Lonneke kan niet stoppen met cosmetische ingrepen

28 maart 2018

Lonneke (41) kan niet zonder botox. Daarnaast neemt ze fillers, heeft ze een borstvergroting ondergaan en zijn haar oogleden gelift. “Een onevenredig groot deel van ons inkomen gaat naar mijn uiterlijk. Geld waar we veel beter iets anders mee kunnen doen, sparen bijvoorbeeld.” Lonneke: “Ik was net 21 toen ik een borstvergroting liet uitvoeren. In tegenstelling…

Lonneke (41) kan niet zonder botox. Daarnaast neemt ze fillers, heeft ze een borstvergroting ondergaan en zijn haar oogleden gelift. “Een onevenredig groot deel van ons inkomen gaat naar mijn uiterlijk. Geld waar we veel beter iets anders mee kunnen doen, sparen bijvoorbeeld.”

Lonneke: “Ik was net 21 toen ik een borstvergroting liet uitvoeren. In tegenstelling tot al mijn vriendinnen, was ik zo plat als een dubbeltje gebleven. Ik was er verschrikkelijk onzeker over. Die onzekerheid heb ik overigens altijd al gehad. Ik voelde me bijvoorbeeld altijd al lelijker dan mijn beste vriendin, ik was mezelf voortdurend met haar aan het vergelijken. Zij had lang blond haar, ik onmogelijke krullen in een nietszeggende bruine kleur. Als zij in nieuwe kleren op school kwam, ging er altijd een steek van jaloezie door me heen. Het stond haar zo mooi! En toen we als puber samen gingen winkelen en – uiteraard – met precies dezelfde kleren het pashokje indoken, draaide het voor mij iedere keer weer op een teleurstelling uit. Zij was langer, slanker en in mijn ogen veel en veel mooier. Alles stond haar beter.

Mijn onzekerheden over mijn uiterlijk leidden tot ontevredenheid. Als ik een tijdschrift doorbladerde, eindigde ik altijd met dat gevoel dat je ook kunt hebben over je interieur nadat je een woonprogramma hebt gezien. Ik wilde dan álles aan mezelf veranderen. Als ik in de spiegel keek, kon ik zo tien dingen opnoemen die ik liever anders zag.”

Ik zocht mijn heil in kipfilets, zoals ik ze gekscherend noemde

Kipfilets
Ik kreeg mijn eerste echte vriendje toen ik zeventien was. Het eerste halfjaar hielden we het bij zoenen. Als hij met zijn hand onder mijn shirtje richting mijn borsten ging, hield ik hem tegen. Hij had door laten schemeren dat hij wel van een mooie volle borstpartij hield. Die zou hij bij mij niet vinden! Het leek misschien heel wat door de ‘dubbel-plunge-push-up-extreme’ beha die ik droeg, maar als die uitging, bleven er twee bedroevende hoopjes over. Cup A, meer was het niet. Als ik uitging en een sexy jurkje met een laag decolleté droeg, zocht ik mijn heil in kipfilets, zoals ik ze gekscherend noemde. Dat zijn siliconenpads die je in je beha kunt leggen, waardoor je borsten groter lijken. Ik vergeet nooit meer dat ik een keer stond te dansen en ineens zo’n ding ergens ter hoogte van mijn middel voelde. Gelukkig zag niemand het, maar ik kon wel door de grond zakken.”

Grotere borsten
“Mijn borsten pasten niet bij mijn lijf, ze waren echt veel te klein. Dat was niet mijn onzekerheid, dat zou iedereen objectief hebben kunnen constateren. Na dat eerste halfjaar heb ik mijn vriendje verteld dat ik me schaamde voor mijn te kleine borsten. Ik moest wel eerlijk zijn, want hij begreep niet waarom ik hem zo op afstand hield. Hij stelde mij enerzijds gerust door te stellen dat hij daar absoluut niet meer of minder door van mij zou houden, maar zei wel: ‘Als je er echt zo’n last van hebt, dan laat je ze toch vergroten?’ Ik was nog veel te jong, maar ik ging er wel serieus over nadenken. Op mijn negentiende vertelde ik mijn moeder dat ik graag grotere borsten wilde. Ze schrok, had geen idee dat het voor mij zo’n issue was. Dat ik over een borstvergroting begon, vond ze heftig. Ik had een gezond lijf. Waarom zou ik daar in laten snijden? Maar mijn besluit stond vast. Mijn ouders hadden altijd voor mij gespaard en ik had zelf ook nog wat geld apart gezet. Het was nog niet genoeg, maar ik zou er wel komen, zei ik tegen mijn moeder. Het spaargeld was eigenlijk bedoeld voor mijn rijbewijs, maar dat kon altijd nog wel, vond ik. Uiteindelijk wist ik mijn ouders te overtuigen de laatste duizend euro bij te leggen. Alles om mij gelukkig te maken.”

Het hele verhaal van Lonneke lees je in Vriendin 13.