Silvia verloor haar zus: ‘Ik had me er amper op kunnen voorbereiden’

11 april 2024

Het verlies van een dierbare is ongelooflijk verdrietig. Over hem of haar praten, kan soms helpen. Wie was degene die overleed en wat is zijn/haar verhaal? Deze week vertelt Silvia (59) over haar zus Bianca die in 2012 op 47-jarige leeftijd overleed. “Ze had nog maximaal een jaar te leven.”

Silvia: “Mijn zusje Bianca en ik planden altijd één keer per jaar een welnessdag samen. Dan gingen we lekker naar de sauna om even heerlijk te ontspannen. We waren echt beste vriendinnen die veel met elkaar deelden. Bianca was ook gek op mijn twee dochters. Ze had zelf geen kinderen, maar was een supertrotse tante. Verder was ze een heel grote dierenvriend. Haar drie katten en hond waren haar baby’s. Samen met hen en haar vriend genoot ze ontzettend van het leven, totdat alles opeens in september 2012 op z’n kop kwam te staan.”

Slecht nieuws

“Op de dag dat we naar het wellnesscentrum gingen, vertelde Bianca dat ze ineens heel slecht zag. Het was zo gek. Plotseling kon ze niet meer opzij kijken. Ook had ze met traplopen ondersteuning nodig. ‘Ga jij morgen wel even naar de dokter?’ vroeg ik. Het was niet zo dat ik me meteen heel erg zorgen maakte, maar het leek me wel verstandig als Bianca haar klachten met haar huisarts besprak. Nu waren we allebei niet echt iemand die snel naar de dokter ging. Daarom zei Bianca dat ze het nog even wilde aankijken.
De volgende dag (het was vrijdag) ging ze dus gewoon naar haar werk, maar daar voelde ze zich al snel niet lekker. Vandaar dat ze toch maar de huisarts belde en toen hij haar zag, werd Bianca direct met spoed doorgestuurd naar het ziekenhuis. Waarom precies, dat weet ik eigenlijk niet. Ik vermoed omdat het voor haar dokter gelijk duidelijk was dat er iets goed mis was. Dat bleek ook wel, want Bianca moest worden opgenomen in het ziekenhuis. Iets waar zij overigens niet mee akkoord ging. In het weekend doen ze toch niks, zei ze, dus ze kon net zo goed die maandag weer terugkomen. Dat gebeurde dus ook en vervolgens kreeg Bianca allerlei onderzoeken. Het bleek dat ze een heleboel melanomen in haar lichaam had, waaronder vijf in haar hersenen. Het oordeel van de arts kwam heel hard binnen: Bianca kon niet meer genezen en had nog maximaal een jaar te leven.”

Levensgenieter

“Het was superheftig nieuws. Bianca onderging nog levensverlengende behandelingen, maar helaas hielp dat weinig. Het gebruik van experimentele medicatie stelde ze daarom nog even uit. Ze was een echte levensgenieter en wilde zich niet alleen maar ziek voelen. Terwijl ze weer op adem kwam, regelde ze alvast alles wat betreft haar financiën en uitvaart. Dan waren die dingen in ieder geval op orde. Ondertussen maakte ze een mooie ballonvaart met haar vriend die ze cadeau krijg van onze moeder. Ook ging ze met haar vriend op vakantie naar Spanje en met mij en mijn dochters nog één keer mee naar het wellnesscentrum.”

Heel snel

“Na een paar maanden begon Bianca alsnog met de experimentele medicatie. Jammer genoeg maakte dit ook niet echt verschil. Bianca voelde zich steeds slechter en ging half november naar een hospice. Wonder boven wonder voelde ze zich daar weer even beter. Kerst was echt haar ding, daar leefde ze altijd ontzettend naartoe, dus ik hoopte dat ze dat nog zou redden. Helaas werd ik na ongeveer een week gebeld door een medewerker van de hospice. Het ging ineens zo slecht met Bianca dat ik snel moest komen om afscheid te nemen. Het bleek dat één van de melanomen haar darmen had doorboord. Bianca was al niet meer bij kennis toen ik bij haar was. Uiteindelijk overleed ze op 6 december 2012, zo’n drie maanden na haar diagnose. Het was allemaal zo snel gegaan, ik had me er amper op kunnen voorbereiden.”

Nog een verlies
“Een dag na de uitvaart van Bianca overleed onze vader. Hij was al jaren ziek en we wisten dat hij niet meer kon genezen. Om hem ook te moeten verliezen, was heel verdrietig, maar bij hem dacht ik vooral: ga maar, ik gun je de rust. Het is natuurlijk ook vreselijk om je kind te moeten overleven. Ik denk dat mijn vader het na het overlijden van Bianca simpelweg heeft opgegeven. En dat begrijp ik ook.”

Mooie herinneringen

“Dat het dit jaar alweer twaalf jaar geleden is dat Bianca overleed, voelt heel gek. Aan de ene kant lijkt het nog steeds als de dag van gisteren en aan de andere kant denk ik: het is al zolang geleden dat ik haar voor het laatst heb gezien. Het gekke is dat het leven gewoon doorgaat. Het is net als een trein die voortdurend doordendert, maar er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan Bianca denk. Op haar sterfdag gaan we altijd met de familie uiteten. Dan vieren we haar leven en halen we mooie herinneringen aan haar op. Voor ons is dat een fijne manier om haar te herdenken en haar leven te vieren, want als er iemand is die van het leven genoot, dan was zij het wel…”

Tekst: Renée Brouwer
Foto: privébeeld: Silvia (links) en haar zus Bianca (rechts)

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.