Lennie: “De seks was altijd een feest”
28 september 2012
“Na twintig jaar zoeken heb ik eindelijk de ware gevonden. Nee, hij is geen stoere vent van twee meter, waar ik altijd naar verlangde. Maar met niemand kan ik fijner knuffelen dan met hem, niemand die zo’n betoverende lach heeft.”
“Na twintig jaar zoeken heb ik eindelijk de ware gevonden. Nee, hij is geen stoere vent van twee meter, waar ik altijd naar verlangde. Maar met niemand kan ik fijner knuffelen dan met hem, niemand die zo’n betoverende lach heeft.”
"Mijn grote liefde is nu vijf maanden oud: het is mijn zoon Tom. Hij is geboren uit een verboden relatie. Tom is verwerkt door een man die getrouwd was met een ander. Dat was hij toen ik hem leerde kennen, en dat is hij nog steeds. Tegen beter weten in heb ik jaren gedacht en gehoopt dat deze man, Rens, ooit voor mij zou kiezen. Rens liet mij in die waan. Hij heeft mij versierd tijdens eindeloze praatsessies, waarin hij vertelde dat hij met mij zoveel meer kon delen dan met zijn eigen vrouw. Op een gegeven moment deelden we niet alleen meer vele intieme gespreksonderwerpen, maar ook het bed. Ik werd smoorverliefd.
Ik kon met Rens overal over praten en de seks was altijd feest. Tenminste, als we elkaar konden zien. Het eerst jaar werkten we samen, maar toen hij gedwongen van baan veranderde zagen we elkaar maar een of twee keer per maand. Vaker kon hij geen tijd voor mij maken. Hij vond dat net zo verschrikkelijk als ik, zei hij, maar daar heb ik vaak aan getwijfeld. Ik was zo verliefd op Rens dat ik voor hem wel naar het andere eind van de wereld had willen emigreren. Iedereen had ik voor hem willen opgeven, zelfs mijn ouders, met wie ik toch een hechte band heb.
Maar Rens durfde niet voor mij te kiezen. Altijd had hij excuses: zijn kinderen waren te jong, zijn vrouw te depressief, toen weer was zijn huis teveel in waarde gezakt om nu een scheiding door te zetten, dat zou hem teveel geld kosten. Achteraf snap ik niet dat ik het zolang gepikt heb. Maar ik was verblind en dacht: liever dit beetje aandacht en liefde van hem, dan niets.
Tot ik zwanger werd. Het was een complete verrassing maar ik was er meteen heel blij mee. De avond dat ik het Rens vertelde, had ik een stille hoop dat nu alles zou veranderen. Maar toen ik de paniek in zijn ogen zag bij mijn blije boodschap wist ik al dat dit er echt niet in zat. Inderdaad: hij stelde voor dat ik abortus zou laten doen. Die avond heb ik mijn ogen uit mijn hoofd gehuild. Heel even heb ik overwogen naar hem te luisteren. Maar toen ik de volgende dag wakker werd, was het net alsof er een mist was weggetrokken in mijn hoofd. Een abortus? Absoluut niet! Ik wilde dit kind. Alleen. Want met Rens zou het toch nooit iets worden. En wilde ik eigenlijk wel zo'n slapjanus voor mijn kind, een man die al jaren zijn vrouw bedroog maar nooit tot daden kwam? Nee!
Ik heb het uitgemaakt en heb daar nooit meer over getwijfeld. Ondanks al Rens' smeekbedes. Ik was opeens helemaal klaar met hem. Het alleenstaande moederschap is zwaar maar ik ben ontzettend blij met Tom. En met het feit dat zijn komst mij heeft wakker geschud. Eindelijk ben ik los van een man die mij absoluut niet waard was!"
Tekst: Lydia van der Weide
