Stefanie: arme kat…

21 oktober 2016

Vorige week las je al dat het niet goed ging met de kat van Stefanie. Hij gedroeg zich anders dan normaal en zijn ‘miauw’ klonk niet meer vrolijk, eerder oorverdovend. Vandaag het vervolg.

Vorige week las je al dat het niet goed ging met de kat van Stefanie. Hij gedroeg zich anders dan normaal en zijn ‘miauw’ klonk niet meer vrolijk, eerder oorverdovend. Vandaag het vervolg.

Boeddha ligt op de vensterbank van Nico’s voormalige kamertje. Hij knipoogt naar mij. Op de grond liggen oude lakens en staan zijn kattenbak en etensbakjes. Het gaat steeds beter met hem. Het ergste is voorbij.

Boeddha kwam vorige week met een verschoven staartwervel thuis. Hij had veel pijn bij de aanhechting van zijn staart. De rest van zijn staart is verlamd geraakt door afgescheurde zenuwen. Behalve met bewegen, had Boeddha ook veel last met poepen en plassen, waardoor hij het ging ophouden. We hielden allemaal onze adem in als Boeddha een poging waagde op de kattenbak. Bij druk op zijn achterkant, schreeuwde hij het uit.

De dierenarts paste de pijnmedicatie aan, maar onze kat voelde zich nog steeds niet happy en had veel pijn. Hij blies naar de slappe sliert die achter hem aan sleepte. De staart was geen deel meer van hem. Hij had er al afstand van genomen, want het ding zat alleen nog maar in de weg. 

Boeddha had veel stress en toen hij weer poepte en plaste, deed hij dat in de huiskamer. Zijn verlamde staart sleepte door de viezigheid heen. Dirk en ik maakten de boel schoon, terwijl Boeddha uitgeput van de pijn op de vensterbank lag. We konden niet anders dan onze lieve kater naar het kleine kamertje verhuizen, zodat de viezigheid te overzien bleef. We hadden geen keus, want zo kon Boeddha niet verder leven. De staart moest eraf. ‘We gaan weer naar de dierenarts’, zei  ik tegen onze kat. Boeddha leek vol vertrouwen naar mij te knipogen. Mijn hart brak.

Het is definitief, de staart is weg. Boeddha’s kontje is royaal geschoren, waardoor het er heel anders uitziet dan de achterkant van een normale kat. Er is amper een stompje over, maar de operatie is geslaagd. Met pijnstilling en rust zal het poepen en plassen wel weer goed komen en onze kat zal zichzelf moeten aanleren om zonder staart door het leven te gaan.

We brengen Boeddha voor de zekerheid nog even naar het kleine kamertje. Behendig springt hij op de vensterbank en al gauw is hij zichzelf aan het wassen. Christianne en Adriana komen hem begroeten. Zonder van Boeddha’s achterkant te schrikken, aaien ze hem liefdevol.
'We hebben de staart niet meer gezien', zeg ik. 
‘Die ligt nu bij het afval', zegt Dirk. Wat een raar idee! Ik moet de staart loslaten en wennen aan Boeddha’s nieuwe uiterlijk. Als zijn haar is aangegroeid, ziet hij er vast uit als een knuffelachtig teddybeertje.

Stefanie (43) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 5 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al ruim 18 jaar!