Vriendin 47: Ilse werd gekoppeld aan haar man
23 november 2016
Ilse (37) had na een scheiding haar leven net weer op de rit, toen haar beste vriendin de ideale man voor haar tegenkwam. Ilse beweerde geen interesse te hebben. Maar het liep anders: ze is nu met hem getrouwd. “Ik vond hem meteen leuk.”
Ilse (37) had na een scheiding haar leven net weer op de rit, toen haar beste vriendin de ideale man voor haar tegenkwam. Ilse beweerde geen interesse te hebben. Maar het liep anders: ze is nu met hem getrouwd. “Ik vond hem meteen leuk.”
'We werden allebei met een smoes naar het feest gelokt'
Ilse: “Ik was een jaar getrouwd met mijn man en heel gelukkig, tot hij een vriendin bleek te hebben. Wonderlijk genoeg was ik in eerste instantie niet boos, maar meer benieuwd naar wie zij was. Als mijn man verliefd op haar was, moest ze wel een bijzonder persoon zijn. Maar toen hij bij zijn opa ging wonen om na te denken, besefte ik wat er was gebeurd en werd ik alsnog boos. Ik ben naar hem toe gereden om hem zijn post te brengen, smeet die in zijn gezicht en gaf hem zo’n harde klap dat ik mijn hand op drie plaatsen brak. Een actie die totaal niet bij me past, het was pure ontlading. Ik was ontzettend verdrietig. Mijn verdriet stopte ik niet weg, want dan zou het alleen maar wonden achterlaten. Ik ging er juist diep doorheen. Dan was ik er maar vanaf, dacht ik. Zo sliep ik naast mijn bed op de grond, omdat ik de zachtheid en warmte van het matras en de dekens niet kon verdragen. Door mijn pijn fysiek te maken, kon ik het leed in mijn hoofd beter hebben. Mijn familie en vrienden waren boos op mijn ex, maar ik vond de waarheid minder zwart-wit. Het was een egoïstische actie van hem geweest, maar hij was er nooit op uit geweest om mij te kwetsen. Onze scheiding deed hem net zo veel pijn als mij.”
Eigenwaarde
“Ik bleef drie jaar alleen. Als freelance journalist en schrijver werkte ik me uit de naad om in mijn eentje de hypotheek op te hoesten. Dat het lukte, deed mijn eigenwaarde goed. Ik wilde ook een boek schrijven. Tijdens mijn huwelijk voelde ik me schuldig als ik mijn tijd daaraan besteedde, in plaats van aan mijn man en het huishouden. Maar in mijn eentje kon het ineens wel. Ik schreef een feelgoodroman en vond een uitgever. Omdat ik het bij nader inzien niet goed genoeg vond, trok ik die roman terug en begon aan een nieuw boek.”
‘Happy in mijn eentje’
“Ik werkte hard en leefde zuinig: geen nieuwe kleren, geen vakanties. Met mezelf sprak ik af dat ik geen relatie en geen seks zou hebben tot de laatste punt van mijn manuscript was gezet. Ik heb een tijdlang wel veel gedate. Met een rijke kunstschilder, een buurman, een volkszanger, een vrachtwagenchauffeur… Ik ontmoette ze via datingsites, bij een tankstation of tijdens het uitlaten van de hond. Superleuk en interessant, al die aandacht, maar ik heb met geen van hen zelfs maar gezoend. Een man was niet mijn prioriteit. Maar op een dag zei mijn vriendin Mona tegen me: ‘Ilse, ik heb je man gevonden. Bas is precies wat jij wilt: groot, blond, creatief en rustig. Dit is hem gewoon.’ Ze had het over een architect in mijn woonplaats, voor wie zij als fotograaf net een klus had gedaan. Leuk, maar ik hoef hem niet, daar kwam mijn reactie op neer. Die reactie viel haar tegen, maar ik had eindelijk wat ik wilde: ik had onlangs kennis gemaakt met de uitgever van mijn nieuwe boek en was net over mijn liefdesverdriet heen. Ik was happy in mijn eentje en leefde mijn droom. Dus ik wilde hem niet ontmoeten."
Lees het verhaal verder in Vriendin 47.