Placeholder

Vriendin 16: Corine werd tot haar grote geluk tóch moeder

Acht jaar geleden wist Corine (53) het zeker: ze was in de overgang. Wel wat vroeg, op haar 44ste, maar een zwangerschap kon het niet zijn, want dat was nooit gelukt. Of zou ze toch… ? “Pas bij de echo, toen ik het hartje zag kloppen, besefte ik dat ik moeder zou worden.”

Acht jaar geleden wist Corine (53) het zeker: ze was in de overgang.
Wel wat vroeg, op haar 44ste, maar een zwangerschap kon het niet zijn, want dat was nooit gelukt. Of zou ze toch… ? “Pas bij de echo, toen ik het hartje zag kloppen, besefte ik dat ik moeder zou worden.”

'In de overgang? Ik bleek zwanger' 

 

Corine: “Ik heb altijd een sterke kinderwens gehad. Ik had ook een voorgevoel dat ik moeder zou worden. Toch werd ik niet zwanger. In de paar langere relaties die ik had, bleef mijn kinderwens onvervuld. Op mijn 25ste, kort nadat ik een spiraaltje had laten plaatsen, heb ik een eileiderontsteking gehad. Ik lag een paar dagen in het ziekenhuis en had veel pijn.

Toen ik een paar jaar later maar niet zwanger werd, ging ik ervan uit dat die ontsteking blijkbaar meer schade had aangericht dan ik destijds besefte. Ik durfde er al niet meer op te hopen, totdat een van mijn vriendinnen – jaren later, ik was al ver over de veertig – droomde dat ik een kind zou krijgen. Dat klinkt heel zweverig, maar zij is hartstikke nuchter. Ze had zo’n rotsvast vertrouwen in haar voorgevoel, dat ze me meenam naar haar gynaecoloog.

Uit de onderzoeken die ik daar onderging, bleek dat er niets met mij aan de hand was. Dat is natuurlijk fijn om te horen, maar als je nog nooit zwanger bent geraakt, wil je toch weten hoe dat komt. Enkele maanden na die onderzoeken werd ik tot mijn grote verrassing tóch zwanger. Mijn vriend en ik waren in de wolken, maar we vonden het ook super spannend.

Ik was inmiddels 43 en wist dat de kans op een miskraam op die leeftijd vrij groot is. Daarbij is er ook een groter risico dat er iets niet in orde is met je kindje. Ik was dus alert op elk pijntje. Ik probeerde wel van mijn zwangerschap te genieten, maar maakte me heel veel zorgen. Na drie maanden ging het fout. Ik was bij een vriendin, toen ik begon te vloeien. Ik wist meteen dat het mis was en heb ook geen seconde hoop gehad.”

Zo moe
“Een jaar na de miskraam was ik ineens huilerig. Ik had me juist steeds beter gevoeld, maar nu herkende ik mezelf en mijn eigen lijf niet meer. Ik voelde me zo anders dan normaal en ik was zo moe. Een oudere vriendin herkende mijn klachten: ‘Ja meid, zo gaat dat, hè? Dat is je leeftijd. Wacht maar tot de opvliegers komen.’ De overgang dus. Ik vermoedde het al. Het zou wel vroeg zijn, ik was pas 44 jaar, maar ik wist ook dat je, voordat je echt in de overgang komt, al jaren vage klachten kunt hebben. Ik vond het maar niets.

Na een tijdje begonnen mijn borsten pijn te doen. Ook dat schoof ik af op de hormonen. Alles staat met elkaar in verbinding, toch? Het kwartje wilde maar niet vallen. Ik had het hoofdstuk zwangerschap blijkbaar zo goed afgesloten, dat ik er echt niet meer aan dacht. Pas toen mijn menstruatie wel heel erg lang op zich liet wachten, flitste het door mijn hoofd dat ik weleens zwanger kon zijn. Maar ik duwde de gedachte snel weg, durfde er niet op te hopen. Een paar dagen later ging ik toch maar naar de drogist voor een zwangerschapstest. Dan zou ik een zwangerschap kunnen uitsluiten.”

Bezorgd en blij
“De test was kraakhelder, en de twee die ik daarna ter controle deed ook: zwanger! Mijn eerste emotie was bezorgdheid. Ook was ik erg aangeslagen. Ik was niet in de overgang, maar zwanger… ik kon het gewoon niet geloven. Daarna kwam de blijdschap: zou ik tóch nog moeder worden?"

Lees het hele artikel in Vriendin 16.

Herkende jij je zwangerschap ook niet meteen als zwangerschap? En hoe ging jij met die verandering in je leven om? Mail je verhaal naar post@vriendin.audax.nl of reageer op ons forum.