Makelaar Mandy: ”Deze vakantie gaan we alles vergeten’, zegt ze’

Tekst: Redactie Vriendin

1 augustus 2025

Mandy (32) is single en werkt als makelaar in een kantoor in een middelgrote stad. Mandy heeft een verhouding met haar biseksuele buurman Tijn. En wat wil haar nieuwe baas toch van haar? Of verbeeldt ze zich dat?

Volg elke doordeweekse dag haar avonturen op Vriendin.nl.

Vrijdag 1 augustus

Vanochtend heb ik Maureen een bericht gestuurd. Een vriendelijk mailtje met de vraag of ze me voorlopig alleen wil benaderen voor werkgerelateerde zaken. Dat ik vakantie heb, dat ik even afstand nodig heb. Ik heb er vijf versies over gedaan. De laatste was simpel en netjes.
Haar antwoord kwam vijf minuten later: een koel duimpje omhoog.
Een raar gevoel bekroop me. Mis ik haar eigenlijk wel?
Ergens voel ik me toch schuldig. Was het bot? Had ik het subtieler moeten brengen? Of was het gewoon nodig?

Tom

We eten yoghurt met perzik en muesli in de ochtendzon. De lucht ruikt naar nat gras. Ik probeer de sfeer licht te houden, maar er zit iets vast in mijn borst.
‘Mag ik iets vragen?’ zeg ik als we afwassen.
‘Altijd,’ zegt Saskia.
‘Tom. Wat wil hij nu eigenlijk?’
Ze zucht. Leunt met haar heup tegen het aanrechtje. ‘Hij wil nog steeds weg bij zijn vrouw. Als ik dat wil. Maar hij begrijpt ook dat ik hem niet in huis wil. Hij… snapt dat hij een soort extraatje is voor mij. En daar worstelt hij mee.’
‘En jij?’
Ze kijkt op. Haar ogen zijn zachter dan ik ze in dagen heb gezien.
‘Ik hou van hem, Mandy. Maar alles is ingewikkeld. Waarom moet het bij mij altijd zo moeilijk zijn?’
Ik haal mijn schouders op. ‘We lijken allebei wel talent te hebben voor foute liefdes.’
Saskia glimlacht. ‘Deze vakantie gaan we alles vergeten. Ik heb zin in gruwelijke seks. In spannende dates en flirterige avonden. En vooral in heel veel tijd samen met jou.’
Ik moet slikken als ik denk aan dates met anderen dan Tijn. Maar aan de andere kant… hij is weer samen met Erwin. Hij is degene die heeft gevraagd om rust en een pauze. Ik ben jong, gezond, en zo vrij als een vogel. ‘Yes,’ zeg ik tegen Saskia. ‘Wie doet ons wat.’

Camperkampioenen 2025

We breken op en rijden in stilte een tijdje. De weg slingert tussen velden, cipressen en geurige dennen. Bij een tankstation kopen we water, een doosje koekjes dat we meteen opentrekken, en een plastic strandbal met smileys erop.
Het strand komt in zicht. Achter een laag muurtje schittert de zee als gesmolten zilver. We rijden langs bordjes met namen als Camping del Mare, La Spiaggia Bella, en vinden zowaar een camping die nog één plekje vrij heeft. Hij is duur, zevenenveertig euro per nacht. Maar we aarzelen niet. De zee lonkt.

We installeren de camper met militaire precisie. De luifel schuift in één vloeiende beweging uit. De pootjes klikken vast. De grond is van steen en de haringen willen er niet in. We klappen de stoelen weer uit en zijn geïnstalleerd. Saskia balt haar vuist in de lucht. ‘Camperkampioenen 2025!’
Ik open een blikje cola en trek mijn slippers aan. Zomerjurk. Warme huid. Alles klopt ineens.

Dan wandelen we naar het campingbarretje. Het ligt op een houten terras met uitzicht op zee. Er staan stoelen met blauwe kussens. De geur van zonnebrand en zout water hangt in de lucht. Er klinkt muziek uit een oude speaker.
We nemen plaats. Bestellen een ijsje. Citroen voor mij, stracciatella voor Saskia. Onze knieën raken elkaar onder tafel. De zon zakt langzaam richting de horizon.
‘Morgen zwem ik voor dag en dauw,’ zegt Saskia. Ze lacht.
Ik lik aan mijn ijsje. Ik kijk naar de horizon. Naar de streep tussen zee en lucht. En mijn lichaam zakt dieper in de stoel.

Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.