloze troepjes kocht bij een Chinese winkel voorbij. En dan word ik een wandelend wijnvat. Lijkt mij net zo slecht.

Dossiers

Nick appt vroeg: Kantoordate om tien? Even door de dossiers heen?
Ik kijk om me heen. Eva zit al te typen. In plaats van de onberispelijke en jaloersmakende minirokjes waarin ik haar altijd zie, zit ze nu in een yogabroek die te strak zit om serieus te nemen. ‘Goedemorgen!’ zong ze toen ik een uur geleden binnenkwam. ‘Ik kom net van een retreat. Zó verhelderend. Echt contact met je adem, je lijf, de mensen om je heen.’
Ik knikte beleefd. Yoga. Superleuk. Je zal er maar zin hebben. Als ik de neerwaartse hond al zou doen, dan is dat graag met Tijn achter me. In een bed met schone lakens.

Nick komt binnen, te vrolijk voor een maandag. ‘We hebben een topweek voor de boeg, mensen!’
‘Dat is wel heel vrolijk.’ Ik sta op en loop achter hem aan voor de dossierbespreking. Daarna doe ik wat ik altijd doe op maandag: ik scherp de dossiers aan met de comments van Nick, beantwoord mails en plan bezichtigingen. Eva wil graag de telefoon beantwoorden, maar Maureen vindt dat nog te vroeg omdat ze de klanten nog niet allemaal kent. Heerlijk, vind ik dat besluit. Hoe minder ik Eva’s stem hoor, hoe beter.

’s Avonds kook ik pasta en zet Netflix aan zonder echt te kijken.
Ik scrol door mijn appgeschiedenis en vind een archief vol slechte beslissingen en heerlijke herinneringen.
Ik neem nog een slok wijn en denk: misschien moet ik gewoon gaan.
Kijken wat er gebeurt als we elkaar weer ontmoeten.
Daarna schenk ik nog een glas in.