Makelaar Mandy: ‘Mijn hart bonkt. Mijn vingers trillen’
2 september 2025
Mandy (32) is single en werkt als makelaar in een kantoor in een middelgrote stad. Tijn, haar biseksuele minnaar, heeft hun relatie on hold gezet. Mandy is er kapot van. En waarom krijgt ze ineens grijze enveloppen met anonieme krantenknipsels?
Volg elke doordeweekse dag haar avonturen op Vriendin.nl.
Dinsdag 2 september
Tijn staat achter me, zijn handen op mijn heupen. Hij trekt me zacht tegen zich aan, ademt langs mijn hals. “Ik kon niet wachten,” fluistert hij. Zijn stem is warm, zwoel. Mijn adem stokt. Ik sluit mijn ogen. Even voel ik alleen zijn lichaam tegen het mijne, zijn geur — een mengeling van hout, musk, iets fris. De vertrouwde spanning raast door mijn lijf. Mijn huid leeft. De rits van mijn jurk schuift langzaam naar beneden. Mijn huid tintelt waar zijn vingers me aanraken, mijn hart bonkt. Hij draait me om, kust me. Niet voorzichtig, maar gulzig. Alles aan hem is echt. Zijn stoppelbaard, zijn handen die me optillen, het hout van mijn bureau dat in mijn rug drukt. Zijn heupen duwen tegen me aan, haast ongeduldig. Zijn adem versnelt. Ik houd me vast aan zijn schouders, trek hem dichterbij, alsof ik bang ben dat hij verdwijnt. En net als ik wil zeggen dat ik hem gemist heb —gaat de deur open.
Fantasie
Dan ineens: een kuch. Mijn collega. Echt. Ik schiet overeind. Mijn stoel kraakt. Mijn scherm is leeg. Shit. Het was een fantasie. Zo levensecht dat ik de warmte op mijn lippen nog voel. Mijn wangen gloeien. Ik klik gehaast een leeg document weg, open een woningdossier en doe alsof ik typ. Wat is er mis met me? Waarom blijft hij in mijn hoofd wonen terwijl hij stil is? Geen appjes. Geen bericht. Niets sinds vorige week.
Mijn telefoon trilt. Judith: Voorweeën sinds vannacht. Geen idee of het doorzet. Ik ben misselijk. Alles doet pijn. Ze zeggen: afwachten. X.
Ik typ: Je kunt dit. Bel als je wil praten. Liefde.
Maar ik voel me leeg. Alleen. Alsof alles stilvalt als ik het hardst iemand nodig heb. Judith zit in haar cocon. Saskia zwijgt. Tijn zwijgt. Zelfs Maureen houdt zich vandaag afzijdig.
Ik open mijn berichten en stuur mijn vader een appje.
Hoi pap. Hoe gaat het daar? Ben je al een beetje opgeknapt?
Een minuut later volgt zijn antwoord:
Rustig aan. Warm hier. Geelzucht lijkt minder. Laat me weten als er iets is.
Meer niet. Geen vraag terug. Geen belangstelling. Geen knuffel. Mijn maag trekt samen. Hij was ooit zo anders. Of herinner ik me dat verkeerd?
Notitieboekje
Ik sta op en open mijn onderste bureaulade, op zoek naar een oude brochure. In plaats daarvan stuit ik op het oude zwarte notitieboekje met het elastiek erom. Mijn hand bevriest. Ik dacht dat ik dit had weggegooid. Lang geleden. Maar het ligt er gewoon.
Ik schuif het open. Op een van de eerste bladzijden staat mijn handschrift, haastig gekrabbbel. De inkt is hier en daar vervaagd. Maar de woorden zijn nog leesbaar.
“Hij tilde me op de bar. Iedereen keek. Ik hoorde mijn eigen stem lachen, maar ik voelde me losgekoppeld. Alsof ik mezelf van bovenaf zag. Daarna likte hij het likeurtje van mijn buik. Iemand riep iets. Flitslicht. Ik weet niet meer wat er daarna gebeurde.”
Mijn hart bonkt. Mijn vingers trillen. Ik sla het boekje dicht en duw het terug in de lade.
Hoe heb ik ooit gedacht dat dit verleden tijd was?
Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.
LEES OOK
Mandy (32) werkt als makelaar in een middelgrote stad en is kersvers single. Na de eerste paar zware weken vol verdriet, klimt ze langzaam weer op.
Volg Mandy’s avonturen van maandag t/m vrijdag
Uit andere media
Meer van Redactie
