Rosa: ‘Zo pijnlijk: mijn vriend had niet één, maar twee minnaressen’
7 mei 2024
Zo’n man die je zo in zijn greep krijgt, dat je jezelf kwijtraakt: dat gebeurt mij niet, denk je. Dat dacht Rosa (45) ook. “Zijn ‘andere vriendin’ opende mij de ogen toen ze hem een pathologisch leugenaar noemde.” Pas toen verbrak ze de relatie.
Rosa: “Ik ken Dennis al sinds hij 25 was, ik was toen 31. Hij woonde bij mij in het dorp en hij vond me leuk, dat liet hij duidelijk blijken. Als er weer eens een zomerfeest was, zocht hij me altijd op. ‘Jij bent mijn droomvrouw’, zei hij dan. Ik stond niet open voor zijn geflirt, want ik had een relatie en was net moeder geworden. Met een grapje wimpelde ik hem af. Ook als hij zo nu en dan onverwachts aan de deur stond om even te kletsen, hield ik het kort. Hij probeerde me nooit te zoenen en maakte ook verder geen avances.
Maar hij bleef contact zoeken, ook toen hij zelf een vriendin had. Ik zag ze een keer samen op een feestje van gezamenlijke vrienden en daar zocht hij mij meteen op, toen hij me zag binnenkomen. Zijn nieuwe liefde liet hij compleet links liggen. Redelijk ongemakkelijk, ja. Maar ik zag het als hun probleem, niet het mijne. Ik vroeg niet om zijn aandacht.
De jaren verstreken, mijn relatie met de vader van mijn kinderen liep op de klippen en het contact tussen mij en Dennis bleef als vanouds door kabbelen. Als we elkaar zagen, kletsten we altijd even. Dan gooide hij zijn charmes in de strijd en hield ik de boot af, zoals altijd.
Tot vijf jaar geleden. Ik was hem op Koningsdag tegengekomen, we hadden het heel gezellig gehad en die avond stuurde hij een berichtje: of ik zin had een keer wat te gaan drinken op het strand. Hij was single en ik ook, ik zag er geen probleem in eens te daten. We hadden het immers wel gezellig gehad. Tijdens die borrel is de vonk overgeslagen. Na al die jaren werd ik ineens verliefd. En niet zo’n beetje ook.”
Roekeloos en onberekenbaar
“Dennis is een mooie jongen, die vrouwen gemakkelijk weet in te palmen. Hij zegt de juiste dingen op het juiste moment en hij kan je het gevoel geven dat je de leukste vrouw op aarde bent. Onze relatie kende een passievol begin. Dennis wilde het liefst meteen samenwonen en trouwen, maar dat wilde ik niet, vanwege mijn kinderen. Die wilde ik niet zomaar en zo snel al blootstellen aan een nieuwe man.
Ik merkte ook dat mijn meiden, pubers op dat moment, hem niet echt mochten. Ze lieten doorschemeren dat ze hem maar een rare vonden. Hij kon inderdaad nogal vreemd uit de hoek komen. Zo vroeg hij een keer aan mijn oudste dochter, toen zeventien, wat zij nou lekker vond in bed. Ik schaamde me dood en riep dat hij normaal moest doen. Toen begonnen de ruzies.
Dennis werd roekeloos en onberekenbaar. Als we hadden afgesproken dat hij terug zou rijden en dus geen bier meer zou drinken, bestelde hij bacardi-cola. ‘Ik mocht geen bier meer, zei je toch?’ reageerde hij dan. Het leek wel alsof hij op zo’n moment echt niet doorhad dat hij verkeerd bezig was. Alsof hij geen moreel kompas had. Alles was ook altijd de schuld van een ander. Hij raakte zijn rijbewijs een half jaar kwijt, omdat hij werd gepakt toen hij 85 kilometer per uur te hard reed. Wij hadden kort daarvoor ruzie gehad en die ruzie was in zijn ogen de oorzaak van zijn harde rijden, daar kon hij niks aan doen.
