Makelaar Mandy: ‘Ik heb vandaag een list in werking gezet’

Tekst: Redactie Vriendin

12 september 2025

Mandy (32) is single en werkt als makelaar in een kantoor in een middelgrote stad. Tijn, haar biseksuele minnaar, heeft hun relatie on hold gezet. Mandy is er kapot van. En waarom krijgt ze ineens grijze enveloppen met anonieme krantenknipsels?

Volg elke doordeweekse dag haar avonturen op Vriendin.nl.

Vrijdag 12 september

Ik kijk in de spiegel in het toilet op kantoor. Mijn mascara zit nog waar hij hoort, maar mijn gezicht is moe. De afgelopen week is als een modderstroom over me heen getrokken. Judiths baby. Tijns plotselinge bezoek. De USB-stick. Het mailtje. De druk om mijn baan op te zeggen. Zal ik? Ik voel me geplet tussen twee zeecontainers.

Plan

Maar ik vecht terug. Mijn naam is Mandy van Dam. Niet Mietje van Dam. Als speciale uitsmijter van de dag heb ik vandaag een list in werking gezet. Komen de grijze enveloppen van iemand van ons kantoor of van een klant? Ik wil zekerheid hebben. Daarom verzon ik een plan. Op mijn bureau ligt een map met daarin een zogenaamd belangrijk document: een splitsingsakte van een fictief pand aan de Steenstraat. Ik heb expres een subtiele fout in het adres laten staan: Steenstraat 143a in plaats van 134a. Alleen ík weet dat het niet klopt. Als deze versie ergens opduikt, weet ik dat het is gelekt.

Maureen

Maureen komt binnen. Ze ruikt naar dure parfum, haar jurk zit als gegoten. ‘Nog even over maandag,’ zegt ze terwijl ze met haar vingers een onzichtbare vouw uit haar mouw veegt. ‘Ik wil dat je weet dat ik me er niet mee bemoei. Jij, mevrouw de senior-manager, bent een kant verloren door slordigheid. Maar ik laat het gaan. Wat Nick verder doet, is zijn beslissing.’ ‘Prima,’ zeg ik. Mijn stem klinkt vlak. We bespreken kort een overdracht van een woning, maar het vertrouwen is weer een laag dieper gezakt. Ze glimlacht nep en loopt weg. Judith stuurt babyfoto’s. Fien in een wit mutsje met roze rand. Fien slapend op haar borst. Fien met een frons alsof ze de wereld al zat is. Hoe gaat het met jou? vraagt Judith erbij. Ik typ: Alles goed. Druk op werk. Maar blij voor jullie. En voel me een leugenaar.

Niet alleen

Als ik die middag naar huis rijd, voel ik mijn maag samentrekken bij het idee dat een nieuwe envelop straks weer op de mat kan liggen. Ik wil niet alleen zijn. Geen hysterische paniek, gewoon een stille walging, een leegte die niet meer wijkt. Ik bel mijn moeder. ‘Mag ik komen eten?’ ‘Tuurlijk lieverd,’ zegt ze. ‘Ik maak linzensoep. Met venkel!’ Ze woont aan de rand van de stad, in een flat vol planten en zachte vloerkleden. Als ik aankom, ruikt het naar komijn en sinaasappel. We eten aan de lage tafel. Zij op een meditatiekussen, ik op een stoeltje. Ze vertelt over een workshop stembevrijding. Ik lach, maar het komt van ver. Ze merkt het. ‘Er is iets, hè. Iets zwaars. Maar je hoeft het niet te zeggen. Dat zeggen de sterren ook: Uranus in retrograde, stilte is ook een taal.’ Ik knik. Drink mijn kruidenthee. We kletsen over gemakkelijke onderwerpen. Ze laat me een foto zien van een krantenartikel over een bloedmaan. Ik toon haar een arsenaal aan foto’s van Fien. ‘Zo schattig was jij ook, toen je een paar dagen oud was. En nu nog.’ Ze kijkt trots naar me en ik voel me een bedrieger. Als ik opsta om mijn jas te pakken, blijft ze in de deuropening staan. ‘Mandy. Wist jij eigenlijk wie je vader was, vóór jij geboren werd?’

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.