
- Home
- Makelaar Mandy
- Makelaar Mandy: ‘Ik kijk recht in de ogen van iemand die ik totaal niet verwacht’
Makelaar Mandy: ‘Ik kijk recht in de ogen van iemand die ik totaal niet verwacht’
Tekst: Eveline Karman
13 juni 2025
Mandy (32) is single en werkt als makelaar in een kantoor in een middelgrote stad. Ze is verliefd op haar biseksuele maar getrouwde buurman Tijn. Mandy en Tijn leren elkaar steeds beter kennen…
Volg elke doordeweekse dag haar avonturen op Vriendin.nl.
Vrijdag 13 juni
De zon schijnt niet fel, maar het is warm genoeg om zonder jas naar buiten te gaan. Ik loop door de stad, mijn handen diep in de zakken van mijn jas. Mijn hoofd tolde van gedachten, onrustig, alsof er een storm woedt achter mijn ogen. Vanochtend werd ik al vroeg wakker, met het gevoel dat er iets staat te gebeuren, maar ik kan er de vinger niet op leggen.
Alles voelt nog vers
Het weekend met Saskia, het gesprek in de kroeg, Ronald die opeens weer opdook — alles voelt nog vers, alsof het een film is die te snel is afgespeeld. Ik glimlach als ik denk aan Saskia’s stralende lach, haar oprechte steun. Tegelijkertijd voel ik een knoop in mijn maag bij de gedachte aan Ronald, de boer met blonde vlashaar in vrolijke plukjes, zijn verleidelijke blik en sterke handen. Ik loop langs het koffietentje waar ik weleens een cappuccino haal. Vandaag niet. Ik wil mijn hoofd leegmaken, maar het lukt niet. Misschien moet ik juist wél gaan zitten. Even de gedachten ordenen. Binnen is het rustig. Een paar mensen zitten verdiept in hun laptops, de geur van versgemalen koffie hangt zwaar in de lucht. Ik bestel een zwarte koffie en ga aan een tafeltje bij het raam zitten. Buiten zie ik mensen lopen, kinderen op weg naar school, een hond die zijn baasje meesleurt aan een veel te lange lijn. De wereld draait gewoon door, terwijl mijn leven ineens lijkt stil te staan. Mijn telefoon trilt. Een berichtje van Saskia. Laten we straks bellen. Ik moet nog wat kwijt. Ik glimlach. Neem een slok koffie. Het voelt goed om een bondgenoot te hebben, iemand bij wie je niets hoeft uit te leggen om begrepen te worden. Ik tik terug dat ik bel zodra ik thuis ben.
Alles komt
Plots voel ik een lichte trilling aan mijn arm. Ik kijk op en zie Nick, mijn nieuwe werkgever, naast mijn tafel staan met een bezorgde blik. ‘Hé Mandy,’ zegt hij zacht. ‘Goed dat ik jou hier tref. Heb je even?’ Ik knik en schuif mijn stoel iets opzij. ‘We moeten het er nog eens over hebben,’ begint hij. ‘Over hoe we het kantoor gaan runnen. De koers die Maureen en ik willen inzetten. Ik denk dat we jou daar echt bij nodig hebben.’ Ik slik. Het voelt alsof de werkrealiteit me weer even vastgrijpt, weghaalt bij alle wirwar van gevoelens in mijn hoofd. ‘Ik wil het graag,’ zeg ik. ‘Maar ik zit nogal vol in mijn hoofd op dit moment.’ Hij glimlacht begrijpend. ‘Dat snap ik. Maar je bent goed in wat je doet. Echt. We waarderen je meer dan je denkt.’ Hij staat op en geeft me een high five. Dan neemt hij van de counter een cappuccino die voor hem klaarstaat, steekt zijn hand nog een laatste keer op en vertrekt, mij in verwarring achterlatend. Wat is er in Nick gevaren? Hij lijkt me ineens te zien staan. Schim Mandy is plotseling iemand die hij complimentjes geeft… ’s Avonds zit ik op de bank met mijn telefoon in mijn hand. Ik twijfel even, maar stuur dan toch een bericht naar Tijn. Zullen we afspreken? Niet te veel woorden. Gewoon elkaar even zien. Ik leg mijn telefoon weg en staar naar het plafond. Ik balanceer op een draad. Tussen wat is geweest en wat nog kan komen. Net als ik wil opstaan om me klaar te maken voor de nacht, hoor ik zacht geklop op de deur. Ik draai me om. En kijk recht in de ogen van iemand die ik totaal niet verwacht…
Foto: Getty Images
Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.
Uit andere media
Meer van Eveline