Home
Makelaar Mandy
Makelaar Mandy: ‘Hij tilt me op zet me neer op het blad. Zijn mond vindt de mijne’

Makelaar Mandy: ‘Hij tilt me op zet me neer op het blad. Zijn mond vindt de mijne’

1 oktober 2025

Mandy (32) is single en werkt als makelaar in een kantoor in een middelgrote stad. Tijn, haar biseksuele minnaar, heeft hun relatie on hold gezet. Mandy is er kapot van. En hoe gaat het verder op kantoor nu haar collega op staande voet is ontslagen?

Volg elke doordeweekse dag haar avonturen op Vriendin.nl.

Woensdag 1 oktober

Ik hoor de motor al voordat hij de straat in draait. Het gebrom is niet te missen, veel te luid voor deze keurige wijk. Hij parkeert alsof de villa al van hem is, zonnebril op, jasje losjes over de arm. Geen logo dat ik herken, maar alles aan hem straalt bravoure uit.
‘Laatste inspectie, Mandy,’ zegt hij met dat brutale lachje dat tegelijk gevaarlijk en verleidelijk is.
‘Kom, ik laat je de keuken nog een keer zien,’ zeg ik. Mijn stem klinkt zakelijker dan ik me voel.

Binnen glanzen de vloeren alsof er net een filmploeg overheen is gegaan. De BN’er met wie ik hier al twee keer eerder was strijkt met zijn hand langs het kookeiland, klopt zacht op het marmer. ‘Weet je dat ik al tien keer heb bedacht hoe ik hier een feest geef? Maar jij… jij zou pas het pronkstuk zijn.’ Zijn ogen zoeken de mijne en ik voel mijn wangen warm worden. ‘Ik vind je leuk. Als ik een vrije vogel was, dan wist ik het wel…’

Onderzoekende tederheid

Hij komt dichterbij, zo dicht dat ik zijn adem voel. Voor ik iets kan zeggen tilt hij me op alsof ik niets weeg en zet me neer op het blad. Zijn mond vindt de mijne. Geen haast dit keer. Hij kust gulzig maar langzaam, met een concentratie die me overvalt. Alsof hij elk moment wil bewaren. Zijn handen glijden traag langs mijn zij, mijn heupen, mijn rug. Geen rukken of duwen, maar een onderzoekende tederheid. En ik word weer overspoeld door dezelfde gedachten als de eerste keer dat hij me zo dominant nam. Het Fok-it-gevoel. Dit moment neem ik. Na alle pech van de afgelopen weken en alle stress, ga ik nu niet denken aan integerheid en plichten.

Ik voel hoe mijn hartslag omhoog jaagt. Mijn benen klemmen zich vanzelf om zijn middel, mijn handen grijpen zijn nek. Hij beweegt tegen me aan in een ritme dat steeds dieper wordt, langer, warmer. Zijn lippen dwalen langs mijn kaaklijn, zijn adem zwaar en hees. Ik kreun zacht, half in zijn mond.
Een flits. De jonge knul van gisteren, die blik vol scherpte, zijn houding alsof hij door me heen keek. Ik ril, voel mijn buik verstrakken. Heel even lijkt het of hij hier, nu, voor het raam staat. Maar mijn gespierde toyboy trekt me dichter naar hem toe, kust me opnieuw, en de schaduw verdwijnt. Mijn lijf wint. Mijn gedachten verliezen.

Het tempo bouwt zich langzaam op, geen haast maar een trage spanning die zich vastbijt. Zijn handen houden me stevig vast, zijn heupen zoeken de mijne. Ik geef me over, voel de warmte opstapelen tot een golf die me meesleurt. Mijn vingers klauwen in zijn rug, ik hoor mezelf kreunen zonder filter. Hij fluistert mijn naam, streelt met zijn lippen over mijn hals en kust me nog eens alsof hij me wil inpakken voor later.

Afscheid

Dan kijkt hij me aan, zijn voorhoofd tegen het mijne gedrukt. Zijn adem mengt zich met de mijne, zijn ogen blijven zoeken of ik er nog ben. Het voelt alsof hij even wil zeggen dat dit meer is dan een nummer voor zijn kladblok. Ik laat het toe, omdat dit voelt als een afscheid dat zacht moet zijn.

We blijven zo, verzonken in de stilte na de storm, nog even dicht tegen elkaar. Zijn hand strijkt langzaam door mijn haar, zijn duim over mijn wang. Een gebaar zo teder dat het me bijna ontroert. Ik sluit mijn ogen, houd mijn handen nog even op zijn borst, voel de hartslag onder mijn vingers. En heel even stel ik me voor dat we niet hoeven los te laten.

Na tien zalige minuten waarin ik zweefde in helemaal niets, kleden we ons aan. Hij trekt zijn jasje recht. Zijn lach is minder brutaal nu, zachter. Dit was de figuurlijke streep eronder, gezet in vuur en huid.

Ik race terug naar kantoor en werk haastig wat mailtjes weg om mijn verloren tijd in te halen. Als ik thuis een plas doe, stuurt Nick een bericht. Even ben ik bang dat ik betrapt ben of dat er iets aan de hand is, maar hij heeft vrolijk nieuws. De aanbetaling is binnen, de bedenktijd voorbij. Het contract is definitief. Verkocht.

Twee keer raak

Blij open ik een blikje fris en pak wat borrelnootjes. Het is heerlijk zonnig en op mijn balkon voelt het als een kleine twintig graden. Ik zak achterover in mijn stoel, trek mijn benen op en voel de lach in mijn gezicht groeien. Eerst zijn lichaam, nu zijn geld. Goede seks én een dikke bonus, dankzij dezelfde man. Twee keer raak in één dag. Het voelt bijna onfatsoenlijk, en dat maakt het stiekem nog beter. Spannender. Stouter. Ik snuif en neem een grote slok. Vandaag ben ik onoverwinnelijk. Femme fatale Mandy.

Mijn huid gloeit nog, mijn lijf tintelt, en tegelijk zie ik mijn bonusoverzicht groeien. Het voelt een beetje alsof ik het genot van daarnet heb verzilverd. Alsof ik mijn kreunen en hijgen linea recta heb laten uitbetalen. Een foute vrouw, maar toch weer niet. Eerst het marmer onder mijn rug, nu de cijfers op mijn rekening. Eén man, twee cadeaus. Niemand weet dit. Het is alleen van mij. Mijn kleine geheim: dat ik vandaag niet alleen seks heb gehad met een BN’er, maar dat hij me daarna óók nog heeft betaald zonder dat hij het zelf doorhad. Dat maakt het onweerstaanbaar.

Ik sluit mijn ogen, geniet van de zon op mijn gezicht en laat de hitte van mijn lijf en de koude zekerheid van provisie samensmelten. Seks én geld, passie én provisie — de combinatie voelt zo schaamteloos lekker dat ik diep moet uitademen om mezelf tot kalmte te dwingen.

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.