Toen moeder aan de was was…
10 april 2015
Stefanie (41) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 3,5 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al 16 jaar!
Stefanie (41) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 3,5 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al 16 jaar!
Ik word wakker door het piepsignaal van de wasmachine. Het wasprogramma is afgelopen. Is het al half negen? Ik ben weer eens naast Adriana in slaap gevallen. Jeetje, wat ben ik moe!
Chagrijnig open ik het deurtje van de wasmachine. Ik trek de logge wasklont uit het apparaat en vis een muntje van vijf eurocent uit het koud geworden water tussen het rubber. Wie heeft zijn broekzakken niet leeggehaald?
Gelukkig is er geen papieren zakdoekje in een broekzak achtergebleven. Die ravage zou ik nu niet aan kunnen. Sokken in propjes vind ik al erg genoeg. Kunnen de kinderen die niet uit elkaar trekken voordat ze in de was gegooid worden!
Voorovergebukt trek ik de wasmand naar achteren en bots met mijn achterwerk tegen het droogrek.
De waskamer is 2,70 bij 2,20 meter en is volgestopt met: een kastje, een commode, een wasrek en de wasmachine. De deur staat altijd open, met een wasrekje om de bovenkant geklemd. Voor het raam hangen jaloezieën. De gordijnrails bevat geen gordijn, maar de punt van een kledinghaak past precies op de rails, zodat ik drie truien voor het raam kan hangen. Gewassen beddengoed gaat over de deuren van de slaapkamers en badkamer.
Het kamertje is altijd vochtig. De achterkant van de commode bevat al schimmelplekjes.
Meestal vind ik het niet erg om de was te doen. Het is een routineklusje. ’s Morgens haal ik de rekjes leeg en prop direct het vuile wasgoed in de machine.
De droger hebben we lang geleden weggedaan. Hij was versleten en vrat stroom. Ach, binnenkort kan de was weer buiten hangen. Niets zo lekker als frisse lucht in je wasgoed!
Maar vanavond heb ik het gehad met het perpetuum mobile van de was. Altijd was! Zelfs als ik drie wassen heb gedraaid, zie ik weer een volle wasmand, omdat één van de kinderen zijn of haar kamer heeft ‘opgeruimd’.
De handdoeken, broeken en sweaters hangen. Ik draai de kleine radiator aan. Er passen negen washandjes op. Het overige kleine goed neem ik mee naar beneden.
Nog steeds humeurig kom ik met de wasmand de huiskamer binnen.
‘He, ben je wakker? Moet ik je even helpen?’
Dirk veert vrolijk overeind.
‘Nee, ik doe het zelf wel. Het is toch nog maar een klein beetje.’ Nors hang ik sokken, onderbroeken, hemdjes en kleine shirtjes op de verwarming. Ik blijf blijkbaar toch graag in de slachtofferrol hangen.