Er was altijd wat met Dennis. Als hij de huur moest betalen, belde hij de woningbouwvereniging drie keer per dag briesend op om te vertellen dat hij niet wilde betalen: er zat immers een scheur in de muur die maar niet werd hersteld. Hij was compleet overtuigd van zijn gelijk. Ik kan een boek schrijven over de gekke dingen die hij deed.”
Heel denigrerend
“Als ik dit nu zo vertel, begrijp ik niet waarom ik de relatie niet al heel snel beëindigd heb. Maar ik was verliefd en zijn gedrag sloop er in. Het ging heel langzaam van kwaad tot erger. En steeds als hij iets stoms had gedaan, deed hij alle mogelijke moeite het weer goed te maken met me. Dan was hij superlief.
Ik pikte steeds meer van hem. Hij wees op straat naar andere vrouwen en zei dan dat ik ook eens zo’n rokje zou moeten kopen. Heel denigrerend. Je zou kunnen zeggen dat hij mij in zijn greep had, dat het leek op hersenspoelen. Ik was verslaafd aan hem, denk ik. Mijn omgeving herkende me niet meer. Van de vrolijke en zelfstandige vrouw die ik ben, was weinig meer over. Ik was alleen nog maar met Dennis bezig.
En dan vooral met waar hij uithing. Want Dennis was voortdurend ‘weg’ en dan was hij niet waar hij zei dat hij was. Toen ik hem op een avond belde, hoorde ik dat hij in de auto zat. ‘Waar ben je?’ vroeg ik. ‘Ik ben net thuis’, antwoordde hij. Ik stelde voor dat ik dan nog even zou langskomen. ‘Nee, nee, ik zit nog in de auto’, herstelde hij zich toen snel. Na aandringen vertelde hij dat hij bij een vriendin in Amsterdam was geweest. ‘Gewoon een vriendin’, benadrukte hij. Ik had moeite dat te geloven, maar zei er niets van.
Als ik meer wilde weten over zijn contacten met andere vrouwen, werd hij altijd boos. Dan noemde hij me jaloers en wist hij het zo te draaien dat ik aan mezelf ging twijfelen. Ik twijfelde na een tijdje aan alles. Ik wist niet meer wat normaal was.”
‘Van de trap gevallen’
“Dennis zocht niet alleen verbaal de confrontatie steeds vaker op, hij ging ook fysiek geweld gebruiken. Als we weer eens ruzie kregen, vloog hij me aan. Ik zat voortdurend onder de blauwe plekken. Hij heeft zelfs een keer drie ribben gebroken.
Tegen mijn omgeving én tegen mijn huisarts zei ik dat ik van de trap was gevallen. Slechts één vriendin kende de waarheid. Zij maakte zich heel veel zorgen om me. ‘Hoe ver moet hij gaan?’ vroeg ze. Nogmaals: het sluipt erin, dat dit je overkomt. Als iemand me dit had voorspeld, had ik die persoon voor gek verklaard. Maar ik heb het toch laten gebeuren. Dennis maakte me zo klein mogelijk.
Inmiddels weet ik dat hij een klassieke narcist is. Wist ik dat toen maar. Het lastige was dat tegenover al die heftige momenten van ruzie en geweld ook heel leuke momenten stonden. Ik wilde niets liever dan gelukkig met hem zijn. Ik bleef de hoop houden dat ik hem kon veranderen. Dat hij zijn gedrag zou aanpassen.”
Overtuigend gedraai
“We waren al bijna vijf jaar samen, toen ik een bericht op Instagram ontving. Een vrouw wilde weten waarom ik op Dennis’ foto’s stond. ‘Ik ben zijn vriendin’, reageerde ik. Ze antwoordde dat zij ook een relatie met hem had, al maanden. Ineens vielen alle puzzelstukjes op hun plek. Zo had ik regelmatig parkeerkaartjes die ik niet kon plaatsen in zijn auto gevonden. Die bleken dus van een automaat bij haar in de straat te zijn. En toen ik een keer onverwachts binnenkwam en hem zag chatten met een vrouw, was dat niet ‘een’ vriendin die haar ei bij hem kwijt wilde, zoals hij beweerde. Dat was zijn minnares.
