Uit het oog, in het hart!
11 april 2014
Als Dirk een nachtje niet thuis slaapt, voelt dat best vreemd. Maar dat de kinderen zich zorgen maken om Stefanie, is helemaal niet nodig.
Als Dirk een nachtje niet thuis slaapt, voelt dat best vreemd. Maar dat de kinderen zich zorgen maken om Stefanie, is helemaal niet nodig.
Normaal gesproken haalt Dirk Adriana op bij de gastouder. Dit keer doe ik het. Als Adriana en ik thuiskomen, staat de soep op en is de tafel gedekt. De kinderen hebben de instructies goed opgevolgd.
We zitten met z’n vijven aan tafel. Dit is het enige moment waar ik van tevoren tegenop zag: met mijn pittige kinderen aan tafel zitten. Maar het gaat goed. Iedereen doet z’n best en het is gezellig.
Het avondritueel volgt. Ik ga met Adriana in bad. Daarna lees ik haar voor en blijf even bij haar in bed liggen. Als ze slaapt, sluip ik de kamer uit.
In de huiskamer is het stil. Ik hang een was op en open mijn laptop.
‘Wel raar dat Dirk er niet is’, zegt Faith als zij na een tijdje van boven komt. ‘Nu moet je alleen slapen.’
‘Ik ben toch niet alleen’, zeg ik, terwijl ik even stop met typen.
Nico komt thuis en pakt een glas drinken.
‘Kun je vannacht wel slapen?’ vraagt hij.
‘Dat zal wel lukken’, antwoord ik. Ik ben intussen gezellig met het bijwerken van ons fotoboek aan de gang gegaan.
Deborah heeft gesport en komt daarna paradoxaal met chocoladekoeken aanzetten.
Ze legt een koek voor mij neer. ‘Vind je het erg dat Dirk er niet is?’ vraagt ze. ‘Ik zou helemaal gek worden’, voegt ze er ter versterking aan toe. Dan grappen de kinderen dat Dirk vast met een andere vrouw in een hotel zit, maar ze krijgen mij niet op de kast. Wat hebben ze toch allemaal? Ik gun Dirk het uitje met zijn broer, waar zijn broer hem op trakteert.
‘Eigenlijk ben ik best een zelfstandige vrouw’, denk ik trots. ‘Niet zo’n hysterisch mens dat constant haar man achterna belt.’ Dirk heeft mij al gebeld. Ik was blij om zijn stem te horen. Het is prima zo.
Als ik naar bed ga, ligt Adriana heerlijk te slapen. Even voelt het vreemd. Dirk en ik slapen echt altijd samen, behalve de nacht na Adriana’s geboorte. Toen sliep ik met haar in het ziekenhuis. Dat is drie jaar geleden! Ik lig vol vertrouwen in bed en voel een sterke verbondenheid met Dirk. ‘Fijn dat het zo goed gaat tussen ons’, denk ik nog, en het kan niet anders dan dat ik met een grote glimlach in slaap val.
