Home
Makelaar Mandy
Makelaar Mandy: ‘Hij bijt zacht in mijn schouder, mijn vingers grijpen in zijn shirt’

Makelaar Mandy: ‘Hij bijt zacht in mijn schouder, mijn vingers grijpen in zijn shirt’

24 september 2025

Mandy (32) is single en werkt als makelaar in een kantoor in een middelgrote stad. Tijn, haar biseksuele minnaar, heeft hun relatie on hold gezet. Mandy is er kapot van. En waarom krijgt ze ineens grijze enveloppen met anonieme krantenknipsels?

Volg elke doordeweekse dag haar avonturen op Vriendin.nl.

Woensdag 24 september

De lucht boven de stad hangt zwaar als ik voor de chique villa parkeer. Mijn hand rust op de sleutel, maar mijn hart gaat al sneller als ik denk aan ons laatste avontuur. Hij loopt voor me langs naar binnen en draait zich om. Spreidt zijn armen en roept waar hij bepaalde meubelstukken gaat neerzetten. Hij praat luid, charmant, alsof hij op een podium staat.
‘En hier komt mijn gouden kalf,’ zegt hij, zijn ogen glimmend. Hij wrijft over zijn kale hoofd en lacht breed. ‘Kom, laat me nog één keer door dit paleis lopen. Voor de herinnering. Je weet hoe dat gaat bij mij: ik hou een zwart boekje in mijn hoofd bij.’ Hij knipoogt. ‘En jij past er perfect in.’
Ik slik, wijs naar de brede trap. ‘De marmeren vloer is net opnieuw behandeld. Voorzichtig lopen.’

Keertje extra

Hij stapt dichterbij, te dichtbij. Zijn arm schuift langs mijn zij, heel even. ‘Weet je wat ik bedoel? We zetten er vandaag een fijne streep onder. Geen woorden, gewoon… een bladzijde die ik later glimlachend kan herlezen.’
Zijn heupen raken de mijne. Ik voel de harde druk door de stof heen, onmiskenbaar. Mijn hoofd zegt afstand, maar mijn lijf beweegt de andere kant op. Ik wil mezelf in de hand houden. Professioneel blijven. Maar dan denk ik: wat heeft het voor zin? Ik heb hem vorige week ook al in mij gevoeld. Een keertje extra kan geen kwaad. En het is inderdaad een mooie afsluiting. Voor hem had ik al weken geen seks meer. Misschien is dit wel leuk voor in míjn zwarte boekje in mijn hoofd. Een BN’er.

Onweerstaanbaar

Voor ik iets kan zeggen, tilt hij me half op en drukt me tegen de muur in de hal. De koude steen in mijn rug, zijn adem warm langs mijn nek. Zijn handen klemmen zich in mijn heupen, en ik hap naar adem.
Hij bijt zacht in mijn schouder, mijn vingers grijpen in zijn shirt. Ik hoor mijn eigen kreunen, iets wat ik normaal nooit snel doe. Dan tilt hij me echt op, zijn kracht verrast me. Mijn benen vinden vanzelf hun plek om hem heen. Hij stoot in me. Gretig. Ik voel hem diep. Hij vult me. Bespeelt me. Zoent me vluchtig en mijn rug schuurt tegen de wand als ik geniet. Het is stout. Gehaast. Maar ook onweerstaanbaar. Hij raakt me precies op het goede punt. Kreunt zelf ook zachtjes. Voor een ogenblik voel ik mezelf zweven, gedragen, en ik geef me over.
Even later zakken mijn voeten weer op de grond. Mijn hart raast, mijn huid gloeit. Hij veegt over zijn voorhoofd en grijnst. ‘Nou, dat vergeet ik nooit meer. Prettige deal, zou ik zeggen.’ Alsof dit net zo vanzelfsprekend was als een handtekening onder een koopcontract.

Vacature

Een uur later zit ik weer op kantoor. Mijn benen voelen nog wiebelig onder het bureau. Maureen schuift een map naar me toe, maar zegt niets. Haar blik blijft net iets te lang hangen.
Nick komt uit zijn kamer met een stapel papieren. ‘Goed nieuws,’ zegt hij breed glimlachend. ‘De villa is verkocht. Die bekende Nederlander heeft net het voorlopig koopcontractgetekend. Mooie provisie.’ Hij legt een vel papier op mijn bureau. ‘En kijk, dit is alvast een concept-vacaturetekst. Die plek moet snel gevuld worden.’
Ik lees: “Gezocht: energieke makelaar (m/v/x) met commerciële flair. Bonusregeling. Flexibele werktijden. Ervaring gewenst, maar begeleiding aanwezig in de vorm van senior makelaar.”
Mijn ogen blijven haken op die laatste zin. Senior makelaar.
‘Weet je,’ zegt Nick, ‘Jij hebt je plek meer dan verdiend. De nieuweling vult aan, maar jij leidt.’
Ik voel hoe mijn borstkas zich uitzet, hoe de spanning van de dag zich mengt met iets anders: erkenning.
Ik staar naar de vacaturetekst. Nieuwe namen, nieuwe gezichten. Maar ook mijn naam, zwart op wit. Senior.

Dit verhaal is geschreven door Mandy

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.