Vriendin 46: Pauline is het kind van een tienermoeder
10 november 2015
“Mijn oudere zus is eigenlijk…mijn moeder”
“Mijn oudere zus is eigenlijk…mijn moeder”
Toen Pauline (33) zestien werd, hoorde ze dat haar moeder eigenlijk haar oma was. Haar echte moeder bleek haar veertien jaar oudere zus Petra. “‘Ik hield meteen van jou’, snikte mijn zus. Al die emoties, die tranen… ik kon er niet zoveel mee.”
Pauline: “Laatst waren Petra en ik in een museum. Er was een rondleiding en wij waren de enigen die echt geïnteresseerd leken. De gids richtte zich daarom helemaal op ons. Opeens onderbrak hij zijn verhaal en vroeg: ‘Zijn jullie moeder en dochter?’ Petra en ik verstijfden allebei. Het bleef even stil, totdat zij zei: ‘Welnee, zussen.’ Ze ontweek mijn blik. De man verontschuldigde zich, zei lachend dat we in ieder geval allebei even mooi waren. We liepen verder, maar ik kon me niet meer concentreren op zijn verhaal. En ik zag dat ook Petra van slag was. Dit was ons nog nooit gebeurd! Voor de buiten- wereld zijn wij zussen, niemand die daar ooit aan twijfelt. Toen we het museum verlieten, mompelde Petra: ‘Ik moet nodig afvallen. Dan lijk ik vast weer wat jonger.’ Verder hebben we er niet meer over gepraat. Ons grote geheim is nu eenmaal taboe. Maar eigenlijk zou ik dat best anders willen.”
Gewoon een nakomertje
“De gids uit het museum had gelijk: Petra is mijn moeder. Maar dat weet haast niemand. Alleen mijn ouders, mijn vriend, mijn twee beste vriendinnen en Petra’s man. En misschien de beste vriendinnen van Petra. Al kan het heel goed zijn dat zij er nooit over gepraat heeft, omdat het voor haar zo emotioneel is. Zelfs haar andere kinderen zijn niet op de hoogte. Maar die zijn nog jong: twaalf en tien. Er komt vast een dag dat Petra gaat vertellen dat ze een halfzus hebben. Wie weet als ze zestien zijn? Zo oud was ik, toen ik de waarheid hoorde. En mijn hele wereld op z’n kop kwam te staan. Ik wist niet beter of ik was een nakomertje in het gezin waar ik opgroeide. Mijn eerste herinnering dateert van mijn vijfde verjaardag: ik kreeg de knalrode fiets die ik graag wilde. Natuurlijk was ook Petra daarbij. Ze woonde toen nog net thuis. Ik was dol op haar, we hadden een hechte band. Maar de band met mijn moeder was ook prima, ik heb er nooit aan getwijfeld of zij mijn echte moeder wel was. Waarom zou ik? De vrouw die mij elke dag stond op te wachten op het school- plein, was misschien wat ouder dan de meeste andere moeders uit ons dorp, maar als kind was ik daar totaal niet mee bezig. Ze was ontzettend lief en gaf me alle liefde die een kind zich maar kan wensen.
Lees het hele verhaal in Vriendin 46 van deze week of praat mee op het forum.
