Viva o futebol
20 juni 2014
Hoewel Stefanie niets heeft met het WK en Oranje, kan ze niet om de oranjegekte heen.
Hoewel Stefanie niets heeft met het WK en Oranje, kan ze niet om de oranjegekte heen.
Ik ben geen voetbalfan en doe zeker niet mee aan voetbalgekte. Knap, dat Nederland twee wedstrijden heeft gewonnen, maar dat is voor mij geen reden om mij in oranje uit te dossen. Toch wil ik mijn dochter best helpen.
‘Kom jij nog bij de Albert Heijn?’ vraagt Deborah.
‘Daar doe ik bijna nooit boodschappen.’
‘O jammer, ik wil een WK-jurkje.’
Deborah moet de hele dag werken en is bang dat de oranje jurkjes snel uitverkocht zullen zijn. Vooruit, ik ben vrij en wilde toch nog bananen kopen.
Om korting te krijgen, moet ik eerst een bonuskaart bij de servicebalie halen. De vriendelijke verkoopster geeft uitleg, maar ik wil eigenlijk geen extra pasje in mijn portemonnee.
Adriana loopt achter een miniboodschappenkarretje. Ik leg daar een tros bananen in. Daarna zoeken we het WK-jurkje. We stuiten al gauw op een muur van oranjeartikelen.
‘Super 14 team’ staat op de jurkjes. Ik weet niet waar dat op slaat, maar deze moeten het zijn. ‘Als ze maar niet denken dat ik het jurkje voor mezelf koop!’ bedenk ik mij, wanneer ik Deborah’s maat er tussenuit pak.
‘Mag ik deze?’ vraag Adriana. Ze schudt een sambabal met een hamsterkop erop heen en weer. Het handvat en de achterkant van de kop zijn knaloranje. De hamsterwangen zijn versierd met rood, wit, blauw. Ik ben helemaal geen uitgesproken nationalist, maar goed, ik snap dat de hamster met zijn schattige oogjes kinderen aanspreekt. Vooruit dan maar.
‘Dank je wel, mama!’ De sambabal klinkt nu nog uitbundiger.
Voor de grote boodschappen neem ik Dirk mee. Als we samen met Adriana bij de Aldi zijn, mag ons meisje hagelslag uitkiezen.
‘Wil je drakenhagelslag of piratenhagelslag?’
‘Nee, die!’
Het kan niet missen: in het schap staan pakken oranje hagelslag met eveneens oranje choco shirtjes erin. Oké, we zouden toch al hagelslag kopen.
Bij de volgende supermarkt zet Dirk een doos oranje tompoucen in de kar. Ach, die zijn gewoon lekker. De bovenste laag is natuurlijk oranje en er zijn rode, witte en blauwe hagelslagkorreltjes overheen gestrooid. Het etiket wemelt van de E-nummers die deze vrolijke kleuren mogelijk maken.
Adriana en ik gaan nog even naar het Kruidvat in het buurtcentrum.
‘Ik ben op mijn eigen fiets!’ zegt Adriana trots tegen de caissière.
‘Dan heb ik wel iets voor jou.’
De jonge vrouw grabbelt onder de toonbank en overhandigt haar een klein zakje met een sleutelhanger erin. Ah, neeeeeeh: ‘Brasil 2014!’
