Makelaar Mandy: ‘‘Waarom zij?’ gilt hij. Zijn vinger schiet naar mij’

Tekst: Redactie Vriendin

19 september 2025

Mandy (32) is single en werkt als makelaar in een kantoor in een middelgrote stad. Tijn, haar biseksuele minnaar, heeft hun relatie on hold gezet. Mandy is er kapot van. En waarom krijgt ze ineens grijze enveloppen met anonieme krantenknipsels?

Volg elke doordeweekse dag haar avonturen op Vriendin.nl.

Vrijdag 19 september

Vrijdagochtend hangt er spanning in het kantoor nog voor ik mijn jas heb uitgetrokken. Maureen staat bij het raam, haar telefoon nog in haar hand. Ze draait zich naar mij, ogen fel. ‘Mee,’ zegt ze kort. In stilte lopen we naar Nick’s kantoor.

Stagiair

Nick kijkt op vanachter zijn bureau. ‘Wat is er?’ Zijn stem klinkt strak. ‘Gaat dit over wat je me gisteren vertelde? Over die enveloppen?’
Maureen legt haar tas neer, leunt over de tafel. ‘Ik zag een logootje op een foto staan en heb eens even rondgebeld. Bij Story. Eerst een redacteur die zich niets herinnerde, maar daarna kreeg ik iemand aan de lijn die meteen begon te praten. Hij wist nog van een stagiair, jaren geleden, van dezelfde opleiding als onze collega. Hij kreeg veel mee van wat er gebeurde toen met Evert Kamperman in die danstent. En vorige maand belde die gozer opnieuw, vroeg naar digitale bestanden. Die zijn naar hem gestuurd.’
Nick trekt zijn wenkbrauwen samen. ‘Dus… het profiel klopt?’
‘Te precies om toeval te zijn,’ zegt Maureen. Haar stem trilt niet, maar ik zie hoe gespannen haar vingers op de tafel rusten. ‘Want zijn naam was inderdaad…’
Mijn maag trekt samen als ik de naam van mijn collega hoor. Hier is het bewijs. Met open mond kijk ik naar Maureen die dit toch maar even geregeld heeft. Ik ben geen leugenaar. Ze heeft me serieus genomen.

Dan gaat de deur open. Onze collega komt binnen, papieren onder zijn arm. Hij stopt, voelt de spanning in de lucht. ‘Wat is dit?’ vraagt hij scherp.
‘Ga zitten,’ zegt Nick. Zijn stem is bevelend.
Hij legt de papieren op tafel. ‘Nee. Eerst zeggen jullie wat er speelt. Iedereen doet hier vandaag zo geheimzinnig. Ik moet nog een klant bellen, dus kan het snel?’
Maureen heft haar kin. ‘We weten dat jij stage hebt gelopen bij Story. Dat jij vorige maand bij je oude stagebegeleider bestanden hebt opgevraagd die nooit voor jou bestemd waren.’

‘Waarom zij?’

Zijn gezicht verstijft, dan barst hij los. ‘Onzin! Waarom zou ik dat doen?’ Maureen heft haar vinger. ‘Ja. Zeg dat maar eens. Waarom heb je dat gedaan?’ Mijn collega slaat het stapeltje papier dat hij daarnet op het bureau legde nu op de grond. Blaadjes dwarrelen op het laminaat. ‘Jullie hebben me altijd klein gehouden! Altijd! En haar,’ hij wijst naar mij, ‘die trut…’ Hij grijpt de stoel achter zich en smijt die om. Het metaal slaat op de vloer met een harde klap. Ik schrik zo dat ik achteruit stap. Mijn hart bonst in mijn keel. ‘Waarom zij?’ gilt hij. Zijn vinger schiet naar mij. ‘Waarom krijgt zij alles? De promotie, het vertrouwen, de aandacht? Wat maakt haar beter dan mij? Ze speelt het brave meisje, maar jullie zien niet wie ze echt is!’
Zijn woorden snijden. Ik voel mijn wangen gloeien, maar ik dwing mezelf te blijven staan.
Met een ruk slingert hij Nicks koffiemok door de kamer. Hij breekt op de vloer. Hij stampt, slaat met zijn vuist op de kast. Een plant rolt er vanaf en de pot spat uit elkaar. Scherven schuiven over de vloer.
Maureen stapt naar voren, haar stem scherp als een mes. ‘En jij dacht dat chantage je promotie zou opleveren?’
‘Hou je bek!’ spuugt hij naar haar, ogen verwilderd. Hij zet een stap in haar richting, dreigend. Ik zie hoe Maureen verstijft, maar ze wijkt geen centimeter.
Ik sta paf. Is dit mijn collega? Dezelfde jongen die altijd koffie voor me haalt? Die me zijn paraplu leent als het regent?
Nick komt overeind, groot, beheerst. Zijn stem snijdt door het lawaai. ‘Genoeg.’
Maar de collega buldert verder. ‘Jullie zien niks! Ik werk me kapot en zij—zij hoeft maar te lachen en ze krijgt alles! Het is ziek! Ziek!’
Maureen schopt wat scherven richting plint en richt zich dan tot Nick. ‘Moet ik de politie bellen?’
‘Yes!’ zegt Nick, zonder zijn blik van de collega af te wenden.

Politie

De collega trapt nu een omgevallen stoel met een harde klap tegen de muur. ‘Jullie zullen spijt krijgen!’ brult hij. Dan pakt hij een stapel geprinte documenten uit de printerbak en scheurt ze door. Snippers dwarrelen over de vloer. Hij bukt zich, al tierend, smijt pakken printerpapier, nietmachines en dossiermappen over de grond.
Mijn benen voelen als water. Maureen ademt zwaar uit, haar handen tot vuisten gebald. Nicks gezicht staat strak.
‘De politie is onderweg,’ zegt hij kil.

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.