Vriendin 53: 3 thuishulpen over de bezuinigingen in de zorg

30 december 2015

‘Of wij komend jaar nog werk hebben? Geen idee’

‘Of wij komend jaar nog werk hebben? Geen idee’

Thuishulpen Annet, Petra en Marita zagen hun werk door de bezuinigingen de laatste jaren drastisch veranderen. “Het is zo onpersoonlijk geworden. Mensen worden als nummers behandeld.” Nu staan hun banen op de tocht.

Petra (43) heeft zich deze ochtend ziek gemeld op haar werk, omdat ze er helemaal doorheen zat. Even overwoog ze het interview ook maar af te zeggen. Ze houdt haar hand tegen haar haar kin: “Echt, het zit me tot hier. Dikke wallen onder mijn ogen van het huilen. Nauwelijks geslapen.” Met haar collega’s Marita (53) en Annet (56) zit ze rond de houten eettafel bij Marita thuis in Lelystad. Zij herkennen haar gevoel maar al te goed. Alle drie werken ze als thuishulp voor thuiszorgorganisatie TSN, die op de rand van een faillissement balanceert. Als het bedrijf omvalt, zullen 12.000 thuishulpen hun baan verliezen. TSN zit al langer in zwaar weer en kondigde eerder dit jaar aan de lonen met twintig tot dertig procent te verlagen naar tien euro per uur. 

Een klap in het gezicht van Marita, Petra en Annet, die door de ingrijpende veranderingen in de zorg al langer op hun tandvlees lopen. Ze deden hun werk altijd met veel plezier en met hart en ziel. Annet en Marita sinds vijftien jaar en Petra al vijfentwintig jaar. Elke week stonden ze weer trouw voor de deur. De blijdschap van de cliënten gaf voldoening.

Gejaagd gevoel
Sinds de forse bezuinigingen die staatssecretaris van Volksgezondheid Martin van Rijn dit jaar doorvoerde, is de lol in hun werk steeds vaker ver te zoeken. De overheid schrapte circa dertig procent van het budget. Gemeenten probeerden hierdoor de zorg steeds goedkoper in te kopen. Het aantal uren hulp voor ouderen, chronisch zieken en gehandicapten werd drastisch verminderd. Niet alleen voor cliënten, ook voor thuiszorgmedewerkers had dat grote gevolgen. Marita: “Voorheen had ik drie uur de tijd voor één cliënt, nu is dat nog maar anderhalf uur. Om aan mijn uren te komen, moet ik bij meer cliënten op een dag langs. De drive voor mijn werk wordt daardoor minder. Het is moeilijk om het plezier er nog in te houden op deze manier. Ik krijg er een heel gejaagd gevoel van.”

Lees het hele verhaal in Vriendin 53.