De vriendin van Angelique overleed een half jaar na haar diagnose

4 april 2024

Het verlies van een dierbare is ongelooflijk verdrietig. Over hem of haar praten, kan soms helpen. Wie was degene die overleed en wat is zijn/haar verhaal? Deze week vertelt Angelique (47) over haar beste vriendin Kirsten die in 2020 overleed. “Met pijn in haar hart moest ze haar twaalfjarige dochter achterlaten.”

Angelique: “Kirsten en ik leerden elkaar negen jaar geleden kennen via mijn dochter Courtney (toen vijf jaar) en Kirstens hondje Flash. Elke ochtend als ik Courtney naar school bracht, kwamen we Kirsten en Flash tegen. Ze woonden bij ons in de buurt en Courtney was dol op dat beestje. Steeds nam ze dus alle tijd om hem op straat lekker te knuffelen. Zo raakten Kirsten en ik aan de praat met elkaar.”

Diepgaande gesprekken

“Zelf was ze ook moeder van een dochter; Ruby. Zij was toen acht jaar en zat op paardrijden. Iets wat Courtney ook graag wilde, dus al snel zagen Kirsten en ik elkaar niet alleen op straat, maar ook op de manage. Ruby was Courtney’s grote voorbeeld. Ze hielp haar vaak met het opzadelen en borstelen van de paarden. Ondertussen praatten Kirsten en ik veel. Ze vertelde dat ze een turbulent leven achter de rug had waardoor ze nogal wat dingen had meegemaakt. Zelf had ik ook een rugzak aan ervaringen en gebeurtenissen, dus dat bond ons. Net als dat we allebei alleenstaande moeder waren.
Op mijn beurt vertelde ik over mijn christelijke geloof. Ik was daar op latere leeftijd mee in aanraking gekomen en had er echt mijn berusting in gevonden. Door mijn geloof lukte het mij om de dingen die ik had meegemaakt te verwerken. Kirsten vond dit erg inspirerend en wilde er graag meer over weten. Van huis uit was ze (net als ik) niet gelovig opgevoed, dus al snel hadden we veel diepgaande gesprekken over het christendom. Ook ging ze vaak mee naar de kerk.”

Steun en toeverlaat

“Na ongeveer vier jaar werd mijn moeder ernstig ziek. Dit was een zware tijd voor mij, maar gelukkig kon ik rekenen op de onvoorwaardelijke steun van Kirsten. Zo bood ze me altijd een luisterend en troostend oor en paste ze regelmatig op Courtney. Ze was echt mijn grote steun en toeverlaat, ook nadat mijn moeder overleed.”

Nummer één

“Kirsten stond zo positief in het leven. Een relatie hoefde niet meer voor haar, want Ruby was haar nummer één. Ze vond het heerlijk om samen met haar leuke te dingen te doen. Werken vond ze eigenlijk zonde van haar tijd. Ze deed het wel, zoals werken in de kringloopwinkel, maar het liefst was ze gewoon fulltime moeder, zodat ze er altijd voor Ruby kon zijn.”

Vernietigende uitslag

“Helaas bleek Kirsten in maart 2020 ziek te zijn. Ze wist niet precies wat het was, maar ze voelde aan alles dat het niet goed met haar ging. Vooral omdat ze erge buikpijn had. Na een bezoek aan haar huisarts werd ze voor verder onderzoek doorgestuurd naar het ziekenhuis. Omdat ze ondertussen een gele gloed kreeg, vermoedden de artsen dat ze problemen met haar lever had. Vandaar dat ze een stent in haar galblaas kreeg, maar dat hielp niet. Daarom werden er meer onderzoeken gedaan en ik ging overal met haar mee naartoe. Na een maand kregen we de vernietigende uitslag: Kirsten had alvleesklierkanker. Er was niks meer aan te doen, behalve levensverlengende chemobehandelingen.”

Zieker en zieker

“Vanaf dat moment stak Kirsten haar kop in het zand. Ze wilde er gewoon niet aan dat ze ging overlijden en Ruby achter moest laten. Hoelang Kirsten nog precies had, was niet helemaal duidelijk. In ieder geval niet zo heel lang. Vol moed begon ze met de levensverlengende chemotherapie. Hoewel Kirsten beter wist, hoopte ze dat ze daarmee zou genezen. Helaas werd ze alleen maar zieker en zieker. Het was echt vreselijk om haar zo te zien aftakelen.”

Weekje weg

“Die zomer zijn we met de meiden nog een weekje naar Center Parcs in Zandvoort geweest. Dat was echt een heel mooie week waarin we veel hebben gepraat, gelachen en genoten. Ook hadden we het over Ruby. Het was al duidelijk dat zij na het overlijden van Kirsten bij haar vader zou gaan wonen. Ik beloofde haar er altijd voor Ruby te zullen zijn. Dat ze haar moest achterlaten, vond ze echt het ergste wat er was. Het is natuurlijk ook vreselijk om je moeder op zo’n jonge leeftijd al te moeten verliezen. Ruby was op dat moment nog maar twaalf en Kirsten 41 jaar.”

Vanaf vakantie naar de hospice

“Na Center Parcs wilde Kirsten heel graag nog een week op vakantie naar Drenthe met Ruby en familie. Dat hebben ze ook gedaan, maar halverwege ging het zo slecht met Kirsten dat ze vanaf Drenthe met een ambulance naar de hospice werd gereden. Daar overleed ze de volgende nacht.
Het was een ontzettend groot verlies. Ik kan nog steeds niet begrijpen waarom Kirsten zo vroeg al moest gaan. Misschien dat het haar tijd was, maar dan blijft bij mij nog steeds de vraag waarom?”

Trots

“Met Ruby heb ik gelukkig nog veel contact. We appen vaak en zien elkaar minimaal één keer per maand. Het gaat goed met haar, maar ze mist haar moeder natuurlijk enorm. Dat ze inmiddels al een echte dame is geworden, vind ik heel mooi. Ik weet zeker Kirsten hartstikke trots op haar zou zijn.”

Grote inspiratiebron

“Ik had zo’n bijzondere band met Kirsten, ik ben heel blij dat ze in mijn leven is gekomen. Wat ik in de periode voor haar overlijden alleen erg heb gemist, is goede, professionele begeleiding. Ik merkte dat er voor directe familie veel hulp en begrip was, maar voor vrienden en vriendinnen een stuk minder. Daarom werd Kirstens overlijden voor mij een grote inspiratiebron om zelf rouwtherapeut en stervensbegeleider te worden. Ik werkte op dat moment als re-integratie- en life coach en heb me volledig omgeschoold. Uiteindelijk heb ik hiermee Kirstens overlijden in iets positiefs kunnen omzetten. Toch neemt dat niet weg dat ik haar nog iedere dag mis. En dat zal denk ik altijd zo blijven…”

Tekst: Renée Brouwer
Foto: eigen foto (links: Angelique en dochter Courtney, rechts: Kirsten en dochter Ruby)

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.