Home
Makelaar Mandy
Makelaar Mandy: ‘Grijs. Glad papier. Precies zoals ik ze kreeg’

Makelaar Mandy: ‘Grijs. Glad papier. Precies zoals ik ze kreeg’

1 september 2025

Mandy (32) is single en werkt als makelaar in een kantoor in een middelgrote stad. Tijn, haar biseksuele minnaar, heeft hun relatie on hold gezet. Mandy is er kapot van. En waarom krijgt ze ineens grijze enveloppen met anonieme krantenknipsels?

Volg elke doordeweekse dag haar avonturen op Vriendin.nl.

Maandag 1 september

Mijn hoofd bonkt zodra ik het kantoor binnenstap. Het is alsof het weekend me niet loslaat. Mijn maag draait. Niet alleen van de kater van zaterdag, -ik dronk mijn frustraties iets te enthousiast weg-, maar van iets wat dieper zit. De drank loste helaas niets op. Of de wijn was te goedkoop.
De enveloppen liggen thuis, netjes op een stapel, maar hun inhoud woekert door mijn hoofd als onkruid. Vooral de laatste. De viltstiftletters.

Maureen

Als ik mijn jas ophang, hoor ik Maureens hakken al op de vloer. Ze komt van achteren, stopt net iets te dichtbij.
‘Gaat het wel?’
Ik draai me langzaam om. Haar gezicht staat zacht. Echt bezorgd, lijkt het. Haar haar strak naar achteren, ogen iets te open, iets te warm. Alsof ze iets wil zeggen, maar het niet durft.
‘Gewoon moe,’ zeg ik. ‘Lang weekend gehad.’
‘Je ziet er witjes uit. Met grote wallen. Wil je praten?’
‘Ik ga maar eens aan de slag.’ Ik wijs naar mijn bureau.
Maureen knikt. Dan verandert haar blik, als een gordijn dat wordt dichtgetrokken en ze loopt met een korte knik weg.

Ik blijf nog even staan, zet mijn tas neer, start mijn computer en probeer te werken. Maar het lukt niet. Mijn gedachten glijden telkens af naar de enveloppen. De handschriften. De geur van het papier toen ik de laatste openmaakte. Mijn vingers trilden. Niet van spanning, maar misselijkheid. Onbehagen. Schaamte misschien ook. Wat overkomt me toch. En, belangrijker, hoe om ik ongeschonden uit deze ellende? Iedereen kent Evert Kamperman. Als mijn naam ooit samenvalt met de zijne…

Enveloppen

Ik sta op en loop naar de kast in het magazijntje. Achter de ordners en het krat met wijn voor klanten vind ik een open pak enveloppen. Grijs. Glad papier, met het bekende vierkantjespatroon aan de binnenkant. Precies zoals ik ze kreeg. We gebruiken ze vaak, realiseer ik me nu. Als iets vertrouwelijks mee moet — een offerte, een splitsingsakte, een erfverklaring. Dan schuiven we de documenten erin zodat niemand kan meelezen. Soms voegen we een retoursticker toe. Iedereen op kantoor pakt ze weleens. En iedereen die met ons zaken doet, kan ze krijgen. Mijn hart bonkt. Wie kan het zijn? Is het Dennis, de man die een huis bij me kocht, de vriend van meneer Hoeks waarmee ik regelmatig afsprak in een gehuurde tiny house? Ja. Dennis Kock. Wie kan het anders zijn? Of Maureen? Nick? Of de oude meneer Hoeks? Twijfel draait door mijn maag.

Ik loop terug naar mijn bureau en ga zitten. Neem een slok water. Mijn mond is droog. Ondanks dat het 23 graden is, kijkt de lucht grauw. Precies zoals ik me voel. Somber. Donker. Leeg.
Maureen komt vandaag niet meer terug. Mijn collega is ergens buiten met een klant. Ik ben alleen.
En ik ben misselijk. Vandaag niet van de wijn, loom en troostend, maar van angst. Wat als het geen spelletje is? Wat als iemand me echt kapot wil maken?
Ik open mijn mailbox. Klik op een willekeurig mailtje. Onderin staat mijn naam, in blauw. Mandy van Dam, senior makelaar.
Ik was er zo trots op. Heb er zolang voor gewerkt. Gebuffeld. En nu staat alles op de tocht….

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.