Home
Makelaar Mandy
Makelaar Mandy: ‘‘Draai je om,’ zegt hij zacht’

Makelaar Mandy: ‘‘Draai je om,’ zegt hij zacht’

11 november 2025

Mandy (32) is single en werkt als makelaar in een kantoor in een middelgrote stad. Tijn, haar biseksuele minnaar, heeft hun relatie on hold gezet. Mandy is er kapot van. En hoe gaat het verder op kantoor met haar nieuwe collega?

Volg elke doordeweekse dag haar avonturen op Vriendin.nl.

Dinsdag 11 november

Ik heb mijn haar vastgezet met een clip. De jurk is niet nieuw, maar ik doe net alsof in mijn hoofd, zodat ik me beter en mooier voel. Mijn hakken tikken de stoep. Ik heb niets in mijn tas dat ritselt, alleen sleutels, mijn telefoon, lippenbalsem en condooms.
Het kleine theatertje ligt een straat achter de grote zaal, een zij-ingang met een scheef naambordje en een deur die zachtjes piept.
Binnen ruikt het naar stof en oude make-up. Tussen twee zwarte doeken door brandt één werklicht. Hij staat al te wachten. Zonnebril in zijn hand, sexy glimlach.
‘Hallo,’ zeg ik.
‘Hallo,’ zegt hij. Hij maakt een halve buiging alsof hij een lakei is.
We praten niet over moe zijn, over zijn optreden, de warme lampen, het applaus. We praten niet over zijn vriendin. Over zijn nieuwe huis. We praten niet over de toekomst of wat er allemaal in onze levens gebeurt.
Hij neemt mijn jas over en legt hem neer. Ik adem sneller. Mijn lichaam weet al hoe laat het is.
‘Vijf minuten,’ zeg ik.
‘Vier,’ zegt hij. Ik lach zacht. Het werklicht slankt hem af en in zijn blik lees ik honger.
Hij stapt dichterbij. Eén hand rondom mijn nek, duim in de holte onder mijn oor. De andere hand neemt wat hij wil. Ik voel de koude stang achter het doek, iets stevigs waar ik tegenaan kan duwen. Zijn mond is warm en direct. Ik open de mijne verder. Hij smaakt naar munt en iets zoets. Ik bijt hem in zijn oor, knabbel eraan. Hij vindt het leuk. Gromt speels.
‘Draai je om,’ zegt hij zacht.
Ik draai. Buk een beetje. De stang schurkt nu tegen mijn schouderblad. Hij schuift mijn jurk op tot halverwege mijn dij. Ik heb er niets onderaan. Geen panty. Geen ondergoed.
Een hand, dan twee vingers. Aan voorspel doet hij vandaag niet, maar het is niet eens nodig. Hij kent mijn ritme. Ik hoef alleen maar te bukken.
Ik pak de stang vast met mijn linkerhand en zoek met mijn rechter zijn heup. Hij maakt het tempo dat ik aankan. Mijn hoofd kantelt.
Hij gaat licht door zijn knieën. Ik steun met beide handen op de stang. Hij kijkt omhoog en ik zie hoe donker zijn ogen worden in half licht. Hij gebruikt zijn mond tussen mijn gespreide benen terwijl ik voorover leun alsof hij dit heerlijks al jaren doet. Ik kom snel, snel genoeg om het zelf ook niet te verwachten. Ik houd mijn adem te lang in, laat hem dan los. De echo rolt kort door het doek.
Dan voel ik een paar diepere stoten tot hij zijn spieren vasthoudt en ook komt. Een zachte kreun. Mijn naam. Een lieflijk klapje op mijn billen.
Hij draait me om, schuift mijn jurk recht. Zijn handen blijven één tel te lang op mijn heupen. Dan een knipoog.
‘Jij,’ zegt hij, en ik weet wat hij bedoelt.
‘Ik vind jou ook leuk.’
‘Je maakt me gek.’ Weer die tik op mijn billen. ‘En nu moet je gaan. Er wachten fans op me bij de bar.’
Ik trek mijn jas weer aan. Hij neemt mijn hoofd tussen zijn handen. ‘Maar ik denk alleen aan jou als ik handtekeningen uitdeel aan al die knappe godinnen die me bewonderen.’ Hij grijnst en zijn tanden lichten op in het donker.

Op straat trilt mijn telefoon. Ik droomde dat je naast me lag, van Tijn.
Ik stop met lopen. Ik kijk naar de woorden tot ze zacht worden.
Ik hoopte dat ik naast je lag, typ ik.
Laat hem maar voelen wat ik denk. Ik verzend het, steek mijn telefoon weg en loop door. De stad doet alsof het een heel gewone dinsdag is, maar zo voelt het voor mij niet.

Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.