Traktatie
14 maart 2014
Als Adriana en een andere jarige peuter uitdelen op de peuterspeelzaal, wordt duidelijk hoe anders ouders kunnen denken over een kindertraktatie.
Als Adriana en een andere jarige peuter uitdelen op de peuterspeelzaal, wordt duidelijk hoe anders ouders kunnen denken over een kindertraktatie.
Ik ben bezig met de traktatie voor Adriana: rozijntjes van Zonnatura in een doosje waar Kikker en zijn vriendjes op staan. Om het feestelijk te maken, steek ik in elk doosje een papieren parasolletje. Hoewel Adriana het spannend vindt om te trakteren, bewondert ze de vrolijke zonneparapluutjes.
De laatste drie kwartier mag ik in de groep meedraaien. Als ik met de traktatie bij de peuterspeelzaal aankom, heeft Adriana al een verjaardagshoed op, evenals een groepsgenootje, dat ook net jarig is geweest. Met muziekinstrumentjes erbij worden er verjaardagsliedjes gezongen. Daarna mag Adriana trakteren. Trots kijk ik hoe zij met een ernstig gezichtje de doosjes uitdeelt.
Uit grote canvastassen van het andere jarige Jetje komen langwerpige tasjes tevoorschijn, die eruit zien als cadeauverpakkingen voor flessen wijn. Een enorm verschil met de doosjes rozijnen, maar Adriana ziet dat niet. Zij is te veel onder de indruk van alle feestelijkheden.
Als we thuis zijn, zie ik dat er behalve een zakje chips ook een enorme puntzak snoep in het langwerpige tasje zit. De zak bevat: een lolly, een spekje, mini marshmallows, een snoepstok, vijf kauwgomballen, een armbandje van snoep, een rolletje appelsnoepjes, een Super Star diplolly die knispert op je tong, Candy Dou’s (wat dat ook mogen zijn) en kleine biscuitjes in stengelvorm met een dipsausje van chocolade erbij.
Ik verberg mijn ongenoegen en laat mijn dochtertje iets uitkiezen. Als ik in de keuken thee inschenk, steek ik het paaseitje dat ik voor Adriana bewaard had maar in mijn eigen mond.
Bij de winkel in het wijkcentrum wordt tenminste nog aan mij gevraagd of mijn kind een lolly mag. Nu krijgt mijn pas drie geworden meisje een complete snoepvoorraad, en nog wel op een peuterspeelzaal, waar toch enige gezondheidseducatie gepast zou zijn.
Wat is de beweegreden van een ouder om zo over de top te gaan? Moet haar kind het mooiste, grootste, meeste, lekkerste, en ik weet niet welke overtreffende trap nog meer, trakteren?
Adriana wil nog iets uit de snoepzak. Als ze door blijft vragen, zeg ik: ‘Zullen we een boekje lezen?’
‘Ja!’ Adriana zet koers naar de boekenkast en is de zoetigheid vergeten. We nestelen ons met een boek op de bank en ik lees over Kikker en de vreemdeling die toch niet zo vreemd blijkt te zijn. Heerlijk, een verhaal met een moraal. Ik heb het nog wel een beetje in de hand, maar het zoet heeft mij een bittere nasmaak gegeven.
