Vakantiedroom
13 februari 2015
Stefanie (41) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 3,5 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al 16 jaar!
Stefanie (41) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 3,5 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al 16 jaar!
Mijn telefoon gaat. Ik vis hem uit mijn jaszak.
‘Met Faith.’
Teleurstelling klinkt in haar stem.
‘Ik heb geen goed nieuws. De vakantie gaat niet door.’
Faith heeft een vakantie geboekt bij ‘De Dolfijn’, een organisatie die begeleide reizen organiseert voor mensen met een licht verstandelijke beperking. De nadruk mag op ‘licht’ gelegd worden, want Faith heeft de reis behoorlijk zelfstandig geregeld en heeft er zelf voor gespaard.
Zij wilde graag eens naar de zon en besloot met een reisgezelschap op vakantie te gaan.
Ongeduldig wachtte Faith tot de brochure van De Dolfijn voor 2015 eindelijk uit kwam. Via de website bestelde ik die voor haar.
‘Is de brochure er al?’ vroeg Faith, nog geen twee dagen later.
Gelukkig lag het vakantieboek binnen een week op de mat. Aangestoken door Faiths enthousiasme, keken we geïnteresseerd met haar mee.
Acht dagen Toscane leek Faith wel wat. De foto’s beloofden een prachtige vakantie.
Het inschrijfformulier bevatte persoonlijke vragen, die onder andere betrekking hadden op haar beperking. Faith vond dat vervelend, maar ze had het voor de reis over en werkte goed mee.
‘Heb je al wat over die vakantie gehoord?’ Het werd een bijna dagelijks terugkerende vraag.
Er kwam een ontvangstbevestiging.
‘Dit is geen bevestigingsbrief van uw reis!’ Maar het leek al zo echt.
Omdat Faith voor het eerst een reis bij De Dolfijn geboekt had, nam een medewerkster contact met haar op. Ik hoorde de vrouw aan de andere kant van de lijn af en toe lachen. Faith sprak duidelijk, vrolijk en grappig. De ongeduldige Faith was niet te horen.
Nog een paar extra inschrijvingen en de reis zou bevestigd worden.
‘Weet je al of de reis doorgaat?’
‘Nee, nog niet.’
‘Het duurt wel lang. In januari zouden we toch antwoord krijgen.’
‘Januari of februari.’
‘Het zal toch wel doorgaan?’
‘Vast wel. ‘
Faith durfde te dromen: op vakantie naar een warm land, zonder ouders.
‘Och, gaat het niet door?’
Samen met haar zak ik een beetje door de grond. Ik vind de juiste woorden niet. Faith praat er maar over door dat ze nu nooit op vakantie zal gaan en dat altijd alles verpest wordt en dat de tweede keus naar Turkije vast ook niet doorgaat.
Mijn ongeduldige, vrolijke, oprechte, iets onbehouwen, maar toch nette en doorzettende Faith. Ik gun haar de reis naar Alanya zo en hoop dat deze tweede keus wel doorgaat. Ze heeft het verdiend!