Die andere vrouw en ik raakten aan de praat en we kwamen tot de conclusie dat hij ons allebei ongelooflijk in de zeik had genomen. Zij opende mij de ogen toen ze hem hardop een pathologisch leugenaar en een psychopaat noemde. Ze verbrak meteen het contact met hem, maar ik vond dat lastiger. Hij wist het naar mij toe weer zo overtuigend te draaien, dat het haar schuld was dat ze seks met elkaar hadden gehad. Zij had hem erin geluisd.
Ik wist het niet meer. Pas toen ik niet lang daarna voor mijn werk een week naar het buitenland moest en daarna van een van zijn vrienden hoorde dat hij tijdens mijn afwezigheid een andere vrouw in huis had gehaald, drong tot me door dat hij me opnieuw had bedrogen. Hij hield er naast mij niet één, maar wel twee minnaressen op na. En het zou me niets verbazen als het er uiteindelijk nog meer zijn geweest. Eindelijk kon ik het opbrengen om de relatie te verbreken. En wat bleek? Hij ging probleemloos verder met die ander. Alsof ik niet bestaan had.”
Zo veel steken laten vallen
“Dennis is nu 39, maar feitelijk nog steeds een puber. Alles draait om hem, hij neemt op geen enkele manier verantwoordelijkheid voor zijn vaak kinderachtige gedrag. Ik weet via via dat hij zijn huidige vriendin net zo hard bedriegt als hij mij heeft bedrogen. Ze komt er nog wel achter.
Ik was er kapot van dat onze relatie voorbij was, maar ik wist dat het de beste beslissing was. Om een beetje afleiding te vinden, heb ik een Tinder-account aangemaakt. Als verwerking heb ik veel gepraat met de mannen met wie ik een match had. Ik vertelde ze over mijn relatie met Dennis en hun feedback hielp me. Ook mijn omgeving sprak eindelijk uit wat ze al die tijd over Dennis hadden gedacht. Zo bleken mijn kinderen echt een hekel aan hem te hebben. Pijnlijk om te horen. Ik heb zo veel steken laten vallen.
Toch vond ik mezelf beetje bij beetje terug. Ik kreeg weer zelfvertrouwen en realiseerde me: ik ben niet dom, niet lelijk, zoals Dennis zo vaak zei. En het was niet normaal dat ik bedrogen en geslagen werd door een man.”
Sterker dan ooit
“Van alle Tinder-contacten was er een die écht leek te luisteren en er geen seksuele agenda op na hield. Met Victor voelde het zo goed, zo volwassen, dat ik de stap tot daten weer durfde te zetten. We hebben nu een klein jaar een relatie en ik heb het gevoel dat ik ben thuisgekomen.
Ik neem het mezelf kwalijk dat ik het zo ver heb laten komen. Ik ben al die jaren geen goed voorbeeld voor mijn dochters geweest: ze hebben dingen gezien die ze niet hadden mogen zien. Gelukkig zijn we nu weer helemaal oké met elkaar. We hebben er veel over gesproken. De spanning is weg en de meiden vinden Victor ontzettend aardig. Liefde had me blind gemaakt en de giftige relatie met Dennis heeft vijf jaar van mijn leven afgenomen. Maar ik ben er weer. Sterker dan ooit en zielsgelukkig met Victor.”
Vriendin’s favoriet
Het fenomeen vreemdgaan of overspel is van alle tijden en gaat veelal gepaard met heftige emoties. Wat drijft de partner tot overspel? Wat zijn de motieven van de minnares? En wat is de reden dat de bedrogen echtgenote haar man toch niet kwijt wil en het overspel vergeeft? Hier kun je alles over lezen in De duivelsdriehoek van Carolien Roodvoets. Voor meer info klik op onderstaande button.
De duivelsdriehoek
Lees ook: Mandy scheidde voor haar minnaar, haar minnaar niet voor haar
Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.
