Lezeressen vertellen: ‘Daarom is zij is mijn beste vriendin’
30 november 2017
Of het nou een klein gebaar is of juist een grootse daad, op een bepaald moment weet je gewoon: dit is mijn hartsvriendin. Negen lezeressen vertellen over hun bijzondere vriendschap.
Of het nou een klein gebaar is of juist een grootse daad, op een bepaald moment weet je gewoon: dit is mijn hartsvriendin. Negen lezeressen vertellen over hun bijzondere vriendschap.
‘Ze stapte meteen in de auto om medicijnen te komen brengen’
Lisette (35): “Ik wist zeker dat Leontine mijn beste vriendin was toen ze voorstelde om me op haar vrije dag, heel vroeg in de ochtend, pilletjes te komen brengen tegen de misselijkheid. Ik zou naar de Dominicaanse Republiek vliegen en was uitgerekend die nacht ziek geworden. Ik had haar via WhatsApp laten weten dat ik daarom best opzag tegen de vlucht. Zij had daar wel iets voor, appte ze, en wilde me graag helpen. Ze stapte meteen in de auto, we spraken af bij een carpoolplaats – die voor haar toch een half uur rijden was – en daar gaf ze me de medicijnen. Ik kon meteen doorrijden naar Schiphol. Zo lief! De pilletjes heb ik overigens nooit hoeven slikken, want op de luchthaven knapte ik al op.”
‘Ze liet mijn ex weten dat ze mij nooit zou laten vallen’
Petra (52): “Marianne en ik zijn ruim dertig jaar vriendinnen. We leerden elkaar kennen op het werk en vanaf dat moment liepen onze levens voor een groot deel synchroon. We trouwden een half jaar na elkaar en zijn twee keer tegelijk zwanger geweest. Ik ben twee keer gescheiden en Marianne heeft me beide keren niet veroordeeld of laten vallen, ondanks de keuzes die ik maakte. Toen mijn ex-man me bij haar zwart wilde maken, heeft ze hem duidelijk laten weten dat ze mij nooit zou laten vallen. Hij moest zijn verhaal maar ergens anders slijten. Ook mijn tweede ex kreeg dat te horen. Dat is voor mij vriendschap door dik en dun. Ik zou haar voor geen goud willen missen, ze is mijn beste vriendin.”
‘Ze troostte me, zonder oordeel’
Helma (50): “Zestien jaar geleden beviel ik van mijn zoon Ties. We woonden op dat moment met ons gezin in Engeland. Ties bleek het syndroom van Down te hebben. We waren daar niet op voorbereid en ons leven stond van de ene op de andere dag op z’n kop. Ik was zo verdrietig en geschrokken, dat ik de eerste weken niet voor hem kon zorgen. Daar was ik niet toe in staat. Mijn beste vriendin Mireille stapte in het vliegtuig en was er voor me. Ze troostte me, zonder oordeel. Ze deed Ties in bad, knuffelde hem en ze voedde hem ook ’s nachts, zodat ik kon doorslapen om bij te komen. Voordat Ties werd geboren, wist ik al dat zij mijn beste vriendin was, maar in die heftige tijd werd dat nogmaals bevestigd.”
Lees nog meer mooie verhalen in Vriendin 48.
