Nostalgische kermis
23 mei 2014
Stefanie bezoekt de kermis samen met haar zus en Adriana. Dit bezoekje doet haar denken aan haar eigen kindertijd, en dat roept leuke herinneringen op.
Stefanie bezoekt de kermis samen met haar zus en Adriana. Dit bezoekje doet haar denken aan haar eigen kindertijd, en dat roept leuke herinneringen op.
De muziek is gelukkig niet zo hard als op een moderne kermis en het is niet al te druk. Als we een rondje lopen, zie ik een zweefmolen, de Calypso en de rups. De Airbrush op de attracties lijkt te stammen uit de jaren 80 van de vorige eeuw en ik hoor liedjes van ABBA, Luv en Queen. Ik word er vrolijk van en zie dat Adriana haar ogen uitkijkt. Mijn zus, die ons mee gevraagd had, is ook goed gestemd.
Heerlijk om weer door de ogen van een kind te mogen kijken, alles opnieuw te beleven.
Zonder aarzeling geeft Adriana aan dat ze in de Calypso wil. Hoewel de gondels laag bij de grond blijven, gaan ze wel snel en schuin. Ik zit tegen mijn zus aangedrukt en Adriana tegen mij.
‘Vind je het leuk?’
‘Ja!’ roept mijn dochtertje, maar ik had het niet hoeven vragen, want haar gezichtje straalt.
Hoewel ik alleen maar hoop dat ik niet misselijk word, herken ik het verrukkelijke, vrije gevoel bij haar.
Ik mocht vroeger met mijn oudste zus mee naar de kermis. Lekker zwieren, omhoog gezwiept worden door de armen van de Octopus, onze haren wapperend in de wind. Nergens aan denken, maar puur genieten.
Jaren later hoefde ik er niet meer zo nodig naartoe en werd ik er zelfs misselijk van. Toen ik de kinderen van Dirk kreeg, konden kermisbezoekjes natuurlijk niet uitblijven. Ook wanneer ik het van te voren had afgezworen, ging ik toch met hen in de Breakdance. Mijn maaginhoud werd op de proef gesteld, maar ik genoot van het enthousiasme van de kinderen.
Toen ik zwanger was, gingen we naar Avonturenpark Hellendoorn. Hoewel ik moeilijk ‘nee’ kon zeggen tegen de kinderen, ging dat toen gemakkelijk. Het mocht gewoon niet. Op negen van de tien attracties stond dat het niet geschikt was voor zwangere vrouwen. Aanvankelijk was het moeilijk om letterlijk aan de kant te staan, maar na een tijdje vond ik het ook wel lekker om alleen maar een fotootje te hoeven nemen.
Nico en Faith gaan nu zelf naar de kermis. De oudste twee meiden hebben volgens mij ook al last van misselijkheid. De kindertijd is voorbij gegaan. Officieel zijn ze nu alle vier volwassen.
Geweldig dat ik het met Adriana opnieuw mag meemaken: zingen, spelen, voorlezen, knuffelen, knutselen en uitstapjes maken naar bos, dierentuin en kermis. Ik vind alles fantastisch, behalve rondjes draaien!
