Makelaar Mandy: ‘We zoenen. Zacht eerst. Dan intenser’

Tekst: Redactie Vriendin

10 september 2025

Mandy (32) is single en werkt als makelaar in een kantoor in een middelgrote stad. Tijn, haar biseksuele minnaar, heeft hun relatie on hold gezet. Mandy is er kapot van. En waarom krijgt ze ineens grijze enveloppen met anonieme krantenknipsels?

Volg elke doordeweekse dag haar avonturen op Vriendin.nl.

Woensdag 10 september

Tijn heeft niet meer gereageerd. Hij vroeg me of ik vanavond thuis was, maar hij is niet meer gekomen. Geen appje. Niets. Zit ik daar met geschoren benen en vol in de make-up, helemaal klaar voor hem. Ik trek mijn benen op, leg de plaid over me heen en zap doelloos langs zenders tot ik een kookprogramma vind dat nergens over gaat.

Het is bijna half elf als de bel gaat. Ik sta net op het punt mijn tanden te poetsen. Mijn haar zit in een rommelige knot doordat ik lekker onderuit zakte op de bank en er staat afwas op mijn salontafel. Ik twijfel. Dan loop ik toch naar de voordeur.
Hij staat daar. Tijn. Zwart jasje, donkere spijkerbroek, vermoeide ogen.
‘Mag ik even?’
Ik knik. Doe een stap opzij. Hij loopt naar binnen, zonder zijn jas uit te doen, alsof hij zo weer weg moet. Ik gebaar naar de bank.
‘Thee?’
‘Nee,’ zegt hij. ‘Ik kan niet lang blijven. Erwin is even naar de snackbar.’
Ik ga tegenover hem zitten. Mijn hart klopt te snel.
Hij kijkt me aan, lang. Dan zegt hij zacht: ‘Ik denk al weken aan je. Maar Erwin… hij voelt het. Hij stelt vragen. En ik wil geen leugens meer zijn in mijn eigen huis.’

Enveloppen

Ik voel een steek. Pijn. Tijn wrijft over zijn knieën. Hij ziet er ouder uit dan vorige keer. Gespannen. Moe.
‘Ik heb die enveloppen niet gestuurd, weet je wel? Die waarover je me gisteren schreef’ zegt hij dan. ‘Sterker nog… even dacht ik dat jij mij iets duidelijk wilde maken. Dat je het allemaal verzonnen had. Dat het een plan was van jou dat als ik niet bij je terugkwam, ik de volgende zou zijn om enveloppen te krijgen. Dat je er dan selfies van ons twee in zou stoppen. Voor Erwin. Ik heb me sufgepiekerd. Maar ik weet het niet. Ik was het écht niet.’
Ik schud mijn hoofd. ‘Dat zou ik nooit doen.’

Hij buigt zich iets naar voren. ‘I know. Mandy… ik weet niet wat dit is. Maar het laat me niet los. Jij laat me niet los.’
Ik voel tranen prikken. Hij schuift op, zit nu naast me. Zijn hand zoekt de mijne. Onze vingers verstrengelen. Ik kijk op. Zijn ogen zijn dichtbij. We zoenen. Zacht eerst. Dan intenser. Zijn hand tegen mijn kaak, mijn mond opent zich. Het is een zoen die niets anders nodig heeft, want in mijn hoofd voelt het alsof ik draai. Alles klopt. En alles doet vreselijke pijn.

Veel te snel duwt hij zichzelf voorzichtig weg. ‘Ik moet gaan,’ zegt hij.
Ik knik. Weer die steek. Hij staat op, loopt naar de deur, draait zich nog één keer om. ‘Pas goed op jezelf.’

Nieuwe mail

Ik sluit de deur als hij weg is. Sta een tijdje stil. Mijn wangen gloeien. Mijn hart klopt nog steeds snel.
Pas als ik in bed lig, zie ik de melding op mijn telefoon. Eén nieuwe mail. Geen afzender. Alleen een onderwerpregel:
We tellen af.
Ik open het bericht. Eén zin:
Zeg je functie op voor 30 september. Of wij doen het voor je.

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.