Makelaar Mandy: ‘In de slaapkamer strijkt hij langs het voeteneinde’

Tekst: Redactie Vriendin

16 september 2025

Mandy (32) is single en werkt als makelaar in een kantoor in een middelgrote stad. Tijn, haar biseksuele minnaar, heeft hun relatie on hold gezet. Mandy is er kapot van. En waarom krijgt ze ineens grijze enveloppen met anonieme krantenknipsels?

Volg elke doordeweekse dag haar avonturen op Vriendin.nl.

Dinsdag 16 september

Dinsdag begint met zonlicht dat hard op de ramen van het kantoor valt. Mijn tas staat al ingepakt: brochures, sleutel, route. De villa ligt net buiten de stad, een huis waar de oprijlaan langer is dan sommige straten. Vandaag ontmoet ik de BN’er die het wil zien. Ik heb zijn naam al vaak genoeg in roddelrubrieken gelezen om te weten dat hij een reputatie heeft. Charmant, te glad misschien, maar ik ben benieuwd hoe hij in het echt is. Vlak voor ik wil vertrekken, tikt Nick me aan. ‘Mandy, als je terugkomt, wil ik je graag spreken. Het rapport over je functioneren moet even worden besproken.’ Zijn blik is neutraal, maar de boodschap hangt zwaar. Nog meer druk, precies nu. Alsof mijn werkdossier net zo broos is als mijn liefdesleven. Ik knik en glimlach, professioneel. Maar in mijn hoofd blijft het verhaal dat mijn moeder me gisteren vertelde gloeien: mijn moeder, mijn vader, haar zus Klaartje die ik nooit gekend heb. Het lege huwelijk dat mij heeft voortgebracht. En de vraag die ik niet meer kan ontwijken: ben ik hetzelfde als zij? Of durf ik wél voor passie te kieze

Geilheid

Hij stapt uit zijn auto met een nonchalante zwaai. Leren jas, zonnebril, een glimlach die bijna te geoefend is. ‘Jij bent Mandy,’ zegt hij, alsof hij de regie al in handen heeft. Zijn blik glijdt net iets te lang langs mijn benen. Ik stel me voor, zakelijk, en open de deur. Binnen is alles grootser dan groot: wit marmer, glazen balustrades, een keuken die glanst als een showroom. Hij loopt voor me uit, maar draait zich halverwege de keuken om. ‘Weet je,’ zegt hij, ‘op tv oogt zo’n kookeiland altijd chic. Maar eigenlijk vraag ik me af: heb je zelf ooit op een keukenblad gezeten? Zeg maar wanneer we het testen.’ Hij knipoogt. De opmerking hangt tussen ons in als een rookpluim. Ik lach kort, neutraal-professioneel, maar voel hoe mijn wangen warm worden. Even later in de badkamer zet hij de kraan aan. Hij maakt zijn vingers nat en wrijft ermee over zijn kale hoofd. Daarna loopt hij naar de douche en opent de kraan. Het water spuit krachtig uit de regendouche. ‘Je zou hier makkelijk met twee mensen onder passen,’ zegt hij achteloos. Zijn blik zoekt de mijne in de spiegel. Ik draai weg, wijs hem op de marmeren afwerking, maar mijn huid gloeit. Bij hem zie ik naast zijn glimmende ogen niets, maar ik weet zeker dat zijn blozen wordt verstopt onder zijn donkere huid. In de slaapkamer strijkt hij langs het voeteneinde. ‘Ruimte zat,’ zegt hij, half grijnzend. ‘Voor een bed, of wat je er verder mee wilt doen.’ Hij lacht erachteraan, alsof het luchtig bedoeld is, maar zijn ogen nu verraden iets anders. Geilheid. Ik kan er niets anders van maken. Ik houd mijn rug recht, professioneel, maar diep vanbinnen voel ik een kriebel die gevaarlijk dicht bij verlangen komt. Hij blijft zo doorgaan. Geen grove avances, maar genoeg om te laten voelen dat hij niet alleen naar het huis kijkt. En ik speel mee, minimaal: een korter antwoord, een blik die net iets langer blijft hangen. De rondleiding duurt een uur, maar voelt korter. Buiten geven we elkaar een hand. Zijn ogen blijven even in de mijne haken, alsof hij nog iets wil zeggen, maar dan stapt hij in zijn auto en rijdt weg. Op kantoor is Nick vertrokken. Dat gesprek moet even wachten. De rest van de dag werk ik daarom mijn verslag bij, maar mijn gedachten blijven teruggaan naar die keuken, die badkamer, zijn stem.

Beelden uit de villa

’s Avonds, alleen in mijn flat, laat ik mijn laptop dicht. Ik trek mijn jurkje uit, kruip onder de douche, en terwijl het water over me heen glijdt, herhaal ik in mijn hoofd zijn zin. Heb je zelf ooit op een keukenblad gezeten? Mijn hand volgt mijn gedachten. Eerst aarzelend, maar dan sneller, intenser. Ik steun met mijn andere hand tegen de tegels terwijl mijn adem versnelt. Beelden uit de villa mengen zich met mijn eigen spiegelbeeld: ik op dat marmeren blad, hij dicht achter me. Mijn benen trillen als ik klaarkom, zacht kreunend in de stoom van de douche. In bed kan ik niet stoppen. Mijn hand glijdt opnieuw tussen mijn benen, rustiger dit keer, mijn hoofd vol dubbele blikken, half uitgesproken zinnen. Ik hoor zijn stem weer, zie die knipoog, voel hoe hij net iets te dichtbij stond. Mijn lijf spant zich aan en ontspant in golven, twee keer, drie keer. Als ik eindelijk uitgeput tegen het kussen zak, is mijn huid nog steeds warm, alsof ik niet alleen ben.

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.