Home
Makelaar Mandy
Makelaar Mandy: ‘We zoenen verder. Heftig. Zachte lippen’

Makelaar Mandy: ‘We zoenen verder. Heftig. Zachte lippen’

12 november 2025

Mandy (32) is single en werkt als makelaar in een kantoor in een middelgrote stad. Tijn, haar biseksuele minnaar, heeft hun relatie on hold gezet. Mandy is er kapot van. En hoe gaat het verder op kantoor met haar nieuwe collega?

Volg elke doordeweekse dag haar avonturen op Vriendin.nl.

Woensdag 12 november

Ik begin vroeg en kies vandaag voor stilte. Geen muziek, geen podcast, geen collega’s overstemmen met vrolijk doen. Ik maak een superkort lijstje: één belletje aan een koper met vragen over de overdracht, één mail aan een fotograaf voor een extra buitenfoto en een van het zwembad nu het zonnetje misschien toch komt. Meer niet.

Maureen

Rond lunchtijd loop ik een blokje om. De lucht aarzelt tussen herfst en lente. Op de hoek zie ik Maureen uit een lunchzaak komen met twee kartonnen bekers. Ze steekt haar hand op. ‘Voor jou,’ zegt ze, ‘ik zag je al wandelen.’ Ze geeft me de beker die damp afgeeft alsof het vandaag niet zonnig is maar midden december.

We lopen naast elkaar zonder iets te forceren. Geen grote onderwerpen, geen smalltalk-kletskoek.
Op de kruising kaatst de zon fel tussen twee ruiten. We knijpen onze ogen dicht en stappen een portiek in voor schaduw. Het is nauwer dan handig is en breed genoeg om te doen alsof we daar niet om geven. Maureen zet haar beker op de stoep, ik de mijne.
‘Je ogen zijn rustiger,’ zegt ze.
‘Ik oefen,’ zeg ik. ‘Eén ding per keer.’
Ze knikt langzaam. Buiten slaat een bus af. Voor ons de stad die even niets van ons wil.
‘Ik was gisteren even op kantoor,’ zegt ze. ‘Dank voor het minimarsje dat op mijn bureau lag. Zonder briefje. Helemaal niets. Ik heb je handschrift gemist.’
Ik haal mijn schouders op. Ze glimlacht. Een bakfiets scheert langs; ik stap een halve voet naar achteren, zij een halve naar voren. Mijn rug raakt de steen. Ze kijkt me aan met die blik waarmee ze dossiers opent: rustig, zorgvuldig, met een duidelijke intentie.
‘Ik wil niets stukmaken,’ zegt ze zacht. ‘Niet bij jou. Niet bij mij.’
‘Ik wil niet half leven,’ zeg ik. Mijn stem is lager dan ik dacht.
Er valt een korte stilte. Dan tilt ze haar hand op en raakt mijn kaak aan met twee vingers, alsof ze wil testen of ik me terugtrek. Ik ben er. Ik leg mijn hand op haar heup, voel stof en daarna haar warme lichaam onder de stof. Mijn buik reageert eerder dan mijn hoofd. Ik duw mezelf naar voren. Druk mijn heup tegen de hare. Maureen komt dichterbij. Onze neuzen raken bijna. Ik proef zonnecrème op haar lip.
De zoen is niet voorzichtig. Ik open, zij neemt, ik geef terug. Het is fel. Gretig. Het voelt niet als een fout of een grap. Haar hand schuift onder mijn jas, warm op mijn rug. Mijn hand trekt haar dichterbij. De stad doet zijn best om ons te storen maar faalt. We zoenen verder. Heftig. Zachte lippen. Haar perfecte oogschaduw door mijn wimpers. Vrouwenparfum. Het hare of het mijne? Een minuut verstrijkt. Misschien twee. Of meer?
‘Stop,’ zeg ik. Het is geen afwijzing.
Ze stopt. Laat haar voorhoofd tegen het mijne rusten, kort en precies. ‘We praten hier nog over,’ fluistert ze.
‘Ja,’ zeg ik.
Ze stapt een halve pas achteruit en pakt haar beker weer op. Ik doe hetzelfde. We tellen samen af van vijf tot nul met onze vingers en lopen dan het trottoir verder af. Bij de hoek tikt ze met een knokkel tegen mijn schouder. Eén keer. Ik voel het. Ik voel haar. Ik voel wat ze wil zeggen. Het is oké.

Simpel

Terug op kantoor bel ik een koper. Ik leg in twee zinnen uit wat we vastleggen: een leveringsdatum, alle boedel weg vóór de sleuteloverdracht, geen losse rommel en de kroonluchter in de hal blijft hangen. Ik heb alles al op papier, zodat niemand onderuitgaat. Hij haalt hoorbaar adem. ‘Dank u,’ zegt hij. ‘Ik had even iemand nodig die het simpel maakt.’
‘Daar ben ik voor,’ zeg ik. We hangen op. Ik typ de bevestiging zonder franje en sluit mijn laptop.

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.